بخش نخست جستار دریاپژوهانه ای که در شماره ۴۹۶۰ مورخ ۲۹ شهریورماه ۱۴۰۲ روزنامه «صبح ساحل» با تیتر «وایکینگ های خلیج فارس»؛ ده روایت درباره میراث داران وایکینگ های اروپا و میراث خواران تمدن ایران، چنین روایت کردیم که مردمان تمدن ساز ایران دریایی در منطقه خلیج فارس، نسبت به توزیع ثروت حاصله از حکمرانی دریامحور به عنوان سرانه ثابت هر شهروند در کشورهای خلیج فارس(همسایه جنوبی) حسرت و افسوس می خورند.
برای چندمین بار بود که موضوع انشاء این بود و ما مثل هم می‌نوشتیم: واضح و مبرهن است که علم خیلی بهتر از ثروت است، چون ثروت با یک سیل یا زلزله از بین می‌رود و علم همیشه ماندگار است و هیچ سیلی نمی‌تواند آن را ببرد.
میراث یعنی ثروت؛ ثروتی که برای به‌دست آوردن آن هیچ تلاش و کوششی نشده، بلکه از گذشتگان به ما رسیده‌است. مانند گوهر انسان که برای به‌دست آوردن آن هیچ تلاشی نکرده‌است. ما زمانی ثروتمندیم که بدانیم میراث داریم. میراث «معماری» یک ثروت است که از گذشتگان به‌جای مانده‌است .
این برداشت را، که مردم عموما در ارزش‌گذاری‌های خود معیارهایی نادرست را برمی‌گزینند، نمی‌توان نادیده گرفت؛ زیرا آنان در پی دستیابی بر ثروت و قدرت و موفقیت‌اند و وجود این سه را در دیگران می‌ستایند، اما به آنچه ارزش راستین زندگی است، بهایی درخور نمی‌دهند.
در روزگاران قدیم بانوی خردمندی که از دانایان سرزمین چین بود و به برگزاری جلسات تفکر خلاق و اندیشه معنوی برای بانوان اشتغال داشت، روزی به کوهستان رفت تا با کائنات ارتباط حسی برقرار کند و از افق‌ها و دریچه‌های تازه‌ای از حکمت بهره مند گردد.
این روزها که باورهای پوشالی موفقیت، با الفاظ نسبتا علمی اما بدون پشتوانه و ارجاع، همه‌گیر شده و ذهن تک تک ما را به خود مشغول کرده، شاید بد نباشد که بررسی این باورها و ذهنیات را به دانشمندان بسپاریم.
میدان امام (نقش جهان) اصفهان در قالب یک طرح تحقیقاتی به عنوان ثروت (دارایی) میراث فرهنگی در دنیا ثبت و معرفی شد تا زمینه جذب سرمایه‌گذاری بیشتر برای استفاده بهینه از آن فراهم شود.
صبح ساحل، فرهنگی _ فهمیه رحیمی را به جرات می‌توان «دانیل استیل» ایران خواند. او به فاصله کمی بعد از نگارش نخستین کتابش «بازگشت به خوشبختی» به رمان‌نویسی مشهور تبدیل شد و کمتر کسی بود در ایران که با کتاب سر و کار داشته باشد و نام او را نشنیده باشد.