صبح ساحل ، هنری - مارسل دوشان که از او به عنوان زیرک‌ترین هنرمند قرن بیستم یاد می‌کنند می‌گوید: اثر خلاق را هنرمند به تنهایی به وجود نمی آورد بلکه مخاطب با رمزگشایی و تعبیر کیفیت‌های درونی اثر، آن را با دنیای بیرون پیوند می‌دهد.

‌‎این روزها در گالری مرداد اثر مشترکی توسط سه هنرمند ارائه شده است با عنوان ”جابجایی” که در پوستر اشاره نشده که مخاطب با چه هنری روبرو است، صاحبان اثر با زیرکی اثر را در وضعیتی معلق قرار داده‌اند، گرچه بعد از ورود به گالری بیننده متوجه می‌شود که با ”هنر مفهومی”طرف است اما کدام شاخه از این درخت بزرگ؟

‌‎من این اثر را یک چیدمان دیدم، اتاقی سرخ خارج از جهان روزمره، در این اتاق ما در شکل مرسوم به دیدن آثار مشخصی در دل دیوار یا مجسمه‌ای در وسط گالری نمی‌رویم بلکه وارد یک  ”وضعیت” می‌شویم وضعیتی که ما را در خود می‌بلعد.

‌‎جابجایی” نمی‌خواهد ما به ”دیدن” اکتفا کنیم او فراتر را می طلبد و اثر، مخاطب را در حالتی بی اولویت قرار می دهد، یعنی عکس های درون اتاق همان قدر مهم هستند که موسیقی، دیوارپوش ها و نور.

‌‎بعد از خواندن چندین باره‌ی ”استیتمنت” احساس کردم من برای شکل دیگری از دیدن به این فضا دعوت شده ام به همین دلیل به دیواری که دیگر دیوار نبود تکیه دادم و سعی کردم با برخورد شانه های ”تخم‌مرغ ” که در سراسر اتاق سرخ حضور داشتند و شانه های خودم اثر را با حس لامسه احساس کنم و ببینم.

به دلیل خالی و پر بودن شانه‌های تخم‌مرغ (فرم یکی در میان) احساس ناامنی به من دست داد، برعکس همه‌ی تکیه‌دادن‌ها که برای راحتی و آرامش است.

از دیوار فاصله گرفتم و به خودم گفتم جابجایی می خواهد چه چیزی را با من در میان بگذارد؟! جوابی نداشتم، این فکر کردن باعث آرامشم می شد.

‌‎جابجایی تلاش دارد خوانش جدیدی در هنر این منطقه باشد و هست، هنری که پرسش ایجاد کند، تحلیل شود و در بسترش اندیشه جاری باشد.

شاید برای گفتن این جمله زود باشد و خیلی از هنرمندان این منطقه را خوش نیاید اما این اثر با سری بالا می‌گوید: جابجایی بزرگی در راه است و ما ”ش ر و ع” کرده‌ایم.