این روزها همه جا صحبت از ولنتاین، هدیه و عشق است. اکثر زوجها این روز را با خوشحالی به یکدیگر تبریک گفته و در پی خرید هدیههایی درخور برای یکدیگر میروند. در ورطهی گذار از روزی که در میان عشاق با نام "روز عشق" نامگذاری شده، خالی از لطف نیست که نگاهی به مناسک باب شدهی این روز انداخته و کنش جمعیمان را واررسی کنیم، بلکه بتوانیم به خوانش مجددی از عشق دست پیدا کرد و رابطهی عاطفی خود را از چاه سرمایهداری بیرون بکشیم.
امروزه افراد ترجیح میدهند یا ناچارند، برای شروع یک رابطهی عاطفی و پیدا کردن نیمهی گمشدهی خود به سوشیال مدیاها و فضای مجازی متکی باشند. شاید تجربهی عشق و روابط رومانتیک در اینترنت در ابتدا راحتتر و حتی لذتبخشتر به نظر برسد، اما با گذشت زمان، افراد بیشتر و بیشتر احساس ناامیدی، ملال و استیصال خواهند داشت.\r\n سوشیال مدیا به ما اجازه میدهد تا در فضایی مجزا، روابطی را تجربه کنیم که بدنمند نیستند. به عبارتی، جنبههای ضعیف، بیکفایت و نخواستنی زیستی و بدنی خود را که تا کنون برای تعاملات اجتماعی ما دست و پاگیر و عامل بازدارنده به حساب میآمدند، به کمک اینترنت کنار زده و جنبهی متنی و کلامی جدیدی از خود به نمایش میگذاریم.
در عرصهی زندگی، گاهی به شکل معمول و ناخوداگاه قوانین و روندهایی را در حیطههای مختلف پذیرا میشویم که به جای دعوت ما به یک زندگی بهتر ما را برای حجمی از هیجانات ناخوشایند و غیرضروری آماده میکنند. این مسله در مورد عشق و روابط عاطفی به شکلی پررنگ و مهارنشدنی دیده میشود.