کمیته ای برای اجبار یا انضباط

صبح ساحل، ورزشی _ نام «فهیمه زارعی» را در دوماه اخیر بارها وبارها شنیدیم؛نامی که با قهرمانی تیم فوتسال بانوان در آسیا شایسته تقدیری درخور قهرمانان شد اما این نام بیشتر به دلایل دیگری برسرزبانها افتاد.

دختری به سختی طبیعت بشاگرد از این خطه قدم به قدم مسیررسیدن به افتخاری را پیموده است که برای روستاییان منطقه اش و بسیاری روستاهای دیگر این کشور یک رویاست، او که از روستایی در منطقه بشاگرد توانست به تیم ملی فوتسال کشور راه یابد،بعد از آن به نامی آشنا تبدیل شد که خواست گوشه ای از نامهربانی هاوتبعیض های رفته برخود وهم تیمی هایش و برخوردهایی که حق یک عضوتیم قهرمان قاره ای شده نبود را شجاعانه بیان کند.

قصه آمدن و رفتن اودررسانه ها منعکس و برنامه 90 هم به سراغ او رفت. اینکه بازیکنان قهرمان شده را پس از قهرمانی حتی بدرقه نیک هم نکردند اگر در هر یک از تیمهای قهرمانی مردان رخ داده بود، همه می دانند که به چه شتابی بحث ها برسر برکناری مقامات کشیده می شد،اما این بار که یک نفراز جنس زن سخن حقی برزبان آورد آنهم یک دختر از یک شهرستان آنهم از جنوبی ترین استان یعنی هرمزگان،به راحتی آب خوردن توانستند او را مجبور به سکوت کنند و چه توجیهات بی بنیان و چه برخورهای ناشایست که بر او روا ندانستند تا آن حد که او رامجبورکردند نجیبانه عذرخواهی کند اما همه دانستند که معنای این عذرخواهی ای که هیچ کس(جزآنهایی که انتقادی به حق را تحمل نکردند) دلیلی برایش نمی دید چه بود.

یکی از مقامات بلافاصله در تکذیب سخنان «زارعی» که نه پناهی در استان داشت ونه در رسانه های حرفه ای، به راحتی مدعی می شود که هزینه رفت وآمد وی را طی سالهای گذشته به این عضوتیم ملی وسایرین پرداخته ایم اما هیچ گاه ، آن شخص تکذیب کننده حاضر به گفت وگویی رودررو با خبرنگاران نمی شود که پاسخ دهد این هزینه ها دقیقا چه مدت پس از هزینه شدن از سوی بازیکن پرداخت می شده است؟ اصلا به چه صورتی و در چه عناوینی  و آیا چندوقت چندوقت ویا یکباره پرداخت می شده است؟

مگر خانم زارعی وامثال آنها لژیونر هستندکه پرداخت رفت و آمد وسایرهزینه ها در مسیرهای طولانی اندکی به حساب وکتاب آنها برنخورد؟ پس آنهمه شعارهای حمایتی از بازیکنان ملی و ... کی قراراست به عمل تبدیل شود؟ پس اگر در سالهای آتی مدیریت ورزشی موفقیتی در کشف چنین استعدادهایی به نحوی که شایسته میهن اسلامی مان باشد نیافت، چرا نباید مسئولان را مهمترین عامل این عدم موفقیت بدانیم؟! 

مقامات ورزشی کشور به جای آنکه نگاهی به خود انداخته وبابت بی برنامگی ها وظلم های اینچنینی انگیزه وامید وآمال یک دختر که نه،یک نسل که نه، حتی یک روستا و استانی را بربادمی دهند کمی پاسخگوباشند وامیدرادوباره بازگردانند، انگشت اشاره به سمت کسانی می گیرند که در کمال ادب و احترام و به آرامترین شکل ممکن ازحق خود می گویند. سرانجام همکار را به آنجا می رسانند که فردهموطن قهرمان آفرین کشورخود را به ابزارها وشگردهای غیردمکراتیک وغیرجوانمردانه واداربه پس گرفتن حرفهای خود می کنند.

کمیته ای که گویا هدف خود را گم کرده است این بارآشکارا خود را به عنوان ابزارفشاری معرفی کرد که صراحتا می گفت«رای ما در کمیته انضباطی به حرفهایی بستگی دارد که جلوی دوربین شما(خانم زارعی) بزند». رفتارکمیته انضباطی در برنامه 90 دوشنبه گذشته غیردمکراتیک ترین شکل ممکن استبدادی که برآن حاکم است را علنی کرد. به نظرمی رسد تاکنون هیچ کس چنین صراحت و شفافیتی و چنین تحمیل فشاری برای یک اظهارنظر شخصی آنهم در برابردوربین پربیننده برنامه مذکور را که دوشنبه هفته گذشته شاهدبودیم به یادنداشته باشد. بخشی از این زیاده روی برخی اعضای کمیته انضباطی نتیجه انفعال مقامات ورزشی استان نیز هست که نه تنها هیچ گونه حمایت جدی ای از اعضای تیم ملی استان نکردند بلکه حتی در ادامه احقاق حق و رسیدگی به وضعیت این عضوتیم فوتسال قدمی حتی در استقبال از وی به نشانی از احترام، قدرشناسی وتقدیر وتشویق برنداشتند.

ازسوی دیگر پرسشی باقی می ماند که :مقامات ورزش استان هرمزگان که با آنهمه تشکیلات در خود توان پیگیری وضعیت عضوتیم ملی وبرنامه ریزی برای استقبال از وی و بنابراین آگاهی از مشکلات وی نمی بینند،اصلا چرا اینهمه بودجه و امکانات در سطح یک استان را مطالبه می کنند؟! اگر این بخش از مدیریت خود را برکنار از چنین رخدادها و جریاناتی می بیند همان بهتر که کل ورزش استان با وزارتخانه مربوط شود وهیچ چشمداشتی هم به نقش استانی مدیران ورزش نداشته باشیم. حال که کسی از این استان قدمی برای این عضوتیم ملی و سایرقهرمانان استانی (همچون یک قهرمان دو) برنمی دارد شاید خیال همه عاشقان ورزش ومستعدان این حیطه راحت شود که در استان حامی ای ندارند.