لزوم تجدید نظر در قیمت خرید تضمینی گندم

گندم به عنوان محصولی استراتژیک اگر نگوییم مهمترین، بی‌شک یکی از مهمترین اقلام در سبد غذایی خانوار ایرانیست و نقشی حیاتی در امنیت غذایی کشور ایفا می‌کند. چند روز پیش بود که قیمت خرید تضمینی این محصول توسط وزیر جهاد کشاورزی، جواد ساداتی‌نژاد اعلام شد. بر همین اساس قیمت خرید تضمینی گندم از قرار هر کیلویی ده هزار و پانصد تومان که برای هر کیلوگرم گندم هم یکهزارو پانصد تومان، به عنوان یارانه به کشاورزان پرداخت می شود، تعیین شد. این یعنی به قیمت خرید نه هزار و پانصد تومانی پارسال یکهزار تومان یعنی حدود ده درصد اضافه شد و با احتساب مبلغ یک هزار و پانصد تومان یارانه _ که در آن هم جای بحث هست_ حدودا به میزان 25 درصد به قیمت خرید تضمینی گندم اضافه شده است. به گفته بسیاری از کارشناسان همچنین کشاورزان، این رشد قیمت کفاف میزان افزایش هزینه ها را هم نمی دهد. با نگاهی به آمار و ارقام بویژه شاخص مهم تورم هم متوجه می‌شویم حرف ایشان بیراه به نظر نمی رسد. چه آنکه تورم عمومی در حدود 50 درصد است و این یعنی آنکه مقدار افزوده شده، نصف تورم عمومی را هم پوشش نمی دهد و به تعبیر دیگر با در نظر گرفتن تورم، دولت نسبت به سال گذشته محصول کشاورزان را حتی ارزانتر هم می خرد. این افزایش در شاخص‌های کلیدی بخش کشاورزی هم بیشتر است. به طور مثال شاخص افزایش دستمزد در حدود 65 درصد است که این شاخص نقش مستقیم در فرآیند کاشت، داشت، برداشت،  نهاده‌ها، ادوات و تجهیزات کشاورزی دارد. یا نهاده‌های نفت پایه به علت رشد قیمت نفت، رشدی به مراتب حتی بیش از این مقادیر هم داشته است. همه این اتفاقات در شرایطی روی می دهد که جهان یکی از دشوارترین دورانهای خود در تولید محصولات غذایی را می گذراند.اتفاق بسیار مهم جنگ روسیه در اوکراین است که باعث شده ورود محصولات کشاورزی این دو کشور مهم تولید‌کننده غذا در دنیا دچار اخلال جدی شود. ره آورد این رویداد هم علاوه برآنکه باعث شده قیمت این محصولات در بازار های بین المللی افزایش چشمگیری پیدا کند، سایر کشورهای مهم تولید‌کننده را هم به این هراس انداخته تا در پی کاهش تولید و از ترس کمبودهای داخلی عرضه این محصولات به خارج را هم کاهش دهند. عامل موثر دیگر هم وقوع تغییرات جوی که پیامدش حوادث طبیعی مثل خشکسالی‌های بی‌سابقه و یا سیلاب‌های ویرانگریست که تهدید مهمی برای امنیت غذایی جهان محسوب می‌شود. از این رو دولت ضمن تجدید نظر در قیمت خرید تضمینی گندم و افزایش آن، به گسترش چتر حمایتیش از قشر زحمتکش و کم توقع کشاورز بپردازد. خاصه آنکه باید به جبران سال‌ها کم توجهی به این بخش هم اقدام شود.بخشی که علاوه بر  رسالت مهم تامین امنیت غذایی با حفظ سنگرهای تولید، قسمت بزرگی از اشتغال کشور را هم به خود اختصاص داده است. ازدیگر سو چون بخش عمده تولید محصول کشاورزی در روستاهاست با حمایت بیشتر از این بخش، از تبعات اجتماعی منفی مهاجرت بی رویه به شهرها هم به نحو برجسته ای کاسته می شود. پر واضح است که مبنای هر نوع برنامه ریزی در بخش کشاورزی هم دست‌یابی به کشاورزی پایدار باید باشد. بنابراین الزامیست توسعه بخش کشاورزی با نگاه جدی به وضعیت دشوار سفره های آب زیرزمینی باشد، اقداماتی حیاتی چون اصلاح الگوی کشت، استفاده از روش های نوین آبیاری، اهمیت بیشتر به کشت گلخانه‌ای و اهتمام به تقویت سفره‌های آب زیرزمینی با طرح های آبخیز‌داری وآبخوان‌داری، همینطور نگاهی ویژه هم به کشت فراسرزمینی هم می توان داشت تا بتوان برخی محصولات راهبردی آب‌بر را با توجه به محدودیت های اقلیمی کشورمان در مناطقی خارج از جغرافیای کشور کشت نمود. امروزه کشورهای پیشرفته دنیا برای حمایت از بخش کشاورزی خود مشوق های زیادی به این بخش اختصاص می دهند و با پرداخت یارانه‌های بالا و وضع تعرفه‌های گمرکی به نفع تولیدکنندگان داخل، نشان داده اند به این بخش نگاهی استراتژیک دارند نه اقتصادی. امید است به اهمیت این نوع نگرش به بخش کشاورزی در سیاستگذاری کلان اقتصادی کشورمان هم بیشتر 

پی برده شود.