هوای جیبم امشب سخت،

اخم آلود و بحرانی است.

چرا که آخر برج است و دیناری درونش یوخ!

به هر جا رو کنم سیل طلبکار از پس و پیش است

دلم ریش است

چه بی رحمانه وضع مالی بنده قاراشمیش است!

از این سو قسطِ یخچالم،

پس افتاده است و کارم خیط

ز دیگر سوی، اولتیماتوم ِ این موجر قزمیط!

(یا قزمیت!) که یا بر مبلغ ات افزا   و یا الساعه کن خالی که از این بیش

جایت دیگر این جا نیست

کنون من ماندم و این بخت لاکردارِ بدفرجام

به جان عمّه و بابام  بگیرد این دلم آرام   گهی با دیم دیریم ریم ریم!

گهی با دام دارام رام رام!

«م. شبدر»