جای کودک در کیسه‌زباله نیست!

قصه‌های کودکان سرراهی روایت‌های دردناکی هستند، کودکانی که چشم به این جهان باز می‌کنند اما به هر دلیلی از سمت والدینشان خواسته نمی‌شوند، سر راه گذاشته می‌شوند و از همان روز اول زندگی، جهان روی چندان خوشی به آن‌ها نشان نمی‌دهد.
در روز یکشنبه یک نوزاد دختر که درون کیسه‌زباله در شهر بندرعباس رهاشده بود، توسط پلیس به یکی از بیمارستان‌های شهر تحویل داده شد. این نوزاد دختر ساعت 50: 12 یک‌شنبه ۲۹ اردیبهشت در منطقه‌ی گلشهر بندرعباس درون کیسه‌ی زباله توسط یکی از شهروندان پیدا می‌شود که گزارش آن به اطلاع پلیس ۱۱۰ و اورژانس اجتماعی ۱۲۳ می‌رسد.

خوشبختانه حال این نوزاد دختر که در خیابانی در بندرعباس رهاشده بود، اکنون خوب است. این نوزاد هدیه نام‌گذاری شده است و برای طی مراحل درمانی تا یک‌ هفته در بیمارستان خواهد بود.
 اینکه والدین به هر دلیلی فرزندشان را نخواهند و او را رها کنند خود مسئله‌ای جداست اما چرا خانواده هدیه او را در کیسه‌زباله قراردادند؟ والدین وی با قرار دادن هدیه درون کیسه‌زباله به‌نوعی حکم مرگ این کودک را امضا کردند چراکه اگر خوش‌شانس نبود و زود به دادش نرسیده بودند ممکن بود خوراک موش‌ها و گربه‌ها و دیگر حیوانات شود، یا امکان داشت همان‌جا در میان زباله‌ها بدون آب و غذا تلف شوند، یعنی واقعاً پدر و مادر وی چنین قصدی را داشتند؟! آیا نمی‌توانستند کودکشان را به شیوه‌ی بهتری رها کنند؟ نمی‌توانستند پشت درب بهزیستی رهایش کنند تا حداقل از گزند آسیب‌های احتمالی در امان باشد؟ اما متأسفانه آن‌ها بدترین راه را انتخاب کردند و طفل بی‌گناه را درون کیسه‌زباله قراردادند که خود نوعی جنایت در حق هدیه محسوب می‌شود!

فقر و اعتیاد از مهم‌ترین عواملی هستند که افراد کودکان خود را رها می‌کنند و با توجه به نرخ تورم این موضوع می‌تواند در آینده بیش‌ازپیش هم اتفاق بیفتد و شاهد بروز بیشتر این حادثه باشیم؛ اما به‌راستی پدر و مادر هدیه به دنبال ساختن آینده‌ای بهتر برای او بودند؟!
آینده فرزندانی که لقب سرراهی را یدک می‌کشند بی‌شک درخشان نیست و تا آخر عمر تاوان گناهی را پس می‌دهند که در آن دخیل نبودند. اگر افراد سودجو هدیه را پیدا می‌کردند ممکن بود هر بلایی سر این کودک بیاورند یا او را بفروشند!

آمار کودکان رهاشده در کشور بسیار نگران‌کننده است به گفته‌ی رئیس سازمان بهزیستی کشور به‌طور متوسط سالانه 950 تا 1000 کودک به دلایل مختلف در سراسر کشور رها و مسئولیت نگهداری آن‌ها به بهزیستی واگذار می‌شود.
این در حالی ست که خانواده‌های بسیاری به دنبال پذیرش فرزندخوانده هستند اما به علت شرایط سخت فرزندخواندگی تعداد زیادی از این خانواده‌ها موفق به دریافت کودکی نمی‌شوند؛ که بهتر است با تسهیل قوانین شرایطی مهیا شود تا تعداد بیشتری از کودکانی که در مراکز بهزیستی نگهداری می‌شوند از نعمت خانواده بهره‌مند شوند و نیز در آینده از انواع آسیب‌ها دور بمانند.

خانواده‌های متقاضی فرزند پذیری باید چه ویژگی‌هایی داشته باشند؟
ازجمله شرایطی که متقاضیان فرزندخوانده باید داشته باشند این است که زن و شوهر داوطلب سرپرستی، ایرانی و مقیم ایران باشند و پنج سال تمام از تاریخ ازدواج آن‌ها گذشته و از این ازدواج صاحب فرزند نشده باشند.
همچنین سن یکی از زوجین باید حداقل ۳۰ سال باشد. زوجین دارای محکومیت جزائی مؤثر به علت ارتکاب جرائم عمدی و مهجور نباشد و دارای صلاحیت اخلاقی باشند. همچنین زوجین یا یکی از آن‌ها باید دارای تمکن مالی باشند.

آن‌ها همچنین نباید مبتلابه بیماری صعب‌العلاج باشند. همچنین زوجین نباید معتاد به مواد الکلی یا مواد مخدر و سایر اعتیادات مضر باشند. هرگاه زوجین به دلایل پزشکی نتوانند صاحب فرزند شوند، معافیت از شرایط گذشتن پنج سال از زندگی بدون صاحب فرزند شدن و حداقل سن ۳۰ برای یکی از زوجین، به عهده دادگاه است.

با سخت بودن شرایط فرزندخواندگی تعداد زیادی از کودکان بدون داشتن خانواده‌ای باید سال‌های عمر خود را در بهزیستی بگذرانند و از داشتن نعمت‌های بی‌شماری محروم باشند. بهتر است شرایط مطلوب‌تری برای فرزندخواندگی در کشور مهیا شود و آموزش‌های لازم به کسانی که مایل به داشتن فرزند نیستند و توانایی مالی نگهداری از آن را ندارند داده شود تا کمتر شاهد فجایای این‌چنینی باشیم.