صبح ساحل، فرهنگی _ حکایت، حکایت سنگ است، حکایت شرجی و گرما! آشتی سنگ با چکش و قلم، در هر کوبیدن هنری خلق می شود و زیبایی یک یادگار که به جای می ماند...یادآور یک میراث! میراثی از یک تمدن با پیشینه ای بیش از ده هزارساله ؛آنهم در میان جنوبیان گرمسیر! و چه ددمنش این روزگار بی انصاف که با همه ی نشانه های موجود از این کهنه فرهنگ هنوزشناسنامه ای از استمرار موجود این هنر و جایگاهی  برای معرفیش به تاریخ نیست.براستی چقدر از جنوب جاویدمان شناخت کسب کرده ایم؟ می گویند قدمت هنر حکاکی روی سنگ و بعدها قالب  تندیس سازی در هرمزگان ریشه در سنگ نگاره های هشت و ده هزار ساله ی آبادشهرهایی چون رودان و بستک دارد که گواه زنده بر این مستند تاریخیست!و اینک  "داریوش شریفی" به طور اتفاقی این هنر را در وجودش کشف می کند. این "هنرمند هرمزگانی" با حضور در دفتر روزنامه صبح ساحل از فعالیت هایش دراین زمینه به سوالات خبرنگار ما چنین پاسخ گفت:

 از "داریوش شریفی" بیشتر می خواهیم بدانیم! با درود  بر شما  و دیگر یاران و همراهان که احتمالا در آتیه این گفتمان دوستانه را مرور خواهند کرد؛تا بهار25 سالگی چند پله راه مانده، متولد شهرستان بستک واز کودکی به مصلحت پدرم برای ادامه تحصیل و زندگی راه بندرعباس را در پیش گرفتم.آنوقت من بودم و  بندرعباس و هزار سودای نرفته!زیر سرپرستی و مسئولیت برادر بزرگترم درس خواندن را ادامه دادم. سوم تا پنجم را در دبستان فردوسی ششصددستگاه به پایان رساندم و بعد ازآن دوره ی سه ساله ی راهنمایی را درمدرسه شهید عراقی زاده امیرآباد و ونیز مقاطع دبیرستان و پیش دانشگاهی را به ترتیب در مدارس "خوارزمی","سیدمصطفی خمینی" و "رازی" سپری کردم،در اینجا فرصتی است تا از همه ی آن آموزگاران عزیزم که مرا با همه ی شیطنت هایم پذیرفتند سپاسگزاری کنم! از شانزده سالگی همزمان با درسخواندن به کار کردن در شرکت های بندری روی آوردم که در نتیجه با فضای اسکله ها و مردمانی از فرهنگ های شرق و غرب آشنایی و ارتباط تنگاتنگ یافتم! از این رو سنت های ملل دیگر همیشه برایم محترم و مقدس بوده اند!هم اکنون در یک شرکت  بندری به عنوان نماینده ناظر شرکت مشغول به کار هستم.فضای شرکت و همکاران بسیار صمیمانه است؛از کودکی ام هم اگر بخواهم بگویم؛برایم فراموش نشدنیست که همراه با علاقه ام به ادبیات داستانی  در کنار تشویق های دبیر علوم اول راهنمایی ام مرحوم سیاوش گرمساری فعالیت های علمی و نوآوری در زمینه ی اختراعات را دنبال می کردم. ورزش های رزمی را دوست دارم.نقاشی، کار با فلز  و کار با چرم از جمله ی تفریحات حاشیه ای من هستند! داستان نویسی وجود من و هرگز از من جدا نیست! از این رو برای گسترش فعالیتم در سنین 14سالگی با شرکت درکارگاه های ادبی کانون پرورش فکری کوکان و نوجوانان؛ که زیرنظر عزیزانی چون خانم کاملیاکاکی و آقای موسی بندری برگزار می شد شرکت کردم .به طوری که در هفده سالگی به همراه خانم کاکی وارد انجمن داستان نویسان فرهنگسرای طوبی شدم و در کنار ایشان در جلسات هفتگی کارهایم را ارائه می دادم.

 چرا هنرتندیس سازی؟اول اینکه "هنر سخاوت درون است " ومن اگر بتوانم در پرورش و شکوفایی این زیبایی، کوتاه نقشی بیابم تنها، وظیفه ام را نسبت به وجودم یعنی جنوبم و مردمان مهرخو و خونگرمم به سرانجام رسانده ام؛که بنده البته در نقطه ی آغاز این وظیفه بوده و هنوز در جایگاه مدعی قرار نگرفته ام! چرا که جنوب جاوید جایگاه هنرمندانیست بزرگ با افکار و هنرهایی بسی بزرگتر! از دوش تا امروز! نوای "دوستک" و "نصرک"! بومی ترانه های رامی همرا ه با پنجه هایش که موسیقی دیوانه کننده می نواخت!از جهله نوازان و رفیقان عود که شرجی را به رقص می کشاندند گرفته تا ادیبان و رزم  آوران و تاریخ سازان با اراده اش؛ که نه مرا یارای یادآوریست و نه فرصتی در این فاصله های کوتاه برای به گواه گرفتن تاریخ!آری! کوتاه سخن اینکه جنوب عشق مادرانه ایست که طفلان تاریخ ساز می پروراند!...

 چطور شد که به تندیس سازی وحکاکی روی سنگ روی آوردی؟ خیلی اتفاقی درسال 1388 با پیدا کردن تکه چوبی سفید و نرم جهت سرگرمی تازه با کارد میوه خوری خودم را با کنده کاری بر روی آن مشغول کردم. از ظهر تابعدازظهر سر یک مجسمه را حکاکی کردم بعد به ذهنم خطور کرد که می توانم تمام بدنش را هم بسازم واین بود سرآغاز لذت بردنم از این هنر.

به عنوان اولین تجربه حتما ًآنرا به یادگار  دارید؟ نه، آنرا دراسکله به یک فرد چینی بخشیدم و به فال نیک گرفتم. چون خیلی به آن ابراز علاقه می کرد و من کوتاه آمدم که اولین کارم به او تعلق گیرد.

 حکاکی بر روی سنگ را چگونه شروع کردی؟آیا دوره وآموزش خاصی را گذراندی؟ نه آموزش ودورهای را نگذراندم پس از اینکه کار روی چوب را تجربه کردم به ذهنم خطور کرد که روی سنگ  هم کار کنم چرا که ماندگارتر می باشد. نخستین کارم یک هفته طول کشید طرح«لکشمی و ویشنو» (خدایان حاصلخیزی و باروری در هندباستان) را روی سنگ پیاده کردم(البته قصه ی ساخت اش بسی به تفصیل است و رنج بسیار مرا حاصل گشت!).

 هنرشما به صورت سنتی انجام می شود یا اینکه به وسیله دستگاه؟ نه کاملاً سنتی و کار دست است حتی قلم های موردنیازم را از جنس فولاد آلیاژی و با محاسبات  خودم می سازم.

 دراین زمینه رقیبی در استان دارید؟ متاسفانه هنر تندیس سازی حرفه ای بر روی سنگ، نه تنها در هرمزگانات بزرگ  ،بلکه در استانهای همجوار نیز هنرپروری ندارد!

 از چه نوع سنگهایی بیشتر در کاراستفاده می کنی؟ بنده از نوعی سنگهای بادوام آهکی که ظرفیت اجرای ظرافت را دارند و در کوه  های هرمزگانات و در مناطق بستک ، حاجی آباد و رودان می توان ردشان را گرفت استفاده می کنم!

 چرا تمرکز شما بیشتر بر روی پرتره وبه نوعی تصویرخدایان بوده است؟ در واقع هنر می تواند علاوه بر آنکه تاریخ را زنده نگه دارد و زمینه ساز صلح و آرامش درمیان ملت های جهان باشد، بنده هم از آنرو که علاقه به تاریخ بسیاردارم نخستین کارها را با خدایان وبزرگان تاریخی شروع کردم واز شاهان ایران نیز پیکره ی "قانون گذار داریوش" را ساخته ام وتصمیم دارم نگاره ای تصویری از تمام شاهان ایرانی بسازم.

 برنامه تان برای حرفه ایی شدن این هنر چیست؟در بخش جنبی نمایشگاه نوآوری و شکوفایی اختراعات که بهمن ماه سال گذشته برگزار شد آثار شما را دیدم چرا اقدام به برگزاری نمایشگاه دراستان نمی کنید؟ البته که این از برنامه های آتیه ی من در همین چند ماه پیش و روست،اما بدلیل بعضی دشواری های مالی و بدوش کشیدن همه ی بار زندگی و بعضی مسائل حاشیه ای  تاکنون به تاخیر افتاده بود! البته اینک با جدیت در شرف اتمام است!

آیا مدرک ویا مجوز فعالیتی دریافت کرده اید؟ صنایع دستی ومیراث فرهنگی مدرک افتخاری ای  را دراین باره اعطاء کرده است. و چون بازآوری و شکوفایی دوباره ی این هنر را تنها  برای رضایت خاطرم و عشق به جنوب جاویدم انجام می دهم هرگز بدنبال  پیگیری مدد رسانی و همکاری نهادها وادارات دولتی نیستم.

 تاکنون چند تندیس ویا اثرخلق کرده ای باچه موضوعاتی بوده است؟بنده چون در نهایت به برپایی یک نمایشگاه فنی تخصصی جهانی می اندیشم علاوه در بازسازی ماکتی از آثار تاریخی ملت های مختلف؛ از متدها و ایده های مدرن،فرا مدرن ونیز اتفاقات سیاسی روز جهان در کارهایم بهره می گیرم!

 شما با توجه به تسلطتان به زبان انگلیسی و فعالیتتان در دایره ی بندرگاه ها ،آیا کاراصلیتان این خواهد شد؟

چنانچه پیشتر نیز گفتم هنر روح بخش زندگانی من است و تنها ماوایی است که مرا به عرفان درونم می رساند.نه! شایدهنر فرصتی برای بازدهی بار مالی باشد؛ اما من وظایف دیگری دارم و باید در عرصه هایی دیگر که آن از اهداف آینده ام است جامه ی عمل پوشم! جنوب عرفان خاصی دارد، احساسات گرمی در دل جنوب خوابیده که به آدم انرژی وروح می دهد، جنوب سرشار از هنر است واین به خاطر وجود شرجی، دریا وگرماست و من به همه ی این داشته هایم یعنی گرما و شرجی همراه با خاک پاکم جنوب و نیز ساحل نشینانش عشق می ورزم!.  من معتقد به حفظ فرهنگ کهن منطقه هستم وعلاوه برآن مصمم تا این هنر را بار دیگر و در هیبتی متفاوت از ناحیه ی جنوب جاوید ابتدا به هم میهنانم  و سپس به جهانیان انتقال دهم. چرا که هنرشناسنامه وهویت هرمنطقه است! 

 آیا هنرتندیس سازی می تواند به عنوان یک شغل درآمدزایی برای فرد داشته باشد؟صد در صد به طور کارگاهی می تواند درآمد داشته باشد .ابزارسازی در کنار تندیس سازی و ازراه های مختلف می توان از این هنر به نان رسید که پذیرش سفارش از جمله روشهاست.

 به آموزش وتدریس این هنر فکر کرده اید؟آری!در نمایشگاه ملی نخبگان بهمن ماه سال گذشته که گوشه ای از کارهایم را به نمایش گذاشتم درخواست های بسیاری از سوی دانشجویان بومی و غیر بومی و نیز هنر دوستان مبنی بر ایجاد کارگاه آموزشی شد که آنجا هم برنامه تصمیم گیری در این باره را به بعد از اجرای نمایشگاه های ملی و بین المللی ام واگذار کردم!

 برای کسانی که به این هنر علاقه دارند چه توصیه ای دارید و علاقمندان باید از کجا شروع کنند؟ کوتاه سخن این که تخیل پایه ی سازندگیست! علاقه و کمی  جسارت می تواند ما را تا هدفمان همراهی کند!در اینکار هم باید ابتدا در طراحی پیشرفتی کرد و سپس قلم را به مرحله ی اجرا بر سنگ سوق داد!خودتان را به ذهن درگیر و دستانتان بسپرید!برای اولین بار مهم نیست چه می سازید!مهم آنست که دستان شما تجربه را آغاز کنند!

 و اما حسن ختام گفتوگوی ماو شما: سپاسگزارم.نخست از شما بخاطر صبر و مهربانیتان.سپس  باشد تا از برادر عزیزم عبدالخالق شریفی وهمسرش که از کودکی مانند پدرومادری دلسوز برایم دربندرعباس بوده اند وهمچنین دوستانم  مارتین نجار قویدل و جواد قاسمی قدردانی ویژه نمایم.