«خانم‌ها و آقایان، اینجا بندرعباس است؛ سال ۱۴۰۲. وقتی از دروازه شهر وارد می شوید با یک سازه معناگرا با نمادها و المان‌های بومی روبرو می شوید که حیرت هر گردشگر و مسافر را بر می انگیزد، که به عنوان یکی از آثار میراث فرهنگی کشور در آینده شناخته خواهدشد. شما مسافران و همشهریان محترم می توانید با یک بلیط ارزان از متروی بندرعباس به آسانی استفاده کنید و با عبور از کنار آکواریوم و باغ وحش زیر دریایی از بندرعباس به قشم سفرکنید. اگر قایق سواری بلد نیستید؛ نگران نباشید می توانید با قایق‌های تفریحی دارای هوش مصنوعی دریانوردی و در ویلاهای دریایی شناور در آب، شب را به آرامی بگذرانید. مانند سایر همشهریان به ویژه دانش آموزان با کارت شهروندی افتخاری که از گیت های مستقر در پایانه های زمینی،دریایی و هوایی شهر تهیه کردید می توانید، رایگان از تمام زیر ساخت های فرهنگی شهر مانند سینمای ۷ بعدی بوستان غدیر بندرعباس استفاده کنید. می توانید با تله کابین دریایی به هرمز رفته و جزیره هزار رنگ را به تماشا بنشینید. همچنین می توانید از بزرگ ترین رقص موزیکال فواره های آب خاورمیانه در شب های ساحل بندرعباس لذت ببرید». 

مطالب فوق یک توهم ناشی از نعشگی نبود، بلکه می توانست تصویری واقعی از بندرعباس ۱۴۰۲ و گزارشی بین المللی برای پخش از شبکه های رسانه‌ای دنیا برای جذب توریست و گردشگر به بندرعباس باشد و ظرفیت ها و پتانسیل‌هایی که دارد بر اثر جهالت نوین آدم های پر مدعا خاک می خورد.

هرچند بعضی مواقع سلاطین قمپز شهر برای ابراز وجود؛ برخی گزاره های بدون پشتوانه و اراده اجرا را مطرح می کنند ولی اگر در این چند دهه، هرمزگان و بندرعباس مردانی برای استیفای حقش را داشت شاید مطرح کردن زیر ساخت های فوق، اکنون برای ما رویایی مضحکه آمیز نبود!  

همیشه خرده گرفتیم که غیر بومی ها چرا حاکم بر اراده ما می شوند. حالا در آوردگاه شورای شهر، تنها گزاره ای که محلی از اعراب ندارد؛ شهر است. حواشی کودکانه شورای شهر بندرعباس مربوط به این چند هفته اخیر نیست و شرح و بسط آن هم ارزشی ندارد.

 در این دومینوی سقوط و فلاکت؛ گوش شیطان کر، باشد که شورا هم منحل شود! ، به نظر که شاید شهر آرامش بیشتری داشته باشد! اگر مراد از شورا، گردهمایی عقلای شهر برای تدبیر امور مردم شهر است که ما ندیدیم! اگر مراد از شورا، میز تدوین و تصویب طرح های توسعه ای خلاقانه متناسب با کلان شهرهای کشور است که ما ندیدیم! اگر مراد از شورا، حلقه ی وصل مطالبات مردمی برای پیوند به ساختارهای کلان اجرایی استان و کشور است که ما ندیدیم! آنچه دیدیم ؛ فقط: شورا بازی. 

 امروزه در عصر پساخرد انسانی که پنجره هوش مصنوعی در حال گشودن ابر پروژه های خلاقانه به روی مدیران اجرایی است و جهان زیست نوینی در حال طراحی است ما هنوز باید نگران شکستن تیر برق ها و تاریکی ساحل بندرعباس در شب ها باشیم. از سگ‌های ولگرد بترسیم و از کمبود سطل زباله در شهر گلایه کنیم. و از تماشای مخروبه های ایستگاه بی آر‌ تی لذت ببریم. حالا مجمعی از فضلا،عقلا و ا-ن-ق-ل-ا-ب-ی‌ها دور هم جمع شده و سرنوشت توسعه یک شهر در ید اراده و برنامه های آنهاست. اینها باید برای ما ایده ی شهر خلاق را عملیاتی کنند ! انگار با روئیدن قارچ گونه آپارتمان ها در کوه ها ودشت ها ما شهر خلاق می شویم.بندرعباس؛ انگار قصد شهر شدن ندارد. بیچاره واژه‌ی خلاق که با این مسئولان شهری؛ برای قامت این شهر، قبای گشادی است.

فرا متن این قایم باشک (قایم موشک)بازی اعضا ی کنونی شورای شهر بندرعباس یک اقدام خطرناک در آستانه ی سال انتخابات و شروع فرآیند انتخابات در کشور است. گرد وخاک این بازی ها بر صورت اعتماد عمومی مردم به نهادهای اجرایی کشور خواهد نشست و تبعات خوشایندی برای همگان نخواهد داشت. باید ببینیم که چه وقت سوت پایان بازی این دوره از شورای شهر زده خواهد شد!