برنامه جمینای
پروژه جمینای در زمان اوج جنگ سرد بین شوروی و ایالات متحده برنامه‌ریزی شد. فضاپیمای آن توسط مهندس کانادایی، جیم چمبرلین طراحی شد و شرکت هواپیماسازی مک دانل ساخت آن را برعهده گرفت.
با وجود اینکه کپسول کمی بزرگتر از فضاپیمای پروژه مرکوری بود، همچنان برای فضانوردان محیطی کوچک محسوب می‌شد.
جمینای تجهیزات و روش‌های مأموریت در مدار زمین را آزمایش کرد و با آموزش فضانوردان، ناسا را بیش از پیش برای سفر به ماه آماده کرد.
تصاویر از فضانورد باز آلدرین که در هنگام انجام ماموریت جمینای-۱۲ خارج از فضاپیما ثبت شد.
هر مأموریت جمینای دو فضانورد را برای دوره‌هایی از ۵ ساعت تا ۱۴ روز به مدار زمین می‌برد. این برنامه شامل ۱۰ پرتاب سر‌نشین‌دار، ۲ پرتاب بدون سرنشین و ۷ وسیله نقلیه هدف بود که مجموعاً ۱۲۸۰ میلیون دلار هزینه داشت. این پروژه که بین مرکوری و آپولو بود، از ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۶ در جریان بود.
دستاورد‌ها
ایالات متحده با توانایی‌هایی که طی این پروژه به آن‌ها دست یافت، توانست برتری‌های بسیاری به‌دست آورد و در مسابقات فضایی پیروز شود.
طی این مأموریت، پیاده‌روی‌های فضایی، استقامت هشت روزه و ۱۴ روزه، بارگیری فضایی و ملاقات با وسیله نقلیه هدف آگنا برای اولین‌بار انجام گرفت.
جمینی-۸ برای اولین بار در تاریخ در آستانه اتصال کامل با فضاپیمای هدف خود.
آزمایش‌هایی نیز روی سیستم‌ها و سپر حرارتی فضاپیما انجام گرفت و برای اولین‌بار نیروی الکتریکی توسط سلول سوختی تولید شد.
جمینای-۱۰ نیز ثابت کرد تشعشعات در ارتفاعات بالا مشکل جدی به‌وجود نمی‌آورند. رکورد ارتفاع مداری سرنشینی با زمین همچنان به‌نام جمینای-۱۱ است.
شاید بزرگ‌ترین و مهم دستاورد این پروژه را می‌توان اولین الحاق و ملاقات با فضاپیمایی دیگر دانست. انجام مانورها، رعایت فاصله صحیح و به‌ویژه لنگراندازی نیاز به تمرین و تخصص خاصی داشت.
منبع:دیجیاتو
