نجات فضای سبز بندرعباس

صبح ساحل ، اجتماعی -  امروز بر آنم تا مروري داشته باشم بر تاريخچه فضاي سبز شهرمان بندرعباس.اگرچه شايد اين يک نگاه تلخ و اسف بار باشد، اما يک واقعيت است و هدف از اين يادآوري نه از جنبه انتقادي، که از ديدگاه اصلاح است.باشد که همه ي ما را به تفکر و تامل در اين امر وا دارد و سبب شود که هر کدام به نوبه خود قدمي در اين راه برداريم، که اصلاح ممکن نخواهد شد مگر با تلاش جمعي همه شهروندان.در اين رابطه به راهکاري از شهرداري شهر واشنگتن که البته با حمايت دولت امريکا صورت پذيرفته، اشاره مي کنم. در سال 1912 دولت امريکا تصميم مي گيرد 3000 اصله درخت گيلاس در شهر واشنگتن بکارد که براي اين کار از دولت ژاپن تقاضاي ارسال نهال هاي مورد نظر را مي نمايد اما متاسفانه نمونه هاي ارسالي درطول مسير دچار مشکل شده و از بين مي روند. با اين وجود به دليل حائز اهميت بودن موضوع و پيگيري مسئولين، دو دانشمند امريکايي و ژاپني مامور مي شوند که نحوه صحيح ارسال نمونه ها را بررسي و ارائه نمايند که خوشبختانه با تلاش و همت شهرداري و حمايت دولت، اين پروژه موفقيت آميز بوده و پس از ارسال و کاشت درختان گيلاس، امريکا نيز مانند ژاپن، هرساله جشنواره ساکورا (شکوفه هاي گيلاس) را برگزار و جشن مي گيرد که به هنگام برگزاري اين جشنواره، ميليون ها گردشگر از سراسر جهان براي تماشاي شکوفه ها به امريکا سفر مي کنند و بدين وسيله بر جاذبه هاي گردشگري اين شهر نيز افزوده مي گردد. حال خوب است بدانيد نخستين پارک شهر بندرعباس در سال 1315 به نام باغ ملي، در محوطه شهرداري کنوني ساخته شد که متاسفانه اکنون اثري از آن باقي نمانده است. در حال حاضر پارک هاي شهر ما شامل: پارک جنگلي که به عنوان بزرگترين پارک شهر در مجاورت فرودگاه و با هدف نمايش منظره زيباي شهر بندرعباس از بالا، درسال 1346 در زمان تصدي آقاي سايباني در شهرداري بندرعباس ساخته شد. درختان کاشته شده در اين پارک از شهرهاي اطراف و با مشقت فراوان به بندرعباس حمل گرديد. از پارک هاي ديگر بندرعباس، پارک شهيد ساياني (ساخته شده در سال1347) و پارک شهيد دباغيان يا پارک شهر (ساخته شده در سال 1349) را مي توان نام برد.اين مسئله را نمي توان ناديده گرفت که يکي از اساسي ترين نيازهاي زندگي شهري وجود فضاي سبز کافي است، که سبب لطافت، طراوت و زيبايي شهر مي گردد. به عنوان مثال مشاهده مي شود در شهري مانند دبي که به لحاظ شرايط جغرافيايي بطور طبيعي فاقد پوشش گياهي است با صرف هزينه هاي فراوان و با هدف خارج شدن از سيستم يک شهر مدرن و بي روح، باغ گلي به وسعت چندين هکتار طراحي شده که به همين دليل روزانه شاهد حضور گردشگران زيادي از اقصا نقاط دنيا مي باشد و چه بسا در آينده دبي را به هلند خاورميانه تبديل خواهد کرد. پس از وقوع جنگ، گستره شهر بندرعباس با شتاب روزافزون افزايش يافته و انتظارمي رفت محيط هاي تفريحي در شهر فزوني يافته و بندرعباس ازشهري کوچک به شهري بزرگ با معيارهاي مدرن وداراي فضاهاي مناسب گردشگري تبديل گردد. با نيم نگاهي به سايت سازمان فضاي سبز شهرداري بندرعباس مي توان دريافت پارک هاي متنوعي در بندرعباس ايجاد شده است. اما تمامي پارک هاي جديد در ابعادي کوچک و محلي و همچنين فاقد پوشش گياهي بوده و به طورکلي فضاي سبز پارک هاي بندرعباس در همان بوستان هاي قديمي خلاصه مي شود. شايد يکي از راه حل هايي که با کمک آن مي توان به ياري شهرداري شتافت و بوستانهاي جديدي را در شهر احداث نمود، کمک گرفتن از بخش خصوصي باشد که نيازمند برنامه اي مدون و حمايت چند جانبه از بخش خصوصي است. به عبارتي از يک طرف شهرداري با ارائه تسهيلات خاص و از طرفي نهادهاي ديگر نيز با حمايتهاي ويژه خود از بخش خصوصي، اين نهادها را ترغيب به حضور در اين عرصه نموده و انگيزه را براي سرمايه گذاري ايجاد نمايند.نکته حائز اهميت ديگر به نوع پوشش گياهي پارک ها برمي گردد. حتماً در خاطره ها مانده است که در دو ميدان ابوذر و 17 شهريور با وجود وسعت کم، تنوع پوشش گياهي زيبايي ديده مي شد. همانگونه که شاهد بوده ايم بندرعباس از زمان هاي گذشته با درختان انبه، گارم زنگي، گل کاغذي، لور، جم،گل ابريشم و... شناخته مي شد که متاسفانه اکنون ديگر اثري از آنها در شهر ديده نمي شود و فقط يک نوع درخت خاص کشت مي شود. دردناک تر اينکه کمربند سبز بندرعباس واقع در ابتداي جاده ميناب که در فضاي شهري قرار دارد به تدريج با واگذاري زمين هاي آن رو به نابودي است که بايد براي جايگزيني آن نيز فکري شود. و واقعيت بسيار تلخ اين است که اگر همين چند درخت قديمي باقيمانده در ميدان هاي شهدا و انقلاب و شريعتي نبودند بندرعباس ديگر ميداني نداشت. * مدیرمسئول