برای جذب نیرو دم خانه‌ها می‌رفتیم!

هر گپ‌وگفتی درباره بیکاری در خمیر به کارخانه سیمان ختم می‌شود. همه توقع دارند کارخانه سیمان آنان را سرکار ببرد و از پارتی‌بازی‌هایی که حق‌شان را ضایع کرده‌است به ستوه آمده‌اند. «محمدامین اوبندی‌زاده» متولد قشم و بزرگ شده بندرعباس است. او کار خود را در کارخانه سیمان از واحد رایانه شروع کرده و حالا رئیس واحد فروش کارخانه و نایب‌رئیس شورای کارگری است. از او خواستم تا چند دقیقه‌ای وقتش را به من بدهد و درباره شرایط کار در کارخانه سیمان گپ بزنیم.

چرا بیشتر خمیری‌ها انتظار دارند در شرکت سیمان استخدام شوند؟
نیروهای قدیمی کارخانه تعریف می‌کنند که برای تامین نیروی کار دم خانه‌ها می‌رفتند اما کسی حاضر به کار در کارخانه نمی‌شد. آن موقع شرایط کار در خمیر طوری بود که مردم به دلیل درآمدی که از دریا و بازار غیر رسمی سوخت داشتند، نیاز نمی‌دانستند وقت خود را برای کارخانه سیمان بگذارند. به همین دلیل نیروهایی که آن زمان وارد کارخانه شدند، خارج از بندر خمیر بودند. برای جایگاه شغلی خود من کسی را در خمیر پیدا نکردند و مجبور شدند خارج از شهرستان دنبال نیرو بگردند. کم‌کم اوضاع دریا خراب شد همه به سمت کارخانه سیمان هجوم آوردند. پذیرش نفرات فنی شرکت سیمان محدود است. سیمان هرمزگان روزانه 6 هراز تن تولید دارد. کارخانه‌ای با این ظرفیت در اروپا با 400 تا 450 نفر اداره می‌شود. درصورتی‌که شرکت سیمان هرمزگان با 800 تا850 نیروی کار دارد. مدیران عامل کارخانه متوجه این مازاد نیرو هستند با این وجود اقدامی برای تعدیل نکردنده‌اند. بیشتر کسانی که برای کار به کارخانه مراجعه می‌کنند کارگر ساده هستند و تخصص فنی ندارند. آن‌ها قابلیت‌های دیگر خمیر را رها کرده‌اند و این انتظار به‌وجود آمده‌است که حتما باید در کارخانه سیمان استخدام شوند.

درحال حاضر چند درصد نیروها بومی هستند؟
درحال‌حاضر بیشتر از 50 درصد نیروی کار کارخانه بومی هستند. منظور از بومی، نیروهای اهل هرمزگان است که در این بین تعداد نیروهای خمیری کم نیست. ازطرفی چون نیروی‌های قدیمی کم‌کم بازنشست می‌شوند این تعداد افزایش خواهد یافت. چون برای جایگزینی، اولویت با بومی‌هاست. متاسفانه پارتی‌بازی همه‌جا هست. نمی‌گویم در کارخانه رابطه وجود ندارد اما خیلی کم است. همه ورودی‌های جدید با آزمون وارد کارخانه شده‌اند. آزمون زیر نظر مدیرعامل و یکی از اعضای شورای شهر که قطعا جذب نیروی بومی دغدغه اوست، برگزار می‌شود.
 کارخانه چقدر به‌فکر آموزش نیروهای بومی است تا مجبور نباشد از خارج شهر و استان نیرو بگیرد؟
ما در سال‌های اخیر تبدیل وضعیت‌هایی داشتیم که در آن حدود 45 کارگر از روزمزد به پیمانکار و همین تعداد از پیمانکار به قراردادی تبدیل شدند. همه این نیروها بومی بودند. مخصوصا نیروهای روزمزد نفراتی بودند که سابقه کاری و تحصیلات بالا نداشتند. بعضی نیروها با مدرک دیپلم استخدام شدند اما کارخانه این امکان را در اختیارشان قرار داد تا ادامه تحصیل بدهند و بر مبنای مدرک جدید حقوق دریافت کنند. همکاری داشتیم که در زمان استخدام دیپلم داشت اما با بهره‌گیری از همین شرایط آموزشی توانست به مدیریت کارخانه برسد. نیروهای زیر دیپلم هم بوده‌اند. کارخانه همچنین یک واحد آموزش با برنامه‌های آموزشی سالیانه دارد.