پرستار، واژه آشنایی است که ناخودآگاه هر شنونده‌ای را به یاد آرامش و به یاد شخصی می‌اندازد که در لحظات سختی، ناراحتی و ساعتی که به کمک نیاز داریم، یاری‌رسانمان است؛ انسان‌های بی‌ادعایی که خالصانه کار می‌کنند و تمام تلاش خود را معطوف می‌سازند تا بیماران، دوران نقاهت خود را به‌آرامی سپری کنند، این واژه آدمی را به یاد مفاهیم دیگری هم می‌اندازد، یاد شب‌بیداری و یاد مردان و زنان سپیدپوشی که لحظه‌ای لبخند از سیمایشان دور نمی‌شود.

به گزارش صبح ساحل، بدون تردید جامعه پرستاری، با مشکلات فراوان معیشتی، استخدامی و آموزشی دست‌وپنجه نرم می‌کند و توجه مردم و مسئولان به این مسائل، پرستاران را ازنظر روحی، تقویت کرده تا بهتر بتوانند به شغل مقدس خود بپردازند.

به بهانه فرارسیدن روز پرستار با یک پرستار بازنشسته هم‌کلام شدیم تا از سختی‌های کارش و شیرینی و تلخی این شغل بیشتر مطلع شویم.

فاطمه امیرزاده، در خصوص چگونگی گرایشش به شغل پرستاری، افزود:  از دوستانم پیشنهاد داد به آموزشگاه بهیاری برویم که همین عامل سبب شد در سال ۵۸ به همراه دوستم به این آموزشگاه رفته و دوره‌های لازم را سپری کنیم.

وی با بیان اینکه در سال ۵۹ درسم را به اتمام رساندم و به سرکار رفتم، خاطرنشان کرد: در زمانی که کارم را آغاز کردم، بیمارستان شهید محمدی بندرعباس با کمبود شدید نیرو مواجه شده بود و از طرفی جنگ آغازشده بود و مجروحین جنگی را به این بیمارستان می‌آوردند.

کمبود نیرو و رسیدگی به مجروحین جنگی

این پرستار بازنشسته با اشاره به اینکه به همین شرایط کار کردن سخت و دشوار بود، اظهار کرد: تعدادی از نیروهای امدادی جمعیت هلال‌احمر نیز به جمع کارد درمانی ملحق شده تا به پرستاران کمک کنند و کمبودها را جبران کنند.

وی ادامه داد: کار با حضور نیروهای امدادی هلال‌احمر اقدامات اولیه توسط آنان صورت می‌گرفت و سپس کادر درمانی به‌صورت تخصصی وارد می‌شد تا کمی روند درمانی تسهیل یابد.

این پرستار بازنشسته بیان کرد: شغل ما با خاطرات خوب و بد، غم‌ها و شادی‌های بسیار زیادی عجین است و پا به‌پای تمام بیماران و خانواده‌هایشان به معنای واقعی در غم و شادی‌شان شریک هستیم‌.

اولویت ما بیماران هستند

وی با اشاره به اینکه کادر درمان سختی‌های بسیاری را پیش رو دارد، افزود: با تمام سختی‌های کاری به‌خصوص در شیفت‌های شب و شیفت‌های شلوغ، اولویت ما بیماران است و در تمام شرایط تمام تلاشمان این است که کارمان که خدمت‌رسانی به بیماران است را به نحو احسن انجام دهیم‌.

امیرزاده بزرگ‌ترین مشکل پرستاران را در استان هرمزگان را کمبود نیرو دانست و عنوان کرد: همین کمبود نیرو سبب شیفت‌های سنگین و خستگی پرستاران و سبب بیش‌ازحد فعالیت آن‌ها می‌شود.

وی با بیان اینکه این موضوع پرستاران را خسته و از پا درمی‌آورد، اضافه کرد: در این شرایط رسیدگی به بیماران سخت و امکان رسیدگی به‌تمامی بیماران با کیفیت مطلوب نیست.

این پرستار بازنشسته با اشاره به اینکه اگر تعداد پرستاران افزایش یابد به‌طور حتم فشار کاسته و امکان رسیدگی بالاتر می‌رود، افزود: رفتار پرستاران در حالت عمومی خوب و فداکارانه و رسیدگی مطلوب است مگر خستگی زیاد بر دوش پرستار باشد یا سطح توقع اطرافیان بیماران و خود بیمار بیش‌ازحد و توان یک پرستار باشد پس‌نیاز است کمی هم شرایط کار پرستاران و هم دشواری فعالیتشان از سوی تمامی مسئولین و مردم درک شود.

دریافتی بازنشسته‌ها پایین و امکانات خاصی در اختیار آن‌ها قرار ندارد

امیرزاده با بیان اینکه پرستاران به علت ویژگی‌های اخلاقی که دارند و باوجود تمام سختی‌های شغلی و درآمد پایین نسبت به این سختی‌ها همیشه قانع و شاکر هستند، تصریح کرد: از بیماران و مراجعین خواهشمندم هنگام مراجعه درک کنند که بیماران بدحال دیگری هم در بیمارستان هستند که وضعیت اورژانسی‌تری دارند و چند دقیقه غفلت در کار می‌تواند زندگی آن‌ها را به خطر بیندازد و با صبوری و ایمان به اینکه پرستاران با تمام آنچه در توان دارند در خدمتشان هستند، منتظر خدمات بمانند.

وی ادامه داد: دریافتی بازنشسته‌ها پایین و امکانات خاصی در اختیار آن‌ها قرار ندارد و با شرایط اقتصادی فعلی به‌طور حتم در شرایط دشوار زندگی می‌کنند.

این پرستار بازنشسته با اشاره به اینکه درآمد پرستاران در کشور ما فاصله زیادی با استانداردهای جهانی دارد، افزود: با توجه به فرسایش بسیار زیاد و سختی‌های احساسی و روحی که شغل پرستاری دارد از مسئولین می‌خواهیم برای اوقات فراغت و تقویت روحیه پرستاران تمهیداتی را بیندیشند.

امیرزاده با بیان اینکه بازنشستگان از کارانه و اضافه‌کار هم محروم‌اند و نیاز به رسیدگی بیشتری دارند، خاطرنشان کرد: نباید با این تصور که دیگر بازنشسته نمی تواند فعالیتی کند، از رسیدگی به آن‌ها جلوگیری کنیم زیرا همین بازنشسته یک‌عمر تلاش کرده است و حتی اگر نیاز باشد می‌تواند در بخش دیگری مشکل کمبود نیرو را رفع کنند.

این پرستار بازنشسته با اشاره به اینکه زمانی که در درمان مجروحان جنگی فعالیت داشتم موردتقدیر قرار گرفتم و هنوز این خاطره در ذهنم باقیمانده است، اظهار کرد: پس از بازنشستگی هم البته در روز پرستار از بازنشستگان یاد می‌شود.

خاطرات دوران پرستاری

وی در خصوص خاطره‌ای دوران فعالیتش، گفت: دختر هشت‌ساله‌ای که بر اثر تصادف به بیمارستان آورده شده بود که دستش زیر دستگاه پرس مانده بود، قرار بود چهار انگشتش قطع شود که از چند پزشک ارتوپد نیز خواهش کردم به وضعیت این کودک رسیدگی مجدد کنند تا شاید امکانی باشد تا انگشتانش قطع نشود.

امیرزاده ادامه داد: پزشک حاضر در بیمارستان پس‌ازآنکه شش تا هفت مرتبه این کودک را به اتاق عمل بردند، توانستند بدون قطع کردن انگشتانش، وضعیتش را بهبود بخشند و هنوز پس از گذشت سال‌ها با آن فرد در تماسم و دستش خوب است و بسیار از این بابت خوشحالم.

وی همچنین با اشاره به یک خاطره دیگر نیز بیان کرد: یک بیمار که دچار ضربه‌مغزی شده بود به بیمارستان شهید محمدی آورده شد که نوار قلبش خوب بود و درحالی‌که نبضش ازکارافتاده بود و دیگر می‌خواستند وی را راهی سردخانه کنند، بنده مانع این کار شدم و در تماس با مدیر بیمارستان این موضوع در میان گذاشته و با کسب اجازه بیمار در تخت باقی ماند و خوشبختانه زنده ماند.

آشنایی با همسر در طول دوران درمان

این پرستار بازنشسته در خصوص نحوه آشنایی با همسرش، تصریح کرد: نحوه آشنایی بنده با همسرم به زمان جنگ بازمی‌گردد که وی پس از مجروحیت از ناحیه زانو در بیمارستان شهید محمدی بستری شد و مدت درمانش طول کشید.

وی اضافه کرد: سپس در همین مدت با پیشنهاد ازدواجش مواجه شدم که ابتدا قبول نکردم اما بعدها با مشورت دوستانم و توصیه آن‌ها بنده پیشنهادش را پذیرفتم و ازدواج کردیم.

منبع: ایسنا