آیا فرزندان‌مان معتاد تلفن همراه هستند؟

استفاده بیش از حد تلفن همراه هوشمند بدون شک یکی از بزرگ‌ترین چالش‌هایی است که مادران، پدران و خانواده‌های مدرن امروزی با آن روبه‌رو هستند. چه قضیه‌ی کودک نوپایی باشد که وقتی آیفون خود را از او می‌گیرید عصبانی می‌شود، چه یک دانش آموز دبستانی که به بازی دیجیتال فورتنایت چسبیده است یا نوجوانی که وسواس زیادی به هر  حرکت خود در اینستاگرام دارد، وقتی صحبت از کودکان و فناوری به میان می‌آید، به راحتی می‌توان گفت که کودکان ما امروز به تلفن همراه بیش از هرچیز دیگری وابسته هستند. تا جایی که سازمان بهداشت جهانی در سال 2018 "اختلال بازی" را یک وضعیت شناخته شده اعلام کرد.  اما واقعیت این است که بیشتر کودکان معتاد نیستند، بلکه بیشتر از آنچه ما می‌خواهیم، مشتاق اینترنت و بازی ویدیویی هستند. اگر فرزند شما سرگرمی‌های دیگری مانند ورزش، فعالیت هنری، وظایفی در خانه و زندگی اجتماعی درخور داشته باشد، در مدرسه خوب عمل کند و دوستانی قابل اعتماد داشته باشد، بعید است که معتاد تلفن همراه هوشمند شود. 

  

  

اعتیاد به صفحه نمایش مانند هر اعتیاد دیگری است و علامت مشخصه آن این است که بر تمام زمینه‌های زندگی تأثیر می‌گذارد. این موضوع در توصیف سازمان بهداشت جهانی از روی اختلال بازی مشخص شده است و  آن‌ها توضیح می‌دهند که اختلال در کنترل بازی، با افزایش اولویت دادن به بازی دیجیتال بیش از هر چیز دیگری مشخص می‌شود تا جایی که بازی بر سایر علایق و فعالیت‌های روزانه سیطره پیدا کرده و علیرغم وقوع پیامدهای منفی میزان توجه به بازی همچنان ادامه و افزایش می‌یابد. به رفتار کودک یا نوجوان خود توجه کرده و نسبت  به این علائم حساس باشید: ترجیح دادن صفحه نمایش به افراد یا فعالیت‌هایی که فرزندتان  قبلاً از آنها لذت می‌برد. البته این امر فراتر از رفتارهای خلقی عادی نوجوانان، یا بلندپروازی کودکان کم سن است. زمانی که از آن‌ها می‌خواهید فعالیت‌های آنلاین خود را متوقف کنند، پاسخ نامتناسب می‌دهند، که می‌تواند به معنای فروپاشی، عبوس بودن یا اظهار نظرهای تهاجمی باشد . نشان دادن علائم کلاسیک ترک از علام دیگر است. به رفتار فرزندتان هنگامی که استفاده از فناوری از او دریغ شده، توجه کنید. اضطراب یک علامت کلیدی ترک است و همچنین باید به دنبال علائمی مانند نوسانات خلقی، بی قراری و بی حالی باشید. کاهش قابل توجه عملکرد در مدرسه رخ خواهد داد. آن‌ها ممکن است علاقه کمتری به مدرسه داشته باشند یا نتوانند تمرکز کافی برای دروس داشته باشند. مشکلات خواب می‌تواند شامل مشکل در به خواب رفتن یا تا دیروقت بیدار ماندن یا حتی نخوابیدن مخفیانه تا صبح  برای استفاده از ابزار دیجیتال باشد. از علامت‌های دیگر می‌توان به در خود فرورفتگی، عدم علاقه به برقراری ارتباط با افراد خانواده و پنهان کردن مسائل مختلف اشاره کرد. البته این‌ها همگی می‌تواند بخشی از دوران نوجوانی باشد، اما در این مورد، پنهان‌کاری در مورد استفاده از فناوری، مانند خرید بازی‌یی که ممنوع کرده‌اید، یا دروغ گفتن در مورد این‌که در حال انجام تکالیف هستند در حالی که از تلفن هوشمند استفاده می‌کنند، می‌تواند از علائم وابستگی بیمارگون به فناوری باشد. 

  

قوانین استفاده از تلفن همراه و هر فناوری دیگری را برای  خانواده خود تعیین کنید، این قوانین برای هر خانواده با توجه به ارزش‌ها، چهارچوب خانواده و سن فرزندان متفاوت خواهد بود. برای بچه‌های کوچک‌تر، می‌توانید یک ساعت در روز را اختصاص دهید. برای بچه‌های بزرگ‌تری که برای انجام تکالیف نیاز به فناوری دارند، تقسیم کردن زمان مختص به فناوری و داشتن محدودیت‌های زمانی جداگانه برای تفریح (مثلاً بازی/ رسانه‌های اجتماعی) در مقابل اهداف کاربردی، مانند مطالعه یا تحقیق در مورد تکالیف بهتر است. همچنین ممکن است ساعت‌هایی در روز وجود داشته باشد که فکر کنید بهتر است کل فعالیت‌های آنلاین را در این ساعات ممنوع اعلام کنید، مثلا در ساعاتی که مشغول غذا خوردن یا صرف وقت با خانواده هستید. گزینه دیگر این است که ابزارهای فناوری را فقط پس از برآورده شدن سایر الزامات، مانند مشق شب یا کارهای خاص، مجاز کنید. ممنوعیت استفاده از تلفن و تبلت در اتاق خواب در شب قطعا برای اکثر کودکان عاقلانه است. وقتی ایده اولیه‌یی از قوانینی که می‌خواهید معرفی کنید را به دست آوردید، به عنوان یک خانواده بنشینید و درباره آنها بحث کنید. آیا موارد معقولی وجود دارد که شما یا بچه ها بخواهید تغییر دهید؟

 آیا نظرات بهتری برای قوانین جدید از خانواده دریافت کردید؟  قوانین جدید خانواده خود را چاپ کرده یا بنویسید و آنها را روی یخچال یا موارد مشابه بچسبانید. عواقب روشنی برای نقض قوانین داشته باشید. موثرترین آن‌ها صرفاً کاهش بیشتر دسترسی به ابزارهای دیجیتال در صورتی است که فرزندان نتوانند به آنچه توافق شده است پایبند باشند. با این حال، باید آماده باشید که این کار را انجام دهید، حتی اگر این به معنای گریه زیاد و شنیدن «از شما متنفرم» از فرزندتان باشد. به یاد داشته باشید که فرزندپروری به معنای انجام کار درست برای فرزندانتان است نه محبوبیت زیاد برای آنان. از فناوری برای مدیریت فناوری استفاده کنید. سرویس‌ها و برنامه‌های جدید «کنترل والدین» همیشه در حال راه‌اندازی هستند که برای کمک به مدیریت استفاده از تلفن همراه و افزایش ایمنی آنلاین طراحی شده‌اند. برای مثال، ابزار جدید «زمان صفحه» اپل به شما امکان می‌دهد بررسی کنید که بچه‌ها زمان آنلاین خود را چگونه سپری می‌کنند، و به این معنی است که می‌توانید استفاده از عملکردهای خاص را برای دوره‌های مشخص مسدود کنید. برای سم زدایی دیجیتالی تلاش کنید، سم زدایی دیجیتال می‌تواند تفاوت قابل توجهی در تجربه کودک شما از فناوری ایجاد کند، به او یادآوری کنید که به جای خیره شدن به صفحه نمایش تلفن همراه چه کار دیگری می‌تواند انجام دهد، به او کمک ‌کنید تا احساس تمایل دائمی به آنلاین شدن را از بین ببرد. به یاد داشته باشید که لازم نیست فرایند سم‌زدایی برای مدت طولانی باشد. سم‌زدایی شما می‌تواند در یک روز یا بعد از ظهر خاص هر هفته باشد، فقط گاهی اوقات دوره‌های طولانی‌تری داشته باشد، مانند تعطیلات در جایی بدون وای‌فای و پوشش ضعیف تلفن همراه که باعث سم‌زدایی می‌شود. 

  

 اعتیاد یک وضعیت قطعی و خشک نیست و فراتر از خود فناوری است. بسیار مفید است که به کودک خود فرصتی بدهید تا با فردی بی طرف و خارج از خانواده صحبت کند، مانند یک مشاور یا روانشناس کودک . اعتیاد به پویایی خانواده مرتبط است، بنابراین گزینه دیگر این است که مشاوره خانواده را در نظر بگیرید، جایی که می‌توانید با هم به الگوهای ارتباطی و مسائل حل نشده گذشته که ممکن است باعث شود کودک یا نوجوان شما به شیوه‌‌ی امروز رفتار کند، نگاه کنید. بسیاری از والدین حاضر نیستند برای فرزندان خود و مشکلاتی که آن‌ها را درگیر کرده است، زمان کافی بگذارند و ترجیح می‌دهند فرزندان را به حال خود و با تلفن همراه رها کنند. آن‌ها گمان می‌کنند اگر کودک یا نوجوان را به حال خود رها کنند، بهتر پرورش می‌یابد. این در حالی است که فرزندان غرق در فضای مجازی، بازی دیجیتال و تلفن هوشمند عملکرد بسیاvضعیفی در عرصه‌ی زندگی واقعی از خود نشان می‌دهند. 

روزنامه صبح ساحل