آستين ها را بايد بالا زد

صبح ساحل ، اجتماعی -  همه مي گويند. نان توليدي درهرمزگان و به ويژه پايتخت اقتصادي ايران( بندرعباس) - به تعبير مسوولان - اصلاً خوب ومناسب نيست. کيفيت پايين نان در بندرعباس، صداي همه را در آورده است. کشاورزان با تمام شرايط سخت، به کشت گندم اقدام مي کنند. گندم ها درو مي شود. اما فرآيند پس از برداشت که از اهميت خاصي برخوردار  است و در کيفيت نان توليدي هم موثر است، چندان جدي گرفته نمي شود. آناني که در حوزه باغباني و کشاورزي دستي بر آتش دارند، به خوبي مي دانند، محصولاتي که هدف از توليد آنها ، بذر محصول است همچون گندم، مدت زمان برداشت آن تا هنگامي که به آرد تبديل مي شود، از اهميت زيادي برخوردار  است، چرا که در اين مدت شرايط نگهداري ويژه بايد داشته باشد. متاسفانه در کشور ما به ويژه استان هرمزگان به شرايط نگه داري محصول پس از برداشت آن، توجه نمي شود. اگر خواهان نان با کيفيت هستيم، بايد بستر آن را فراهم کنيم. « سيلو » به عنوان ابتدايي ترين امکانات نگه داري گندم، درهرمزگان وجود ندارد. استاني با اين همه ظرفيت و پتانسيل در بخش هاي مختلف از جمله کشاورزي، از نداشتن سيلو براي نگه داري گندم رنج مي برد. مردم ما نمي دانند گندم هايي که قرار است به صورت نان به دستشان برسد در چه شرايطي نگه داري مي شوند با توجه به شرايط اقليمي استان هرمزگان،  نبايد گندم مدت زمان زيادي در مکان هاي روباز قرار داده شود.استان هرمزگان، استان گرمسيري و با شرجي بسيار بالا ست. گرما و شرجي نيز از عوامل مخرب گندم محسوب مي شود. استاني که واژه هاي زيادي را با خود به همراه دارد و چشم و گوش هر بيننده و شنونده اي را از خود بي خود مي کند. جاي تاسف دارد که سيلو براي نگه داري گندم ندارد. وقتي در مقام مقايسه بر مي آييم تفاوت نان هاي توليدي در نانوايي هاي استان و بندرعباس با ساير نقاط کشور، فاصله آسمان تا زمين است. حال که سيلو نداريم و بايد انگشت تاسف به دهان گرفت، بايد بدنبال بهبود وضعيت فعلي نگه داري گندم ها بود. هرمزگان تنها استاني است که سيلو ندارد و گندم هاي وارداتي و توليدي در شرايط بد جوي نگهداري مي شود. نياز است در بندر شهيد رجايي که اصلي ترين محل ترانزيت گندم کشور است، سيلويي  احداث شود. وجود سيلو باعث مي شود که شاهد رونق تجاري داخلي و خارجي باشيم، همچنين به راحتي مي توانيم از گندم هاي توليدي استان به خوبي استفاده کنيم. اينکه چرا تاکنون همتي در مسوولان نبوده که براي استاني با چنين ويژگي و ظرفيتي بدنبال احداث سيلو نباشند جاي سوال دارد. اگر دولت قادر به احداث سيلو نيست، بخش  خصوصي که مي تواند، واردگود شده چنين کاري را انجام دهد. سيلو يکي از نيازهاي ضروري بخش کشاورزي استان است. ضرورتي که سلامت مردم با آن گره خورده است. بايد همت کرد و اين خلا در بخش کشاورزي را برطرف کرد. بايد زمان را از دست نداد و براي تضمين سلامتي مردم، همت کرد. آيا وقت آن نرسيده که آستين ها را بالا زد و براي بهبود کيفيت نان شهروندان هرمزگان دست به کار شد!!  .اين را فراموش نکنيم که در کيفيت نان مسايل ديگري هم دخيل است که در آينده به آن نيز اشاره خواهيم کرد