آیا احساس میکنید مدتهاست کنترل خود را روی فرزندپروری از دست دادهاید؟ اخیراً همیشه از خود میپرسید، "چرا فرزندانم به من احترام نمیگذارند؟" چرا هر روز بیشتر از آنان فاصله میگیرم؟ شما در این چالش تنها نیستید، بسیاری از والدین این روزهای ناآرام را تجربه خواهند کرد. گاهی اوقات ممکن است آنقدر تحت تأثیر مسئولیت فرزندپروری قرار بگیریم یا آنقدر درگیر روندهای فرزندپروری باشیم که ارتباط خود را با اصول اولیه از دست بدهیم. احترام بین انسانها صرف نظر از سن یا پویایی، از قوانین یکسانی پیروی میکند. کودکان یا نوجوانان، به همان دلایلی احترام و رفتار خوب خود را قطع میکنند، که ممکن است همکاران یا دوستانمان از احترام گذاشتن به ما صرف نظر کنند. در چنین شرایطی احتمالا گوش دادن و ارتباط را متوقف کردهایم، رفتار نامناسبی انجام میدهیم، یا صریح و صادق نیستیم.
اگر از پدربزرگها و مادربزرگها سوال کنید، شاید نیمی از آنها معتقد باشند که تنبیه فرزند باعث خواهد شد در آینده با مشکلات کمتری مواجه باشد و از نظر رفتاری روند رشدی بهتری طی کند.
یکی از چالشهای فرزندپروری برای والدین، مواجهه با زمانی است که کودک آنان کلمات زشت و ناهنجاری به کار میبرد، اغلب والدین از این رفتار فرزند خود به شدت کلافه شده و واکنشهای شدیدی نشان میدهند، چرا که والدین توقع دارند با محدود کردن یا تربیت مورد نظر خودشان، کودک هرگز به مرحلهی استفاده از کلمات زشت نرسد.
عضو انجمن روانپزشکان ایران شیوع اختلالات روانپزشکی در جوامع را ۲۴ تا ۲۵ درصد اعلام کرد و گفت: این عدد در برخی جوامع کمتر و در برخی دیگر بیشتر است اما پراکندگی آن در سطح جهان تقریبا یکسان است و در کشورهای پیشرفته و غیرپیشرفته هم تفاوت فاحشی ندارد؛ این در حالیست که مهمترین اصل نحوه پرداختن به این امر از دوران کودکی است. باید بدانیم هرگونه سرمایهگذاری روانی برای تربیت فرزندان از دوران کودکی آغاز و نتیجه آن ۱۰ تا ۲۰ سال دیگر در جامعه نمایان میشود.
کودکان به مثابه موجوداتی نیازمند مراقبت، همواره مورد توجه مطالعات و تحقیقات قرار داشتهاند و کشورها و سازمانهای جهانی معمولا بودجههای کلانی برای مطالعه بر روند رشد کودکان و حمایت از آنها در نظر میگیرند.
توصیههای فرزندپروری غالبا حاوی این نکته است که تعریف کردن از کودک و تشویق او میتواند نتایج مثبتی در شکلگیری رفتارهای کارآمد داشته باشد. روانشناسان به والدینی که کودکان لجبازی دارد هشدار میدهند که تاکید مداوم بر خرابکاریها و لجبازیها میتواند کار را خرابتر کند و به جای آن بهتر است به کارهای خوبی که او انجام میدهد تاکید کنید تا رفتارهای مثبت در کودک گسترش پیدا کند.