اندر حکایت رسانه ها در هرمزگان

صبح ساحل، اجتماعی _ با نگاهی به تاریخ روزنامه نگاری درجهان  و ایران در می یابیم اختلاف بیش از 200 ساله فاصله زمانی حکایت از عدم توجه اغلب فرمانروایان ایران به ضرورت صنعت چاپ وعدم فراهم نمودن امکانات فنی انتشار روزنامه هاست. موضوعی که دراستان هرمزگان هم اکنون نیز صدق می کند.

هرمزگان به عنوان قطب صنعت و پایتخت اقتصادی کشورکه درگلوگاه صنعت و تجارت بین المللی قرارگرفته از ابتدایی ترین امکانات نشر و آموزش روزنامه نگاری در طی سالهای سال محروم بوده است. اگر بررسی اجمالی به وضعیت مطبوعات سایر استان ها داشته باشیم بی شک شما هم،هم عقیده خواهید بود وبه این باور می رسیدکه صنعت چاپ عامل اصلی رشد کمی وکیفی نشریات است.بررسی ها نشان داده بیشترین درآمد نشریات درهرمزگان به جیب مالکان چاپخانه های سایر استان ها می رود وباتوجه به وضعیت نامناسب اقتصادی سطح کمی وکیفی مطبوعات به جذب آگهی  و رپرتاژ آگهی وابسته است.

اکنون پس از گذشت بیش از 30 سال از انقلاب، مدیران فرهنگی استان چه پاسخی درخصوص این عقب ماندگی زیرساختی دارند؟ بدون مهیا نمودن این زیرساخت ، بنای مطبوعات همچنان سست و نشریات بی رمق خواهند بود. شاید توجیه برخی مدیران برای احداث چاپخانه غیر اقتصادی بودن آن درهرمزگان باشدکه با وجود اعلام آمادگی بسیاری برای  سرمایه گذاران هنوز همراهی جدی برای این مهم از سوی مسوولان محسوس نشده است.

اما اگر درآمدهای حاصل از چاپ نشریات هرمزگان در سایر استان ها از انتشار نخستین روزنامه دراستان و هم چنین سایر مکتوبات که درقالب ویژه نامه ها، کتب ونشریات تاکنون را بررسی کنیم خواهیم دید میلیاردها ریال درآمد وارد چاپخانه های تهران و استان های مجاور شده  و مصداق آن عقب ماندگی دربخش مطبوعات  حاصل این تفکر است.

به راستی چرا نشریات محلی هرمزگان به جز سه روزنامه تا جایی که اگر دو روز ارتباط هوایی بندرعباس- تهران قطع شود این سه روزنامه هم هفته  نامه می شوند. نتوانسته اند درسطح کشوری بدرخشند؟ هرچند درهمین شرایط این روزنامه ها نیز به دلیل تاخیر پروازها  به چای اینکه همراه صبحانه بر روی میز مدیران قرار گیرد به عصرانه آنان هم نمی رسند. بنابراین چگونه باید انتظار داشته باشیم روزنامه های هرمزگان در سطح ملی یا بین المللی فعالیت کنند، حال در چنین شرایطی که علاوه بر معضل چاپخانه ، گرانی کاغذ  و سایر هزینه های سرسام آور باکمبود نیروی  متخصص دراین حوزه نیز روبرو هستیم باید به شجاعت و ریسک پذیری مدیر مسوول وسردبیر صبح ساحل احسنت و دست مریضاد گفت،   صبح ساحل اکنون باید در جرگه روزنامه های بین المللی خودنمایی می کرد و  سالها پیش از این باید شهر به شهر سفیرهرمزگان می‌شد.

درحالی که درهمین نزدیکی شرق هرمزگان در شهرستان جیرفت روزنامه ای سراسری به دنبال بازار خود درهرمزگان است و یا درغرب هرمزگان چاپخانه ای غالب نشریات را به زیر چاپ می برد، اما هرمزگان پس از حدود 50 سال سبقه تاریخی در زمینه مطبوعات هنوز وابستگی انتشار به شهرستان ها دارد تا چه برسد به مراکز استان های بزرگ. بنابراین با وجود همه مشکلات فراروی نشریات هرمزگان امیدواریم مسوولان فرهنگی  استان که بیش از6 سال پیش فرصتی را دراختیار سرمایه گذاری برای احداث چاپخانه گذاشته اند، جدیت بیشتری به خرج داده و با پرهیز از اغماض درجهت رشدکیفی و کمی نشریات تلاش کنند. به راستی باعث شرمندگی است برای همه ما اهل فرهنگ که هرمزگان توان چاپ نیازمندی های یک نشریه راهم ندارد چه برسد به اینکه روزنامه ای در قطع صبح ساحل را بروی دکه ها قرار دهد.

درهر حال برای پیشکسوت مطبوعات هرمزگان و همه دست اندرکاران روزنامه صبح ساحل آرزومندیم در زیر چتر حمایت مردم ومسوولین در صحنه ملی ماندگار و روزی در صحنه بین المللی طلوع کند. آنچه که حاصل این رویداد فرهنگی دراستان است بیش از اینکه به نفع و اعتبار این نشریه باشد فرصتی برای مدیران، مسوولان  و مردم است تا  توانمندی و ظرفیت های استان را به رخ سایر استان ها بکشند بنابراین این روزنامه زمانی دراین عرصه پایدار وموفق خواهد بودکه یاری گر آن مردم ومسوولان باشند.