روزه عملی برآمده از باور

صبح ساحل، اجتماعی _  یکی از موارد ثابت در قرآن بیان احکام واخلاق با پیش زمینه اعتقاد و باور است. و این نشان می دهدکه بدون اعتقاد و باور نمی توان به آثار مثبت عمل چشم دوخت، زیرا اعتقاد باعث استحکام عمل می شود و آن را با خروجی اثرگذار مطرح می سازد.عمل، امید است و اعتقاد، اراده‌ای است که به حرکت امید جهش و جهت سازنده می دهد و باعث رونق فضای فکری،مادی ومعنوی انسان می گردد.یکی ازآن برنامه های عملگرا بودن، روزه ماه مبارک رمضان است.دراین جا چند نکته کلیدی برای تبیین جایگاه ماه مبارک رمضان و روزه داری وجود دارد:

نکته اول: خداوند فرموده است:« یا ایها الذین آمنوا کتب علیکم الصیام» (1) یعنی: «ای کسانی که ایمان آورده اید، روزه برشما واجب است.»این آیه نشان می دهدکه روزه، عملی برآمده از باور و اعتقاد است ودراین صورت می تواند منشا تحولات گسترده باشد و انسان را در حوزه‌ی فعالیت های فردی و اجتماعی با موفقیت همراه سازد.

نکته دوم: حقیقت روزه آن جا  معلوم می شودکه خداوند آنرا به خود نسبت می دهد و درحدیث قدسی آمده است:« روزه برای من است و من خودم پاداش آن را می دهم.»درتفسیر این حدیث قدسی می توان گفت: روزه تنها عبادتی است که تا انسان آن را اظهار نکند، بر دیگری پوشیده است، برخلاف دیگر عبادات که دیگران آن را می بینند مثل نماز، حج، زکات، خمس و... و این ممکن است موجب ریا در آن عبادت شود. به همین دلیل خداوند فرموده است:« روزه برای من است.»(2)

نکته سوم: عملی مثل روزه که نیازمند به عبور از فیلتر باور و اعتقاد است، آثار بزرگی به همراه دارند و بزرگ ترین تحولی که روزه برانسان می گذارد، ایجاد فضای امن معنوی در درون و برون فرد است، همان طور که نفس کشیدن و خوابیدن روزه دار ثواب دارد.(3)

پاورقی: 1- بقره، 183          2- تفسیرالمیزان، ج2،ص8       3- تفسیر نمونه، ج1،ص 634