حال هرمزگان خوب نیست

در هرمزگان بحران آب بیش از پیش خود را در روستاها نشان داده است. با وجود تلاش مدیران آب دراین بخش با راه اندازی آبشیرین کن ها اما همچنان نارضایتی های مردم ناشی از عدم کیفیت مناسب آب شرب به دلیل بالا بودن شوری وگنبدهای نمکی به ویژه  درغرب هرمزگان مشهو  پدیده ای که بیش از 14 سال برسر استان هرمزگان سایه  انداخته وقصد خروج ندارد. کاهش منابع آب وسفره های زیرزمینی ، بحرانی شدن دشت ها، کاهش بارندگی، مکررا توسط مدیران آب استانی وکشوری بیان می شود،اما...

در هرمزگان بحران آب بیش از پیش خود را در روستاها نشان داده است. با وجود تلاش مدیران آب دراین بخش با راه اندازی آبشیرین کن ها اما همچنان نارضایتی های مردم ناشی از عدم کیفیت مناسب آب شرب به دلیل بالا بودن شوری وگنبدهای نمکی به ویژه  درغرب هرمزگان مشهود است. کاهش بارندگی ها به کاهش کیفیت آب ومنابع زیرزمینی منجر شده است. بیش از 150 پروژه آبرسانی شهر  و روستایی هرمزگان در دست اجراست اما آنچه که احساس می شود حرکت لاکپشتی احداث پروژه های آبرسانی است که ناشی ازکمبود تخصیص اعتبارات است.اعتباراتی که قطره چکانی وبراساس میزان پیگیری مدیران در جذب اعتبار و اولویت بندی برای تکمیل پروژه ها اختصاص می یابد. بسیاری پروژه ها ی عمرانی در بخش راه مانند پل و غیره نیز از این امر مستثنی نیست. اما چه اولویتی مهمتر ازآب؛ آب حیاتی ترین نیاز انسان که سلامت و زندگی مردم به آن وابسته است را نمی توان با توجیه کمبود اعتبارات اولویت بندی کرد.

بیش از 50 درصد پروژه های آبرسانی هرمزگان به علت عدم تخصیص اعتبار غیر فعال است، 30 درصد پروژه ها نیمه فعال و تنها حدود 20 درصد درحال اجراست. پیمانکاران بخش آب وفاضلاب منتظر آزادی اند، آزادی بخشی از درآمدهای استان که حق مردم هرمزگان است تا زندگی کنند، تا پروژه های عمرانی استان را تکمیل ببینند. سالهاست بسیاری  مرزنشینان خطه جنوب و پاسداران خلیج فارس درکنار دریا چشم به جاده ها دوخته اند تا روزی یا هفته ای یکبار تانکرهای آبرسانی سیار به محله شان برسد و در صف سهمیه آب گالن ها و قابله هایشان پرشود. شان وجایگاه مردم هرمزگان که استانشان دررتبه های برتر درآمدی کشور قرار دارد این نیست.حق هرمزگانی ها این نیست که کودکانشان پشت وانت بارها به دنبال تنگی آب بدوند. اینجا سرزمین طلاست، طلای سیاه، اینجا هرمزگان است با 1200 کیلومتر مرز آبی، اینجا هرمزگان است با یکی از بنادر مهم

دنیا، اینجا هرمزگان است که قطب فولاد، قطب کشاورزی، قطب صنعت و قطب های مختلف را به آن نسبت می دهند. اینجا هرمزگان است که جزایرش برروی آب آرمیده اند ا ما تشنه! و هرمزگان قطب آب است و از این‌آب خدادادی که پیش بینی انتقال آن به استان های یزد وکرمان واصفهان شده هیچ بهره ای نبرده. چشم کشاورزان به آسمان دوخته شده، چشم صنعت به دریا، و چشم مردم به پایان یافتن پروژه های آب وفاضلاب شهر و روستا تاکه روزی آب جاری در خطوط آبرسانی، زندگی و رونق را در زندگی روزمره مردم هرمزگان جاری سازد. اهتمام مدیران ارشد کشوری را می طلبد تا سختی ها ومصائب ساکنان شهر و روستاهای جاسک رادر فصل خرماپزان هرمزگان دریابند وبدانندکه در بسیاری روستاهای هرمزگانی در چله زمستان هم آب با کیفیتی وجود ندارد زنگ بحران آب بسیاری شهرها و استان های کشوربه گوش می رسدوحکایت از پایان سفره های آب زیرزمینی دارد، این را ما نمی گوییم خشکی چشمه سارها وقنات ها می گویند ،ما نمی گوییم بوته های خشک مرکبات ونخلستان های بی سر می گویند،استان های دیگر از دارایی ما که همان دریاست غبطه می خورند، آن ها به دریا دسترسی ندارند اما آب خلیج فارس را می خواهند، آیا هرمزگانی ها وقتی انتقال آب از بندرعباس به سایر استان را می بینند سیراب هستند؟ اما طی چند روز گذشته در پی بارندگی هایی در شرق هرمزگان شاهد افزایش آب های سطحی بودیم که این بارندگی ها به قول کارشناسان  نه تنها نمی تواند خشکسالی نزدیک به دو دهه  را جبران کند بلکه با به بار آوردن خسارت های بیش از 100میلیونی آبشرب حدود 200 شهر روستا را در شرق هرمزگان قطع نموده و باری را بر مشکلات این بخش افزود تا جایی که امکان آبرسانی سیار نَیز به روستاها ممکن نیست،آری حال هرمزگان خوب نیست ،حق هرمزگان هم این نیست!

د است. کاهش بارندگی ها به کاهش کیفیت آب ومنابع زیرزمینی منجر شده است. بیش از 150 پروژه آبرسانی شهر  و روستایی هرمزگان در دست اجراست اما آنچه که احساس می شود حرکت لاکپشتی احداث پروژه های آبرسانی است که ناشی ازکمبود تخصیص اعتبارات است.اعتباراتی که قطره چکانی وبراساس میزان پیگیری مدیران در جذب اعتبار و اولویت بندی برای تکمیل پروژه ها اختصاص می یابد. بسیاری پروژه ها ی عمرانی در بخش راه مانند پل و غیره نیز از این امر مستثنی نیست. اما چه اولویتی مهمتر ازآب؛ آب حیاتی ترین نیاز انسان که سلامت و زندگی مردم به آن وابسته است را نمی توان با توجیه کمبود اعتبارات اولویت بندی کرد.

بیش از 50 درصد پروژه های آبرسانی هرمزگان به علت عدم تخصیص اعتبار غیر فعال است، 30 درصد پروژه ها نیمه فعال و تنها حدود 20 درصد درحال اجراست. پیمانکاران بخش آب وفاضلاب منتظر آزادی اند، آزادی بخشی از درآمدهای استان که حق مردم هرمزگان است تا زندگی کنند، تا پروژه های عمرانی استان را تکمیل ببینند. سالهاست بسیاری  مرزنشینان خطه جنوب و پاسداران خلیج فارس درکنار دریا چشم به جاده ها دوخته اند تا روزی یا هفته ای یکبار تانکرهای آبرسانی سیار به محله شان برسد و در صف سهمیه آب گالن ها و قابله هایشان پرشود. شان وجایگاه مردم هرمزگان که استانشان دررتبه های برتر درآمدی کشور قرار دارد این نیست.حق هرمزگانی ها این نیست که کودکانشان پشت وانت بارها به دنبال تنگی آب بدوند. اینجا سرزمین طلاست، طلای سیاه، اینجا هرمزگان است با 1200 کیلومتر مرز آبی، اینجا هرمزگان است با یکی از بنادر مهم

دنیا، اینجا هرمزگان است که قطب فولاد، قطب کشاورزی، قطب صنعت و قطب های مختلف را به آن نسبت می دهند. اینجا هرمزگان است که جزایرش برروی آب آرمیده اند ا ما تشنه! و هرمزگان قطب آب است و از این‌آب خدادادی که پیش بینی انتقال آن به استان های یزد وکرمان واصفهان شده هیچ بهره ای نبرده. چشم کشاورزان به آسمان دوخته شده، چشم صنعت به دریا، و چشم مردم به پایان یافتن پروژه های آب وفاضلاب شهر و روستا تاکه روزی آب جاری در خطوط آبرسانی، زندگی و رونق را در زندگی روزمره مردم هرمزگان جاری سازد. اهتمام مدیران ارشد کشوری را می طلبد تا سختی ها ومصائب ساکنان شهر و روستاهای جاسک رادر فصل خرماپزان هرمزگان دریابند وبدانندکه در بسیاری روستاهای هرمزگانی در چله زمستان هم آب با کیفیتی وجود ندارد زنگ بحران آب بسیاری شهرها و استان های کشوربه گوش می رسدوحکایت از پایان سفره های آب زیرزمینی دارد، این را ما نمی گوییم خشکی چشمه سارها وقنات ها می گویند ،ما نمی گوییم بوته های خشک مرکبات ونخلستان های بی سر می گویند،استان های دیگر از دارایی ما که همان دریاست غبطه می خورند، آن ها به دریا دسترسی ندارند اما آب خلیج فارس را می خواهند، آیا هرمزگانی ها وقتی انتقال آب از بندرعباس به سایر استان را می بینند سیراب هستند؟ اما طی چند روز گذشته در پی بارندگی هایی در شرق هرمزگان شاهد افزایش آب های سطحی بودیم که این بارندگی ها به قول کارشناسان  نه تنها نمی تواند خشکسالی نزدیک به دو دهه  را جبران کند بلکه با به بار آوردن خسارت های بیش از 100میلیونی آبشرب حدود 200 شهر روستا را در شرق هرمزگان قطع نموده و باری را بر مشکلات این بخش افزود تا جایی که امکان آبرسانی سیار نَیز به روستاها ممکن نیست،آری حال هرمزگان خوب نیست ،حق هرمزگان هم این نیست!