سیمای خلیج فارس، میدانی برای چهره های ملی!

صبح ساحل، اجتماعی _ صداوسیمای خلیج فارس از آن قسم ارگانهایی است که هرچند همواره از جعبه جادویی در معرض دید عموم است اما تحولات و ویژگیهای درونی اش برای مخاطبان دور از دسترس و ناشناخته است. برای بسیاری ازمخاطبان پیگیری اینکه مدیرفلان سازمان آموزشی یا اداره کل امورورزشی یا آب یا برق تغییرکرده یا چه عملکردی داشته بسیار محتمل تراست تا تغییرمدیریا مدیرانی از سیمای استانی.گویی صداوسیمای استانی، سازمانی محصور درخود است که گرچه عموما دیگر ادارات را در برنامه های مختلف پرس وجو و در شهر می تواند به چالش بکشد(اگر بخواهد) ،اما خودش در فضایی فارغ از چنین برنامه های انتقادی به تولید و پخش برنامه مشغول است.

یک دلیل رفتارهای غیرپیگیرانه مردم در خصوص چنین دستگاهی به این مسئله مربوط است که اولا- چون غالب مخاطبان آن مخاطب با تعریف سنتی هستند، معمولا هنگامی به آن مراجعه می کنند که می خواهند لحظاتی سرگرم شوند و از افکارروزانه بیرون آیند و دوما - آنچه همواره در معرض دید باشد کمتر هم به چشم می آید،  بنابراین عملکرد صداوسیمای استانی هم کمتر به چشم نقد وبررسی می آید! تصورسنتی از برنامه های تلویزیونی معمولا برنامه ایست که وقتمان را پرکند اما اینکه آن برنامه که به هرنحو وقتمان را پرمی کند چگونه تهیه شده؟ چه روالی از مرحله تعیین هدف تا پرداخت و هزینه و در نگارش متن و... طی می کند ؟ چگونه وبا توسل به چه سوژه هایی مرا سرگرم می کند(آیا نتیجه این سرگرمی دچارشدن به رخوت و تنبلی انسان ماشینی است یا هشیاری؟) آیا با اهداف پیش بینی شده در راه اندازی یک شبکه استانی همخوانی دارد یا ندارد ؟سوالهایی ضروریست که کمتر کسی به دنبال آن می رود.

اتفاقا سیمای خلیج فارس هم که به جد این هدف مخاطبان را دریافته، تا توانسته در همین مسیرسرگرم کنندگی گام گذاشته(موفق بودن یا نبودنش را فعلا درنظرنمی گیریم)،به طوری که اخیرا گامهایی بس فرای تعاریف شبکه استانی برداشته و درست ایامی که انتظار می رفت شاهد رشد تولیدات استانی و جذب مخاطب علاقه مند به مقوله های مرتبط با منطقه باشیم،به نظرمی رسد این شبکه دست از این هدف شسته و در تولیدوتهیه برنامه هایی ازقبیل صبح ....وگاها سایربرنامه های فصلی هیچ نشانی از استعدادها ومعرفی ها و رشد ظرفیتها نیست مگر آنکه ملی باشد. مجریان برنامه و میهمانان آنها که چهره های شناخته شده هنری کشوری هستند  توانسته اند باردیگربرای چندمین  بار به ملت شناخته شوند! آنهم از سوی یک شبکه استانی! اینکه معرفی ها و گفت وگوهای دست چندم با اجرای مجریان شناخته شده و بسیارخوب ملی ، از شبکه صداوسیمای استان هرمزگان با کدام هدف از اهداف راه اندازی  شبکه های استانی انطباق دارد به معمایی برای مخاطبان هرمزگانی تبدیل شده و بماند برای آینده. اما پرسش اصلی مردم و صاحبنظران این است که1- با چه توجیهی فرصت، هزینه و زمان  شبکه استانی از نیروهای مستعد باسواد و جوان استان گرفته شده و در اختیار مجریانی گذاشته شده که هیچ نیازی به کسب تجربه در میدانی کوچکتر در اندازه یک استان را ندارند؟2- آیا چهره های رسانه ای ملی تاکنون از فرصتهای صداوسیمایی و روزنامه ای و رادیویی و جشنواره ای و چه وچه وچه کم بهره برده اند که این بار منابع محدود یک استان در برنامه ای سریالی دراختیارشان قرارداده شود؟ آیا اجرای آنها که خود مهمان دوروزه اند چیزی بر توان اجرایی شبکه خلیج فارس می افزاید؟ واگر بهانه دعوت از چهره ها جذب مخاطب است مگر بخشی از وظیفه سیما تبدیل سوژه های استانی به برنامه ای پرجاذبه نیست؟ پس هنر هنرمندان سیمای استانی کجاست؟

3- درسالیان اخیر جوانان هرمزگانی در رشته های مختلف هنری بارها وبارها افتخارات بزرگی در عرصه ملی و گاه بین المللی آفریده اند ، آیا زندگی ، آثار و تلاشهای آنان وتجربیات و صحبتهای آنان حق طبیعی آنها ومردمشان نیست که در این شبکه به استان و حتی فراتر از استان شناسانده شوند؟

4- آیا مدیران و برنامه ریزان صداوسیمای استان به این تشخیص رسیده اند که ظرفیت برنامه بومی با به تصویرکشیدن چهره های استانی و مشکلات مردم و نیزاستعدادهای طبیعی و انسانی آن و یا هرگونه ظرفیت دیگری که قابلیت تبدیل شدن به برنامه ای خاص بومی را داشته به اتمام رسیده است؟ 5- اگر چنین است پیشنهادمی کنیم بخش سوژه یابی و تولید را کمی مورد تفحص قرار دهید و بعد اگر بازهمین نتیجه باقی بود، لطفا به جای دریافت بودجه بیشتر به نام مرکز خلیج فارس بگذارید آن بودجه ها در مرکز به همان شکل و در قالب ملی هزینه شود تا الف- کمتر به تولید برنامه های تقلیدی بپردازید وب- مردم و استعدادهای این شهر کمتر در حسرت مدیریتهای بهتر برای این بودجه ها باشند.6- در همین استان و حتی در بین کارکنان سیمای استانی افراد بسیاری هستند که سوژه های متعددی برای تولید با سوژه و اجرای بومی که جذابیت کافی هم داشته باشد سراغ دارند، اما گویی هزینه هایی که برای دعوت از میهمانان غیربومی و بسیاری هزینه های دیگر در برنامه هایی از این دست می شود بهتر از پروژه استانی صرف بودجه های کلان صداوسیما را توجیه می کند تا برنامه ای که با اجرای استانی و با میهمانان استانی که نیازی هزینه های جانبی ندارند! وضمنا به تقویت شناخت از نیروهای جدید و استان برای بینندگان داخل و خارج از استان همراه می شود. اسپانسری که در حال حاضر درکنار برنامه مورداشاره قراردارد به هیچ وجه پرشدن وقت برنامه ای از یک شبکه با بودجه ملی را توجیه نمی کند. زمانی که هر بار پخش در اختیارتهیه کننده ای می گذارد امانتی است از سوی مردم که باید به بهترین شکل در جهت آرمان های مردمش باشد.

 بهره های تولید برنامه هایی با ماهیت استانی که طبق روال گذشته ادامه داشته قابل ستایش است اما هنوز تولیدات این شبکه متناسب با رشد استان در بخشهای مختلف نبوده وموضوعات بکر که ظرفیت پرداخت بیشتر دارند ، به طرزغیرقابل قبولی مطرودمانده اند.