اتحاد مسلمانان، سلاحی که اسراییل را می ترساند

  صبح ساحل، سیاسی _زمانی خاورمیانه  مهد دیکتاتوری و اتحاد قومی _قبیله ای بود. نژاد و مذهب پایه و اساس تمامی مناسبات سیاسی و اقتصادی را تشکیل می داد و وجود مناقشه در فلسطین و دست اندازی های اسراییل به کشورهای کرانه باختری شاید تنها دغدغه مردم و حکومت های خاورمیانه بود نگرانی که بعضا با اعمال نفوذ امریکا و رشوه به سران وابسته آنها به نفع اسراییل نادیده گرفته میشد.  امروز اما روندهای سیاسی در خاورمیانه به سمت نامعلومی می رود موج هیجان و احساسات مردمی گاهی آنقدر شدید و غیر قابل پیش بینی است که برنامه ریزی برای آینده را دشوار ساخته است حتی دیگر اعراب در یک جبهه نیستند و این یک فرصت طلایی برای امریکا خواهد بود .  اوضاع برخی از مهمترین کشورهای عربی آن قدر آشفته و نامعلوم است که از سرگیری مذاکرات صلح کار چندان دشواری برای امریکا نبود در سالهای قبل شروع یک مذاکره در مساله فلسطین بیشتر از آنکه به گروههای درگیر در آن مربوط باشد به رضایت و نوع نگاه کشورهای عربی به خصوص مصر و سوریه بستگی داشت اگرچه امریکا پیشتر در پیمان کمپ دیوید به نوعی اسراییل را به صحنه سیاسی خاورمیانه تحمیل نمود اما با تغییرات پیش آمده در منطقه و اوج گیری جنبش های ملی و مذهبی و همچنین برکناری اغلب سیاستمداران وابسته به این کشور لزوم بازآفرینی و از سرگیری مذاکرات متوقف شده  قوت گرفته است.

 در سایه نبود اقتدار و حکومت مرکزی در مصر و سوریه و همچنین اوضاع شکننده و متفرق در لبنان و از طرفی نبود وحدت و اجماع نظر در میان گروههای فلسطینی به واسطه نوع نگاه و وابستگی  به سوریه و ایران، امریکا میتواند امید داشته باشد که مذاکرات به توافقاتی هر چند بدون تضمین و کوچک دست یابد این کشور تلاش میکند برای مهار اسراییل و جلوگیری از آغاز یک جنگ دوباره ،این رژیم را وادار به قبول صلح با اعراب نماید خطر درگیر شدن اسراییل در سوریه میتواند جبران ناپذیر باشد اوباما تلاش میکند تا تند روها در اسراییل را مهار نماید تا مشکلات در خاورمیانه از این بیشتر نشود.سرگرم کردن اسراییلی ها و فلسطینی ها به مذاکره میتواند خطر ایجاد یک انتفاضه دیگر را تا حدودی مرتفع سازد چرا که این بار اگر جنگی در بگیرد مسلمانان مصر ، تونس و سوریه و لبنان کنار نخواهند بود  اگرچه اسلام گرایان در کشورهایی چون مصر و تونس به واسطه نبود زیرساخت های دموکراتیک و عدم تجربه نتوانستند رضایت عمومی مردم را کسب نمایند اما حقیقت این است که آنها اولین برندگان یک انتخابات آزاد در میان کشورهای عربی بودند آن هم در کشورهایی که سالها با نظامهایی سکولار اداره شده بود امریکا یقین دارد در آینده و با ایجاد ثبات در کشورهای عربی و رسیدن آنها به وحدتی دوباره در سایه شعارهای پان عربیسم و اسلامگرایی عرصه بر اسراییل تنگ تر خواهد شد و آزادی فلسطین دوباره شعار وحدت بخش مسلمانان منطقه میشود. از طرف دیگر اسراییل هرگز راضی به متوقف کردن شهرک سازی ها و بازگشت آوارگان و ایجاد یک دولت مستقل فلسطینی نخواهند شد و این میتواند آتش خشم مسلمانان منطقه را شعله ور سازد این بار اگر اسراییل جنگ دیگری را با  فلسطین و لبنان آغاز نماید بعید نیست تمامی مسلمانان منطقه بر علیه آن متحد شوند اتحادی که در سایه آزادی های سیاسی مردم مسلمان منطقه میتواند پایانی مرگبار برای اسراییل داشته باشد.

چهره های بین المللی در تحلیف روحانی

نگاه دوم// مراسم تحلیف رییس جمهور منتخب در حالی فردا برگزار می شود که برای اولین بار یکی از مهمترین رویدادهای داخلی ایران جنبه بین المللی خواهد داشت حضور مقامات بلند پایه برخی از کشورها در این مراسم قابل توجه است .اگرچه ایران در سالهای گذشته به واسطه قرار گرفتن در حلقه تحریم ها و مناقشات بین المللی دوستان چندانی در عرصه جهانی ندارد اما شرکت برخی از مقامات ارشد کشورهایی که چون ایران در برابر جهان و غرب قرار گرفته اند در این مراسم پر رنگ خواهد بود .حضور و یا عدم حضور بعضی از دعوت شدگان به این مراسم نیز میتواند پیام روشنی برای دستگاه دیپلماسی ایران باشد. دولت روحانی برای آغاز تحرکات دیپلماتیک باید با تکیه بر ابزارهای نفوذی خود در سطح بین الملل به نقش و جایگاه بالاتری دست یابد در این میان تایید و تحکیم موقعیت جهانی روحانی و دولتش میتواند ابزاری موثر و کارآمد باشد اگرچه اغلب روسای جمهوری که به ایران می آیند متحدان پیشین و دیرین ایران هستند اما در میان آنها مقاماتی به چشم می خورند که امریکا و غرب سالهاست بر سر آنها با ایران رقابت میکنند لبنان و کشورهای آسیای میانه را می توان از مهمترین آنها دانست همچنین حضور امیر جدید قطر نوید بخش از سرگیری روابط دوجانبه با کشوری است که در سالهای اخیر بیشترین اختلافات منطقه ای را با ایران داشته است . با وجود اینکه مقامات بلند پایه ای از اروپا در این مراسم حضور نخواهند داشت اما آمدن خاویر سولانا به عنوان یک چهره بیشتر فرهنگی و سمبلیک میتواند فضای بدبینی میان دو طرف را تلطیف ببخشد از طرفی نیامدن برخی از کشورهای دعوت شده مانند بحرین نیز قابل توجه است  آل خلیفه همچنان قصد ندارد تا به شیعیان اجازه حضور در عرصه سیاسی بحرین را بدهد و نیامدن نمایندگانش نشان میدهد که این کشور تمایلی برای آشتی دیپلماتیک با ایران را ندارد. علی رغم اینکه استقبال از انتخاب روحانی بسیار گرم بوده و حتی برای اولین بار و قبل از دعوت ایران ،مقامات بین المللی خود برای حضور در مراسم تحلیف ابراز تمایل کرده اند اما پشت پرده این لبخند های سیاسی مطمئنا باج خواهی ها و انتظارات فراوانی نهفته است. در نهایت روحانی سکان دار دستگاه دیپلماسی ایران خواهد شد مسلما نوع پذیرش وی در جامعه بین الملل و بازخورد حضورش در راس دولت ایران میتواند در دستیابی ایران به اهداف استراتژیک خود تعیین کننده و تاثیر گذار باشد.