امروزه گزارش‌هایی از اجرای  طرح اینترنت طبقاتی منتشر می شود که این اجازه را می دهد، اساتید دانشگاه، اعضای اتحادیه فناوران رایانه تهران و برنامه نویسان تعدادی گروه محدود از اینترنت بدون فیلتر برخوردارشوند.

«جسد تکه‌تکه شده را که در آسانسور می‌گذاشتند، ضعف کردم». دوستم چند روز پیش از مسافرت برگشته بود. در تماس‌اش با من، از اضطراب و ناراحتی بسیارش پس از دیدن فیلم و خواندن خبر قتل «بابک خرمدین» گفت. او ‌گفت در این چند روز اینترنت نداشته و اخبار را دنبال نمی‌کرده‌است. فیلم‌های روز قتل و مصاحبه پدر و مادر مقتول را چند روز تاخیر در بسیاری از رسانه‌های داخلی و خارجی دیده‌است. از حجم خشونتی که اتفاق افتاده، بسیار وحشت‌زده بود. می‌گفت در یک رسانه رسمی خوانده که مادر و پدر مقتول، حتی مشکل روانی هم نداشته‌اند. همین خبر باز او را بیشتر ترسانده بود. او تنها یک نمونه از مخاطبانی است که نحوه پوشش اخبار حوادث، اینچنین تحت تاثیر قرارش داده‌.

یکی از طنزهای تلخ تاریخ این است که رسانه‌ها در عصر شکوفایی ارتباطات و اینترنت هنوز تفاوت شهر و استان را به درستی درک نمی‌کنند. چند روز پیش خبری درمورد سانسور سازهای موسیقی در هرمزگان، روی خروجی رسانه‌های کشور قرار گرفت.

کرونا اینجا ، کرونا آنجا ، کرونا همه جا. این ویروس کشنده سراسر دنیا را فراگرفته و بی رحمانه جان کوچک و بزرگ را می گیرد.

زمستان گذشته خبر عالم‌گیری ویروس کرونا در صدر اخبار دنیا قرار گرفت. هنوز کسی نمی‌دانست چینی‌ها دقیقا با چه ویروسی درگیر هستند که نگرانی‌ها جهانی شد. دانشمندان دست به کار کشف دارو و واکسن کرونا شدند. اگرچه تلاش‌ها برای مهار و غلبه به ویروس هنوز ادامه دارد اما در شرایط فعلی فقط یک کار از دست‌مان برمی‌آید. این‌که در خانه بمانیم، دست‌های‌مان را مرتب به مدت 20 ثانیه با آب و صابون بشوییم و همه‌چیز را ضدعفونی کنیم.