والدین در طول زندگی زناشویی دچار مشکلات و عدم تفاهم در برخی از زمینه‌ها هستند. این روند طبیعی به طور معمول در میان بسیاری از خانواده‌ها وجود دارد. اما این مشاجرات گاهی به قدری شدت می‌گیرند که ادامه‌ی زندگی را برای زوجین دشوار می‌کند؛ تا جایی که اقدام به عملی کردن مساله طلاق می‌گیرند. در خانواده‌های دارای فرزند، تصمیم به پایان بخشیدن زندگی،  صدمات روحی و عاطفی زیادی به فرزندان وارد می‌کند که باید کودکان، محور توجه و اولویت زوجین باشند و رفتار و اقدام درست را در موردشان انجام دهند. اغلب کودکانِ طلاق با مشکلات گسترده‌ای همچون ناسازگاری، انزوا، گوشه‌گیری،اضطراب و در سنین بالاتر حتی ترس از ازدواج مواجه هستند. کودکان خردسال تصور و درک درستی از طلاق ندارند. پس  بهتر است با زبان کودکانه به او توضیح دهید  که دیگر پدر و مادر در یک خانه زندگی نخواهند کرد و او مدتی را در خانه‌‌ی «قدیمی‌اش» و همچنین در خانهٔ جدیدی با پدر یا مادری که از خانه می‌رود می‌گذراند. مهم‌ترین پیامی که شما موظف به انتقال آن به فرزندتان هستید این است که او را مطمئن کنید هر چیزی پیش بیاید، از او مراقبت می‌شود و دوستش دارید. روتین زندگی کودکان را به هم نزنید. زندگی مطابق روال قبل برای آنها باید در جریان باشد. در سنین دبستان،کودکان ممکن است  احساس ناامنی یا پسرفت را نشان ‌دهند، پرخاشگر و یا لجباز شوند که در این دوره‌ی دشوار توجه زیادی را از شما و دیگران طلب می‌کند. آنها همچنین نگران موضوعاتی مانند محل زندگی و مدرسه‌شان خواهند بود و احتمالاً سوالات زیادی از شما می‌پرسند که باید برای هر کدام از آنها جواب‌هایی دلگرم‌کننده داشته باشید. زمان مناسبی برای انتقال خبر طلاق به کودک اختصاص دهید. زمانی که در منزل هستید و بعد از دادن خبر جدایی در کنار کودکتان بمانید. بهتر است پدر و مادر همزمان این تصمیم را برای فرزند بازگو کنند تا اعتماد کودک جلب شود و بداند این یک تصمیم متقابل بوده است و نباید از والدی به خاطر بر هم زدن روال زندگی متنفر شود. نیازی به بیان جزئیات زندگی  و اختلافاتتان برای کودک نیست. توجه داشته باشید کودک، خود را مسبب جدایی شما نداند و احساس گناه در ذهن او شکل نگیرد. مهمترین وظیفه شما این است که حامل پیامی اساسی باشید و مدام به کودک خود بگویید که او را دوست دارید و همیشه پدر و مادر او باقی خواهید ماند.

  

منبع: درمانکده /مادرشو