اینفلوئنسرها و هنر عوام پسند

 به زبان ساده اینفلوئنسرها افرادی هستند که روی آدم تاثیر می گذارند! اینفلوئنسر از کلمه انگلیسی اینفلوئنس وارد زبان فارسی شده چگونه اش بماند حتما مانند تمام کلمات  بیگانه ی دیگری که رسانه باعث خدشه دار شدن این زبان شده و فرهنگستان معادلی برای آن ندارد.

تا قبل از ظهور اینستاگرام این تنها اشخاص مشهور بودند که بر سبک زندگی مردم تاثیر می گذاشتند اما با پیدایش رسانه ی اینستاگرام بسیاری از افراد عادی هم تبدیل به اینفلوئنسر شدند افرادی که حالا امروز دنبال کنندگان بسیاری در این فضا دارند.

پیشتر برندهای لباس و صاحبان دیگر محصولات برای جذب مخاطب از بازیگران، خوانندگان و هنرمندان محبوب استفاده می کردند اما امروز دیگر نیازی به این کار نیست، اگرچه هنوز هم در جهان مصرف گرایی از این روش برای عرضه هرچه شیک تر 

محصولات استفاده میشود اما دیگر رنگ و بوی قبل را ندارد. 

امروزه اینفلوئسرها به دو دسته میکرو اینفلوئنسر و ماکرو اینفلوئنسر تقسیم می شوند، ماکرو ها که همان افراد مشهور هستند که از صد سال گذشته تا کنون از آن ها به منظور جذب مخاطب استفاده می شود اما میکرو انفلوئنسر ها کمتر از ده سال است که به این شکل فعالیتشان را شروع کرده اند و می توان گفت انقلابی ست در جهان هنر، مصرف گرایی و تبلیغات.  اما نه انقلابی مثبت در جهت رشد اندیشه بلکه  نزولی منفی با پیامدهای ناگوار.

این طوری ست که هرکس دنبال کننده ی بیشتری داشته باشد تبلیغات بیشتری می گیرد در نتیجه  درآمد بالاتری دارد و مردم هم به حرفش گوش می دهند دیگر مهم نیست در آن زمینه تخصص داشته باشد یا نه. حالا این تبلیغات دیگر تنها مختص لباس و لوازم آرایش نیست حالا مساله تنها این نیست که کدام رژ لب را بزنیم یا برای جراحی بینی مان به کدام پزشک مراجعه کنیم یا موهایمان رو در بهار چه رنگی کنیم یا چه بپوشیم که زیباتر جلوه کنیم

مساله حاد تر از این حرف هاست! حالا میکرو اینفلوئنسرها شعر چاپ میکنند، که حسابی هم می فروشد، فیلم و کتاب معرفی می کنند، در خصوص هر موضوعی نظر می دهند نصیحت میکنند بی آنکه تخصصی در آن داشته باشند. توده ی مردم هم به حرفشان گوش می دهند و دنبال روی سلیقه ی میان مایه ی آن ها هستند. 

مشکل دقیقا از همین جا آغاز می شود وقتی فیلم ها و کتاب های دسته چندمی که در ادبیات و سینما جایی ندارند پرفروش می شوند و تازه مخاطب حس می کند در حال انجام کاری مفید است اما غافل از اینکه آن ها تنها اندیشیدن را خدشه دار می کنند و با معرفی هنر میان مایه مانع از انتخابی مسیری درست برای اندیشه می شوند. 

کتاب های عاشقانه زرد، کتاب های چگونه ثروتمند شویم و چگونه به فرد موفق تری بدل شویم، کتاب های انگیزشی یک شبه تبدیل به پرفروش ترین می شوند و به چاپ چندم می رسند آن هم تنها به این دلیل که یک میکرو اینفلوئنسر آن را معرفی کرده است. 

اینجا دیگر فرصتی برای ورود به لایه های عمیق تر ذهن یک نویسنده نیست چون مخاطب هرآنچه که می خواهد را به دست می آورد، لذتی آنی و انگیزه برای ادامه زندگی، بدون فرصتی برای تفکر در خصوص محتویاتی که به ذهنش وارد می شود. 

درخصوص عکاسی هم داستان به همین شکل است، اینستاگرام اولین رسالتش نمایش عکس هایمان بود، اما امروز همه دوربین به دست دارند و عکاس شده اند. سطح عکس ها هم که مشخص است از هر هزار عکس در این فضا شاید تنها یکی آدم را برای دو ثانیه خیره کند و بعد می روی سراغ عکس و نوشته بعدی. فی الواقع که فضای بغرنجی ست. 

در جهان امروز دیگر هنر مفهمومی جایی میان مردم ندارد  و همه به دنبال هنر ساده هضم شونده هستند، هنر آسان فهم که مجالی برای اندیشیدن نمی دهد. همه چیز در سطحی ترین حالت ممکن خود به سر می برد و این آفت تمام رسانه های جمعی ست اما میکرو اینفلوئنسرها با تولید فضایی این چنینی بسیار به این موضوع نا خوشایند دامن زدند. 

جالب اینجاست که حالا همه دوست دارند اینفلوئنسر شوند چراکه شغل آسانی ست نه سواد خاصی می خواهد نه تخصص خاصی، در خانه ات می نشینی، پول میگری و آن چه که حتی از مرغوب و دسته اولی بودن آن مطمئن نیستی را معرفی می کنی  و بابتش تشویق هم می شوی. 

مصرف گرایی هم در این میان به اوج خود رسیده، این فضای آلوده چشم و هم چشمی را میان مردم بیشتر کرده و بسیاری از افراد کمتر از قبل احساس خوشبختی می کنند چرا که زرق و برق زندگی دیگران آدم را به این نتیجه می رساند چرا من نباید اینقدر خوشبخت باشم بدون اینکه بدانیم عکس ها فقط لحظات منجمد شده ای هستندو اتفاقات پیش و پس از  آنها بر ما پوشیده است. 

حداقل کاش این معضل یقه هنر و ادبیات را نمی گرفت تا در همان سطح بالای خود باقی بماند و کتاب های جوجو مویز  که در ادبیات جایی ندارند به لطف  اینفلوئنسرها پرفروش نشوند.

 فارغ از این که هستند کسانی که در این فضای مسموم با اطلاعات و دانش در حال فعالیت هستند که متاسفانه به لطف بروز  هنر آسان هضم شو کمتر دیده می شوند و مردم به آن ها توجه نمی کنند.