تجربیات دوران کودکی مجموعه ای از احساسات متفاوت است که می تواند در دو دسته خوشایند و یا ناخوشایند تقسیم بندی شود. گاهی وقوع جریاناتی استرس زا و غیرمعمول در زندگی موجب پدیدار شدن احساساتی نظیر ترس و یا اختلالات روانی آسیب زا می شود. در بیشتر مواقع این شدت آسیب ها به حدی است که آن را تروما می نامند. بطور کلی ترومای دوران کودکی زمانی اتفاق می افتد که کودکان در معرض رویدادهای ناراحت کننده یا دردناک عاطفی قرار می گیرند. اتفاقاتی نظیر مرگ یکی از عزیزان، بلایایی طبیعی ،تصادفات رانندگی ، خشونت جامعه، خشونت خانگی  و آزار جنسی می تواند نمونه هایی از ایجاد چنین آسیبی هایی باشند.این رویدادها تمامیت بخش جسمانی و ذهنی افراد بخصوص کودکان را در سنین پایین تحت شعاع قرار می دهند و کودک را مغلوب احساس وحشت ،ترس و یا درماندگی می کند. قرار گرفتن در چنینی موقعیتی آنها را دچار ناامنی و عدم اطمینان نسبت به محیط اطراف می کند . کودک با یادآوری خاطرات دلخراشی که تجربه کرده است مدام خود را آزار می دهد و تکرار این سناریو در مغز او مدام پردازش می شود. در نتیجه کودک تنهایی را ترجیج می دهد ، انزواطلبی را پیشه می کند و اغلب مضطرب است . حتی در مواردی ممکن است خود را مقصر بداند و حس تنفر را علاوه بر عاملان اتفاق ناخوشایند در زندگی اش ،متوجه خود بداند و یا حتی برخی از واکنش های فیزیولوژیکی مانند تپش قلب،استفراغ و یا بی اختیاری ادراری را تجربه کند و تا بزرگسالی همراه داشته باشد. برای کمک به کودک درگیر با تروما بسیار مهم است که با او ارتباط برقرار کنید و به او اطمینان خاطر دهید که احساس ترس یا ناراحتی بسیار طبیعی است. اجازه دهید کودک از احساسات خود صحبت کند و شنونده خوبی باشید. زمان زیادی را صرف کتابخوانی با کودک کنید . تجربیات مشترکتان را برای  کودک شرح دهید و به او بفهمانید او تنها کسی نیست که ممکن است چنین تجربه ای را از سرگذرانیده باشد. زمانی را صرف بازی با او کنید.صبور باشید و احساس گناه را در مقصر دانستن اتفاق از کودک دور کنید. اگر مشکلات رفتاری کودک بسیار جدی است بهتر است از یک فرد آگاه و درمانگر کودکان کمک بگیرید.