ترکیب بازنده

چه فکر می‌کردیم و چه شد! هرچه بیشتر از عمر شورای ششم می‌گذارد ابعاد تازه‌تری از ناپختگی این شورا برایمان نمایان می‌شود.

از هشت سال نزاع شورا و شهرداری به نقطه‌ای رسیده‌ایم که شخص یا نهاد بالادستی باید بیاید نزاع درونی شورا را سامان دهد؛ چرا که هرچه بیشتر می‌گذرد روزنه امید برای بهبود اوضاع کم سوتر می‌شود. صحن شورای ششم بیش از آنکه محلی برای بیان معضلات شهر بندرعباس و چاره‌اندیشی باشد، مکانی برای جدال‌های لفظی بی‌حاصل اعضا است. کوچکترین موضوعات، جو جلسه را متشنج کرده و به مشاجره ختم می‌شود. کار از عتاب و خطاب یکدیگر گذشته، برخی اعضا گمان می‌کنند اگر پاسخ هم قطارانشان را ندهند قافیه را باخته‌ و بند را آب داده‎اند؛ از همین رو هر اظهار نظری را بدون پاسخ نمی‌گذارند. قهر می‌کنند.

تیکه‌پرانی می‌کنند. به دنبال اعتراف‌گیری هستند که شورا کار شهردار را مختل نکرده؛ بله شاید باورش سخت باشد اما همه موارد مذکور در یک جلسه شورا مشاهده شده است. ممکن است عده‌ای به مانند همیشه نتیجه‌گیری کنند که این مطلب چون انتقاد به شورا است پس در حمایت از شهرداری است؛ پاسخ صراحتا خیر است. چرا؟ به این علت که وقتی اوضاع نهاد بالادست شهرداری بدین گونه است نمی‌توان انتظار چندانی از شهرداری داشت. به هر جهت انتظار می‌رفت شورای یک دست، از یک تفکر و گرایش سیاسی که در ابتدای راه به این موضوع مباهات می‌ورزیدند خط مشی در خور نام «شورای انقلابی» در پیش بگیرند؛ اما این شورا روی انقلابی بودن را سفید کرده است. شاید لازم است به شورای ششمی‌ها متذکر شد که صحن شورا محل تسویه حساب‌ نیست. رسانه‌ها نیز از بازتاب حواشی پارلمان محلی به ستوه آمده‌اند. در همین راستا خبرگزاری فارس به تازگی در گزارشی با اشاره به اینکه شورای شهر بندرعباس فاقد پختگی لازم برای گره‌گشایی از امورات شهرداری است، متذکر شده بود که جز دعوا، سخنان متناقض و رفتارهای سطحی چیزی از این شورا در ماه‌های اخیر دیده نشده است و این مهم فرصت‌های پیش روی توسعه شهر را عملا مختل ساخته است. از طرفی شورای ششم به خوبی فضای سیاسی استان را به یادمان می‌آورد؛ فضایی که در آن هرکس می‌خواهد حرف خودش را به کرسی بنشاند، هیچ کس حاضر نیست برای منافع عمومی کوتاه بیاید، فضایی که اگر موافق نظر افراد نباشی محکوم به تخریب هستی. فضایی که به گفته «همایون امیرزاده»، فعال سیاسی فاقد یک گرانیگاه است که بزرگی و مصلحت‌اندیشی کند، شنونده باشد و کلام آخر را بگوید. فلسفه وجودی شورا گره‌گشایی است، امید است شورای ششم ابتدا گره‌های اختلاف درون خود را بگشاید و خط کش کارآمدی را یکبار برای خود به کار گیرد.