نویسنده: نزهت شبان آزاد
جایی میخواندم که شهروند فعال نیازمند وجود احساس شهروندی است و این احساس در چهار بعد تقسیم بندی میشود: اول، احساس برابری فرصتی. دوم، احساس برابری توزیعی. سوم، احساس برابری در مشارکت اجتماعی و چهارم، احساس
هویت اجتماعی.
از این مقدمه به خوبی احساس بندریها هنگام ابراز عدم رضایت و بعضاً منفعل بودن قابل درک است. واقعیت این است که احساس برابری در خصوص
شهروندان هرمزگانی مدت مدیدی است که به وجود نیامده است؛ تقصیر از جانب چه کسانی است؟ آیا شهروندان خود مقصرند یا آنها که مسئول توزیع فرصتها هستند و یا اینکه فرصتها را افراد باید برای خودشان ایجاد کنند؟شاید این بحث خیلی پیشتر از منفعل شدن شهروندان صحیح بوده اما امروز اکثراً باور نمیکنیم که عامل اصلی نابرابریها خود شهروندان باشند.
به عنوان مثال از اقتصاد دریا محور چه فرصتی برای یک بومی به وجود آمده؟ یا امتیاز یک بومی به بومیان شهرهای دیگر چیست؟ کدام یک بیشتر شاغل هستند و یا بهتر است بپرسیم در کدام یک از مشاغل تعداد بندریها کمتر نیست؟
راستی از عدالت آموزشی و پرورشی چه خبر؟ سالهاست که فرزندان برای بهرهگیری از فرصتهای آموزشی جامه سفر به دیگر شهرها بستهاند و رفتهاند و کسی نیز برای برگرداندن آنها هیچ تلاشی نکرده است. برای بیمارانی که از بندرعباس به شهرهای دیگر میروند چه فکری شده است؟ ازدیرباز در هرمزگان زنان بد سرپرست و بیسرپرست زندگی میکنند آنان که یا شوهرانشان مهاجر شدهاند یا معتاد شدهاند یا زمین گیر شدهاند و یا از این جهان رفتهاند برای این زنان چه برابری فرصتی وجود دارد؟ و اما در مشارکتهای اجتماعی، کدام برابری برای شهروندان بندری وجود داشته یا به وجود آمده است؟ در مورد احساس هویت اجتماعی در بیشتر بندریها به جز بدبینی نسبت به آنچه هست چه چیزی وجود دارد؟
حقیقت این است که آنچه یک بندری در اجتماع احساس میکند احساس تبعیضی است که متاسفانه به وی جبر شده است. آنچه او از برابری میبیند احساس شرجی نفسگیر هرمزگان و برابری در برخورداری از آلایندههای زیست محیطی است، آنها که زیبایی و سلامت شهرش را به خطر انداخته و در یک کلام آنچه داشته است را از او گرفته اند و به جای آن برابری در تبعیضها نصیبش شده است، بهتر است منصف باشیم و بگوییم در تبعیضها نیز تبعیض، روا شده است اکثر مسئولین در بندرعباس بومی نیستند که اگر هم بومی باشند چنان باید با ملاحظه و دست به عصا باشند که خود شهروندها نیز از کندی و قفل بودن کار ایشان به امان آمده و عطایش را به لقایش بخشیدهاند یا خواهند بخشید.
از این مقوله بگذریم که تکرار مکررات کردهایم. جوانان بومی بندری به دنبال بهانهای هستند که بتوانند استعدادهای خود را به منصه ظهور برسانند آنها میدانند هرمزگان هنوز هم ظرفیتهای اقتصادی فراوان و همه جانبه دارد و عزم خود را جزم چه کردهاند تا از مواهب مختلف دریا استفاده و بهرهبرداری کنند.جهانگردی، صنایع دریایی و زمینی، تجارت داخلی و خارجی کشاورزی گمرک، اسکلههای بزرگ و کوچک، پالایشگاههای عظیم، استعدادهایی هستند که نیازمندیهای آب و برق و جاده و خیابان و بهداشت و بیمارستان و آموزش و پرورش در سطوح مختلف را ایجاد کردهاند و اینها زمینهساز شغلهای پایدار خواهند بود. با این امیدواری که هرمزگان بار دیگر زیبا و شاد و توریست پذیر باشد و شهروندان بندری نیز در آن به آسایش قدم بزنند وفعالیت کنند.
روزنامه صبح ساحل