نکند فراموش کنیم

صبح ساحل ، حوادث _ تعدادی از فرهنگیان بازنشسته استان خراسان رضوی مثل همیشه در یک مسافرت دوره ای، تصمیم گرفتند که تعطیلات را با هم، به مکان دیدنی بروند، مکانی برای دوری از دغدغه های زندگی روزمره، که این بار قرعه به نام  هرمزگان افتاد واین استان را برای گردش انتخاب کردند. بعضی از آنها با خانواده خود و برخی به تنهایی با خوشحالی و خیال آسوده چمدان ها را بستند راهی بندرعباس شدند اما این سفر پایان خوشی نداشت پایانی که با مرگ 17 نفر رقم خوردو خانواده هایی را به سوگ نشاند.ساعت 16 و 15 دقیقه بعد از ظهر شنبه اول بهمن ماه ناخدای شناور در تماس با مرکز کنترل اعلام کرد  به همراه مسافران خود قصد برگشت داشته که به دلیل کمبود سوخت و از کارافتادگی موتور شناور در نزدیکی های سواحل بندرعباس دچار حادثه شده و درخواست کمک  دارد. پس از گذشت 25 دقیقه و عدم موفقیت شناورهای ناجی، امدادگران تصمیم گرفتند این شناور را با طناب به سمت بندرعباس بکشند.  پس از چند متر کشیدن شناور مسافری طنابی که این شناور را به قایق ناجی متصل کرده بود پاره می شود دقایقی بعد از حادثه، با کمک شناورهای امدادی، پنج نفر ازسرنشینان شناور غرق شده نجات یافتند همه در پی یافتن بقیه سرنشینان بودند .این ماجرا ادامه داشت تا اینکه حدود 15 ساعت از حادثه لاشه شناوری درمنتهی الیه ساحل غربی بندرعباس پیدا شد و غواصان ناجی اجساد 17نفر از مسافران را از دریا بیرون كشیدند.

  ساعتی قبل از حادثه

گردشگران مشهدی که 10 نفرشان زن بودند پس از ورود به شهر و گشت و گذار در هوای بهاری بندرعباس،شب اول را در آبگرم گنو سپری کردند و روز بعد طبق برنامه ریزی و هماهنگی های لازم  یک فروند اتوبوس دریایی که به طور چارتر کرایه شده بوده به جزیره هرمزمی روند.  بعدازظهر همه خوشحال از اینکه یک روز خوبی در کنار هم سپری و از هوای مطبوع و مناظر زیبای و طبیعی  جزیره هرمز استفاده کرده بودند  به سمت اسکله جزیره به راه افتادند . آنها در حالی که دریا مواج بود درون شناورمذکور قرار گرفتند وغافل از اینکه  آخرین دقایق عمر خود را می گذرانند سوار بر  مرکب مرگ شدند، از زمان قرار گرفتن در اتوبوس دریایی، با تکان های شناور ناشی از امواج خشمگین  اکثر سرنشینان دچار حالت تهوع شده بودند. این مسافران دقایق  سخت را پشت سر می گذاشتند اما هنوز امید رسیدن به ساحل  را داشتند که ناگهان در یک مایلی جزیره هرمز شناور ایستاد و ناخدا جوان  درحالی که حول  شده بود بر سر  وصورتش می زد....

  شناوری که هیچ چیز نداشت

" با اینکه باد می وزید هنوز اسکله باز بود،خیلی از گردشگران آن جا بودند و می خواستند به بندر برگردندو ناخدا می گفت اگه به ما قول نداده بود در این هوای بد دنبالمون نمی آمد" .تاجاعظم بهادری یکی از نجات یافتگان این حادثه که در بیمارستان شهید محمدی بستری  ودر حالی که از سرنوشت همسرش بی خبربود  با بغض این جمله را گفت و اندکی بعد با صدای بلند و عصبانی ادامه داد:" مسولان کجا بودند که ببینند این شناور نه بی سیم داشت نه چراغ و نه جلیقه استاندارد، چه کسی می تواند جواب این سهل انگاری را بدهدو..."این زن 65 ساله  افزود:"من کوهنوردم که توانستم یک ساعت، طناب را بگیرم و خودم را نگه دارم اما این  لحظات آخر دیگر توان نداشتم و خدا کمکم کرد که بتوانم با این طناب جانم سالم بماند" بهادری  که کمی آرام تر شده بود گفت :"سرگروه ما که خودش کوهنورد بود از مشهد، با این شناور و سرویس ایاب و ذهاب هماهنگ کرده بود ،زمانی که از قطار پیدا شدیم با مینی بوس هماهنگ شده در شهر می گشتیم و شناور نیز کرایه کرده بودیم ".وی که  یادآوری لحظات  تلخ برایش خیلی سخت بود با کمی مکث ادامه داد:" زمانی که شناور به علت نداشتن بنزین خاموش شده بود  ناخدا با تلفن همراهش زنگ می زد و با برج مراقبت بنادر و دریانوردی تماس گرفت ودرخواست کمک کرد." بهادری تصریح کرد:" اگر شناور ناجی به موقع می رسید وخدمه آن باتجربه بود شاید همه نجات می یافتیم اما این شناور خلاف جهت موج حرکت می کرد و این باعث شد که نتواند زودتر به ما برسد".وی ضمن اعلام عدم اطلاع از ممنوع بودن حرکت شناور به دلیل وضع نامساعد دریا و هوا از سوی اسلکه جزیره هرمز، طریقه امداد و نجات ناجی (که سبب وارد کردن آسیب به شناور شده است) را یکی از علل غرق شدن شناور اعلام کرد.این زن مسن  هر چند بار در حین سخنانش، از ما  می خواست خبری از شوهرش به نام حسن عاملی برایش بیاوریم  او نمی دانست چکار کند هر لحظه چهره شوهرش جلوی چشمم می آمد و به خودش نهیب می زد که حتما زنده است او قول داده بود که تا آخرین لحظات کنارش باشد چطور می شود این مرد نیک از قولش بگذرد. هر از گاهی اشک در چشمان زن جاری می شد و به فکر سه دختر ویک پسرش می افتاد جطور به آنها این قضیه را بیان کند.

  علت حادثه ؟

این حادثه دردناکی بود که برای تعدادی هموطنان فرهنگیمان رخ داد و تمام شهروندان را متاثر کرد. به راستی علت  این حادثه را می توان چه عاملی  دانست، مسوولان که اسکله جزیره هرمز را به علت بدی آب و هوا نبسته بودند ، ناخدای شناوری که  قبل از حرکت هیچگونه هماهنگی با برج کنترل اسکله شهید حقانی بندرعباس انجام نداده بود و بدون توجه به هشدارهای اداره هواشناسی، مسافران را سوار کرد ،مسافرانی که با دیدن امواج سهمگین دریا و وزش شدید باد سوار بر شناور شدند و همچنین وجود یک بالگرد مجهز و مخصوص امداد و نجات دریایی که می توانست در این شرایط به کمک سرنشینان بیاید یا فرماندهی دریابانی که وظیفه اش جلوگیری از  تردد غیر مجاز شناورهاست. طبق اظهارات بازماندگان در قایق ناجی هیچ گونه امکانات درمانی از جمله حتی چند پتو و داروی ساده نیز وجود نداشت. مبادا این حادثه اسفناک شاید تا چند روزی در ذهن همه ما باقی بماند و دیگر فراموش شود و دوباره روز از نو روزی از نو.