رجایی زمان اگر نیست، خدا هست

بسم الله رب الشهدا و الصدقین 

چند روز از عروج ملکوتی رئیس جمهور عزیز، وزیر امور خارجه و سایر همراهان دوست‌داشتنی ایشان می‌گذرد؛ در و دیوار این مرز و بوم رنگ غم، اندوه و بهت به خود گرفته است، قلم و زبان بنده قاصر از بیان عظمت شهدای گرانقدرمان می باشد که در سانحه سقوط هلی‌کوپتر به درجه رفیع شهادت نائل آمدند و به سعادت جاودانه رسیده اند، لکن به قول معروف؛ آب دریا را اگر نتوان کشید / هم به قدر تشنگی باید چشید، با این اوصاف به بیان چند مطلب مختصر در این خصوص می پردازم. عاقبت بخیری توأم با شهادت، بهترین حالت توصیف عاقبت بخیری است که آرزوی هر فرد مسلمانی است. خوشا به حال شهدای گرانقدر این سانحه که الحق والانصاف مزد یک عمر تلاش مجاهدانه، صادقانه و مستمر خودشان که همواره مردم را به آینده امیدوار می نمودند از خداوند متعال گرفتند. مردم ایران زمین نیز که به قول معمار کبیر انقلاب اسلامی؛ حضرت امام خمینی (ره) که فرمودند " من با جرأت مدعی هستم که ملت ایران و توده میلیونی آن در عصر حاضر بهتر از ملت حجاز در عهد رسول الله (ص) و کوفه و عراق در عهد امیر المومنین (ع) و حسین بن علی (ع) می باشند " به نیکوترین شکل ممکن شهدای بزرگوار را بدرقه سفر بی‌نهایت کردند. مردم قدرشناس ایران زمین از همان بدو انتشار خبر سانحه هلی‌کوپتر که از وضعیت حیات یا ممات این عزیزان خبر قطعی در دست نبود، با حضور پرشور در مساجد، زیارتگاه ها و اماکن مقدس اقدام به دعای سلامتی و نجات این عزیزان نمودند و پس از باخبر شدن از شهادت نامبردگان نیز مردم به مفهوم واقعی کلمه سنگ تمام گذاشته و در شهرهای تبریز، قم، تهران، بیرجند، مشهد و سایر شهرهای ایران صحنه‌های بی بدیلی را در پاسداشت و بدرقه شهدا رقم زدند. مشخصه بارز رئیس جمهور شهیدمان سید ابراهیم عزیز، امیدوار نمودن مردم نسبت به آینده بود. بزرگترین موهبت الهی یعنی امید به آینده روشن است زیرا به فرمایش پیامبر اسلام (ص): "اگر امید نبود هیچ مادری فرزند خود را شیر نمی داد". امید به آینده روشن از مولفه های مهم زندگی فردی و اجتماعی بشری است که دشمنان همواره از طریق رسانه ها و فضای مجازی سعی در جهت ناامید کردن مردم ایران بخصوص جوانان و نوجوانان داشته و دارند.