با رونمایی از هفتمین واکسن تولیدی وطن به نام «نورا» به دست دانشمندان ایرانی، از کشورهای پیشرفته هم در این زمینه سبقت گرفتیم. از هفت مدل واکسن رونمایی کردیم اما حتی هنوز هفت درصد از مردم کشورمان هم به طور کامل واکسینه نشده‌اند. در تولید و ساخت واکسن رکورد زدیم، رکوردی که تا به امروز نتایج آن در زندگی مردم احساس نشده است. نکته‌ی جالب، قبل از این‌که این واکسن‌ها مورد استفاده‌ی عموم مردم ایران قرار گیرد، بعضی از مسئولان از جمله وزیر بهداشت و درمان از صادرات آن به کشورهای دیگر سخن می‌گویند. در حالی که تنها درصد اندکی از مردم کشور واکسینه شده‌اند و میلیون‌ها نفر نیز هنوز در صف انتظار دریافت واکسن هستند، حرف زدن از صادرات واکسن به یک شوخی می‌ماند.  وقتی حداقل بیش از ۵۰ درصد جمعیت ایران واکسینه شدند، آن‌گاه می‌توان، به راحتی واکسن‌های تولید داخل را در اختیار کشورهایی که احتیاج به واکسن دارند، قرار داد. همان کشورهایی که زودتر از ما واکسن کرونا را ساخته‌اند، ابتدا مردم کشور خود را در برابر این ویروس واکسینه کرده‌ و بعد اقدام به صادرات واکسن به کشورهای متقاضی کرده‌اند.

به نظر می‌رسد متولیان بهداشت و درمان علاقمند هستند ابتدا واکسن‌ها را صادر کنند و بعد به فکر واکسینه کردن مردم خودمان باشند. در شرایطی که بیشتر مناطق کشور به ویژه هرمزگان وارد پیک پنجم کرونا شده‌اند، وزیر بهداشت هم‌چنان معتقد است که کشورهای جهان باید از سیستم ما، در مهار کرونا درس بگیرند؛ به راستی چه درسی آقای وزیر!!! ما باید از آن‌ها بیاموزیم که این روزها در بسیاری از کشورهای دنیا، جشن بدون ماسک و بازگشت به زندگی عادی در حال برگزاری است، حتی در جام ملت‌های اروپا، ورزشگاه‌ها نیز مملو از جمعیت بود.

وعده‌های بی‌سرانجام

فراموش نکرده‌ایم انواع و اقسام وعده‌های‌ آقای وزیر بهداشت در ماه‌های اخیر را، از خرید ۶۰ میلیون دُز واکسن روسی گرفته تا واکسینه شدن ۱۴ میلیون ایرانی در خردادماه و تزریق روزانه‌ی ۵۰۰ هزار دُز واکسن به گروه های مختلف سنی که هیچ کدام تاکنون محقق نشد. مغازه‌ها و محل کسب بسیاری از ایرانی‌ها به دستور ستاد مقابله با کرونا تعطیل شد. مغازه‌داران این شرایط را تحمل کردند به این امید که روند واکسیناسیون طبق وعده‌های داده‌شده، محقق شود، اما این اتفاق نیفتاد و واکسن وارداتی به اندازه‌ی کافی نرسید و واکسن داخلی هم به مشکل برخورد. به همین راحتی چند روز پیش واکسن‌سازان اعلام کردند که به دلیل نو بودن خط تولید، یک میلیون و دویست هزار دُز واکسن در حال پرکردن ویال‌ها از دست رفت و نابود شد. هنوز معلوم نیست چند دُز تحویل دولت داده‌اند.

بهتر است مسئولان، بی‌خیال حضور و وعده دادن در فضای حقیقی و مجازی شوند. آقایان! حرف زدن که ما بهتر از شما بلدیم. لطفا وقت خود را برای تهیه‌ی واکسن بگذارید. مردم انتظار دارند در این روزهای سخت که کرونا هم‌چنان می‌تازد، شما متولیان بهداشت و درمان به جای درگیر شدن با حواشی و مردم را "پفیوز" مورد خطاب قرار دادن، تمام توان خود را صرف کار وعمل کنید.

اندر خم یک کوچه

همه خوب می‌دانیم که مدیریت آقای وزیر در واکسیناسیون سالمندان نیز، زبانزد خاص‌وعام شده است. این گروه از سالمندان ساعت‌ها در صف می‌ایستند، گرمای تابستان را به جان می‌خرند، شاید بتوانند واکسن بزنند. اما بسیاری از آن‌ها به دلیل کمبود واکسن و عدم مدیریت صحیح نه تنها واکسنی دریافت نمی‌کنند بلکه با استرس ابتلا به کرونا به خانه برمی‌‌گردند. در کشور ما تزریق واکسن سالمندان هنوز اندر خم یک کوچه است؛ اما در کشورهای همسایه که هیچ‌کدام ادعا و یا تلاشی برای تولید واکسن نکرده‌اند، نوبت به تزریق واکسن کودکان رسیده است.

حرف های ضد و نقیض مسئولان

دکتر «مینو محرز» عضو کمیته علمی ستاد مقابله با کرونا و از مدیران اصلی پروژه ساخت واکسن «برکت»، درباره‌ی همکاری مشترک انیستیتو پاستور ایران و کوبا برای ساخت واکسن کرونا می‌گوید: «مرحله‌ی سوم واکسن ایرانی کوبایی را به برخی افراد در ایران تزریق کردند و قرار بود یک پروژه مشترک باشد اما بعد سفیر این کشور اعلام کرد ما چنین پروژه‌ای نداریم. خود کوبا برای این واکسن دستور تزریق اضطراری صادر کرد و گفت خودمان و کشورهای دیگر آمریکای جنوبی بیشتر نیاز داریم و اولویت را به آنها داد». ‌اما «کیانوش جهانپور» رئیس مرکز روابط عمومی وزارت بهداشت و سخنگوی سازمان غذا و دارو، این اظهارات را کذب محض دانسته و معتقد است: «کار مشترکی که به خوبی پیش رفته است و شاید از بسیاری کارهای مشترک در حوزه ی واکسن، هماهنگ‌تر و منظم‌تر باشد این چنین مورد هجمه قرار گرفته است». سخنان مینو محرز، درباره‌ی پروژه‌ی مشترک تولید و تزریق واکسن ایران و کوبا، اگرچه با تکذیب سریع آقای جهانپور و رئیس انستیتو پاستور ایران مواجه شد، اما همین حرف‌های ضد و نقیض مسئولان، باعث تشدید دغدغه‌ها و نگرانی‌های مردم شد.

سهمیه‌ی واکسن هرمزگان افزایش یابد

در حالی که کرونا مثل شلاق بر جسم و روح جامعه می‌تازد و در هرمزگان مردم مثل برگ پاییزی می‌ریزند، اما روند تزریق واکسن در این استان با تلاش های صورت گرفته، باز هم خیلی رضایت‌بخش نیست. آمار فوتی‌های هرمزگان همچنان بالا و پایین می شود و ماه‌هاست رنگ قرمز متمایل به سیاه کرونایی، این استان را در برگرفته، مردم انتظار دارند با توجه به شرایط حاد کرونایی سهمیه‌ی واکسن استان بیش از این افزایش یاید تا میزان بستری‌ها و فوتی‌ها کاهش یابد.

سفر به کشورهای همسایه برای تزریق واکسن

مسئولان، هم‌زمان با شکستن رکورد «ساخت و رونمایی از واکسن»، رکورد «واکسیناسیون قطره‌چکانی» را هم در حال جابه‌جا کردن هستند. کرونا در شکل‌های مختلف کمین کرده و منتظر است با چراغ سبز ما مانند کرونای چینی، انگلیسی، هندی و آفریقایی وارد کشور شود. خدا کند دیگر کشور درگیر کرونای ایرانی نشود. این روزها آن قدر روند تزریق واکسن کرونا در کشور ما کند است که در این میان برخی برای دریافت واکسن کرونا، راه دیگری را انتخاب می‌کنند و آن سفر به کشورهای همسایه است. بسیاری از مردم عزم خود را جزم کرده‌اند که برای دریافت واکسن حتی به کشورهای افغانستان و ارمنستان سفر کنند. حتی شنیده می‌شود که بسیاری از مسافران در شلوغی و ازدحام صف خروج از مرز، در اثر گرما بیهوش شده‌اند.

هیچ نمی خواهیم جزواکسن!!

به راستی چرا پس از گذشت بیش از ۱۶ ماه از همه‌‌گیری کرونا در دنیا، کشور به جای کنترل این ویروس وارد مرحله و پیک‌ها‌ی تازه‌ای از این بیماری می‌شود؟ با وجودی که مناطق مختلف کشور، مخصوصا هرمزگان در آستانه‌ی ورود به پیک پنجم کروناست، آقایان دلخوش به صادرات واکسن به دنیا هستند. این روزها مردم سختی می‌کشند، اما مسئولان هم‌چنان برای آینده رویا می‌بافند. جناب آقای وزیر! مردم ما جز واکسن از شما چیزی نمی‌خواهند؛ نه بغض، نه هشدار و نه هیچ‌گونه تمایلی به شنیدن اسرار حبس شده در سینه‌تان، دارند. یادتان هست که گفتید در ماجرای پیک چهارم، کسی به حرف شما گوش نکرد و متأسفانه اتفاقی که نباید می‌افتاد، افتاد. وقتی کسی به هشدارهای شما اعتنایی نمی‌کند چرا هم‌چنان بر صندلی وزارت تکیه زده‌اید، تا پیک پنجم هم، استان‌های کشور را در بربگیرد؟

می‌دانیم مدیریت و کنترل این بیماری بسیار سخت است اما آیا مردمی که درگیر گرانی، تورم، کمبود آب و قطع برق هستند، حق ندارند دغدغه‌ی سلامت خود را داشته باشند؟ آیا بهتر نبود به جاي صرف این همه امکانات و نیرو براي توليد ۷ واکسن، به سراغ تولید ۱ يا ۲ واکسن با کيفيت در کوتاه‌ترین زمان ممکن می‌رفتید تا با گذشت حدود يکسال و نيم از ورود ويروس کرونا به ایران، هنوز در رديف عقب‌مانده‌ترين کشورها در زمينه‌ی تزريق اين واکسن قرار نداشته باشيم؟ به هر حال روزی فرا خواهد رسید که این بیماری در کشورهای دیگر کنترل شده و همه واکسن زده‌اند، اما جهانیان با توجه به روند کنترل ضعیف کرونا و تزریق کند واکسن این ویروس در ایران، با حیرت و تعجب می‌گویند: مگر هنوز کرونایی هم وجود دارد؟!! بی‌شک با این رفتار مسئولان، نمی‌توان امید داشت که به همین راحتی دیو هفت‌سر کرونا از پا بیفتد.