اروین یالوم، نویسنده و روان‌درمانگر آمریکایی است، که مردم در سال‌های اخیر به شدت با کتاب‌ها، داستان‌ها و نظریات او ارتباط برقرار کرده‌اند و کتاب‌هایش در فهرست پرفروش‌ها قرار دارد. او از نظر رویکردی معتقد است که ما به صورت وجودی با تنهایی، مرگ، مسئولیت و آزادی درگیر هستیم و بسیاری از اختلالات و ناهماهنگی‌های روانی ما ناشی از این است که نمی‌توانیم با این مسائل و بحران‌ها به شکل مناسب و موثری برخورد کنیم. در رمان «دروغگویی روی مبل» اروین یالوم  در تلاش است تا در قالب داستان زندگی سه درمانگر، ما را با این مفاهیم مأنوس کند. ویژگی مثبتی که ما را وا می‌دارد تا کارهای یالوم، به خصوص دروغگویی روی مبل را پیگیری کنیم، زبان ساده‌ی او در بیان رنج، تنش و تناقض رویدادهای روزمره‌ی زندگی تک تک ماست.

داستان کتاب طوری طراحی شده که ناخوداگاه با یکی از شخصیت‌های داستان همذات‌ پنداری می‌کنیم و خودمان، رنج‌هایمان و مسائل زندگی‌مان را تلاقی با مسیر کتاب می‌بینیم. در گیر و دار داستان با تضادهایی مثل مسئولیت و لذت، اخلاق در کار، حدود آزادی و تنهایی مواجه خواهیم شد و می‌آموزیم این‌ها مسائل ما به تنهایی نیست و حتی ناشی از زمینه‌ی زندگی فردی ما نمی‌تواند باشد، بلکه مفاهیم وجودی تمام انسان‌هاست. در رمان دروغگویی روی مبل، با ارنست مواجه می‌شویم. روان‌درمانگری که به کارش عشق می‌ورزد. بیمارانش هر روز او را به شخصی‌ترین رویدادهای زندگی‌شان و البته سیاه‌ترین افکار و رفتارهایشان دعوت می‌کنند و ارنست به آن‌ها یاری می‌دهد تا بتوانند با ریشه‌ی هیجانات منفی و کژ رفتاری‌هایشان روبه‌رو شده و درس‌ها بیاموزند. داستان زندگی مشترک فاجعه بار کرول و جاستین به صورت موازی در داستان پیش می‌رود و ما مشاهده می‌کنیم که دکتر ارنست، چطور به آن‌ها برای درک نیازهایشان کمک می‌کند، هرچند که اوضاع مطابق میل پیش نمی‌رود و ما با اتفاقاتی مواجه می‌شویم که منتظرشان نیستیم.

به طور کلی این کتاب، میتواند برای درمان و حل یکسری دغدغه‌ها و ناهمواری‌های روانی موثر واقع شود؛ چرا که طی داستان، ما ناگهان متوجه می‌شویم که از صحبت‌ها و تکنیک‌هایی که دکتر ارنست برای بیمارانش استفاده می‌کند، ما در زندگی روزانه‌مان برای خود استفاده می‌کنیم و ناخواسته در مسیر روان‌درمانی افتاده‌ایم. کارکرد کتاب‌هایی با ادبیات داستانی و تالیف دکتر یالوم تا حدودی همین است، نوعی خودیاری در حیطه‌ی ورانشناسی وجودی محسوب می‌شود. همینطور که شخصیت‌های داستان گره از گره‌ی کلاف روانشان باز می‌کنند، ما هم پا به پای آن‌ها به بینش می‌رسیم و سعی در پذیرش خودمان و شرایط وجودیمان داریم. این کتاب از حیث ادبیات و روان‌درمانگری بسیار مفید و ارزشمند است.