در راستای هفدهم آبان روز  پرستار شاهد نارضایتی این رسته‌ی شغلی نسبت به شرایط کار دشوار و حقوق و مزایا‌ی‌ ناکافی‌شان هستیم. سلامت و رفاه پرستاران تحت تأثیر خواسته‌های محل کارشان قرار گرفته و به نوبه خود، رفاه  بر کار آن‌ها و افرادی که تحت مراقبت آنان هستند تاثیر می‌گذارد. همه‌گیری کویید19 فرصت‌هایی را برای توجه به رفاه پرستاران و پرداختن به سیستم‌ها، ساختارها و سیاست‌هایی که باعث ایجاد خطرات و استرس‌های محیط کار شده و در نهایت منجر به فرسودگی شغلی، خستگی و سلامت جسمی و روانی ضعیف می‌شود، ارائه کرده است، با این وجود همچنان شاهد تغییری در سیاست‌های اجرایی برای تسهیل کار پرستاران نیستیم. این موضوع در سال‌های آینده حتی فوریت بیشتری پیدا خواهد کرد زیرا از پرستاران خواسته می‌شود نقش برجسته‌تری در پیشبرد عدالت سلامت ایفا کنند. پرستاران، متعهد به پاسخگویی به نیازهای متنوع و اغلب پیچیده افراد با صبر و شفقت هستند و در طول کار خود با چالش‌های جسمی، ذهنی، عاطفی و اخلاقی مواجه می‌شوند. بسته به نقش و محل فعالیت پرستار، این موارد ممکن است شامل خطر ابتلا به عفونت و حمله فیزیکی یا کلامی، برآورده کردن نیازهای فیزیکی، مدیریت و حمایت از نیازهای چند بیمار با خواسته‌‎های مراقبتی پیچیده، گفتگوهای عاطفی با بیماران و خانواده‌ها و رویارویی با مسائل چالش‌برانگیز اجتماعی و اخلاقی باشد، به‌ویژه آن‌هایی که در جوامع و محیط‌های بهداشت عمومی کار می‌کنند، ممکن است با استرس مواجهه با نابرابری‌های بهداشتی آشکار، مانند مسکن خطرناک و ناامنی غذایی مواجه شوند. سلامت و رفاه پرستاران تحت تأثیر این استرس‌ها و خواسته‌های کارشان قرار می‌گیرد و به نوبه خود، رفاه آن‌ها بر کارشان تأثیر می‌گذارد، تاثیراتی مانند افزایش خطر خطاهای پزشکی و به خطر انداختن ایمنی و مراقبت از بیمار. پرستاران عادت دارند که نیازها و ترس‌های خود را برای مراقبت از مردم کنار بگذارند و بارها و استرس‌های خانواده‌ها و جوامع را به عهده بگیرند. با این حال، اگر پرستاران در حفظ سلامت جسمی، عاطفی و روانی و یکپارچگی خود حمایت نشوند، توانایی آن‌ها در خدمت‌رسانی و حمایت از بیماران، خانواده‌ها و جوامع به خطر می‌افتد. به گزارش سازمان نظام پرستاری در سال 1400 دکتر عباس عبادی، معاون پرستاری وزارت بهداشت از کمبود 100 هزار نیروی پرستاری در کشور خبر داده و گفته بود: اگر توان جذب سالانه حداقل 20 هزار پرستار را داشته باشیم، حداقل 5 سال طول می‌کشد که به وضعیت بهتری برسیم‌. با این وجود وضعیت پرستاران از نظر فشار کاری، عدم دریافت مزایای برحق و افزایش ساعات اضافه کاری همچنان رو به وخیم‌تر شدن است.