کرونا چه بر سر کودکان می‌آورد؟

با اینکه هیچ‌کس نمی‌داند کرونا، این بیماری منحوس، چه زمانی دست از سر و ما جامعه‌ی جهانی برمی‌دارد، اما همه‌ کماکان به این فکر می‌کنند که جهان پس از کرونا احتمالا چندان شبیه جهانی نیست که ما قبل از رویارویی با این پاندمی تجربه می‌کردیم.. از نظر اقتصادی، سیاسی، روابط  بین‌فردی، سبک زندگی و ... تغییرات اساسی را پیش رو خواهیم داشت. اما متاسفانه یکی از تغییرات ناخوشایند، باز می‌گردد به قشر آسیب‌پذیر جامعه، یعنی کودکان. برای ما، کودکی یادآور دوران شیرین و خاطره‌انگیزی است، که در آن جهان را با دست‌های کوچک‌مان کشف کرده‌ایم، جست و خیز کرده‌ایم و بالا پایین پریده‌ایم. اما کودکانی که جهان کودکی‌شان، مصادف شده با دوران کرونا، کودکی را اینگونه نزیسته‌اند. آن‌ها روزها و هفته‌ها در خانه محبوس مانده‌اند، به جای کشف جهان عینی به بازی‌های کامپیوتری پناه برده‌اند و حتی آموزش و مدرسه‌ را هم توی رخنتخواب گذرانده‌اند. با این تفاسیر، در جهان پس از کرونا، کودکان ما چگونه خواهند بود؟ اولین مهمی که از دست می‌رود، توان برقراری ارتباط است. بخش زیادی از ارتباط اجتماعی و اینکه چگونه در جامعه و گروه دوستان به بیان خود بپردازیم، را ما در مدرسه، گروه‌های همسالان و کلاس‌های خصوصی‌ای می‌آموزیم که در دوران دبستان تا نوجوانی تجربه‌ کرده‌ایم. با حذف شدن این امکان، احتمال اینکه کودکان در آینده با مشکلات و معضلاتی در زمینه برقراری ارتباط اجتماعی مواجه باشند، زیاد است. از طرف دیگر، عدم وجود سرگرمی و وصل شدن به جهان مجازی، بازی‌های رایانه‌ای بخش زیادی از فعالیت روزانه‌ی کودکان را دربرگرفته که همین موضوع، باعث افزایش میزان استرس و اضطراب در آن‌ها می‌شود. در بدترین و متاثرکننده‌ترین حالت هم، کرونا باعث سوگ از دست رفتن عزیزی در ساختار خانواده شده، که این فقدان برای کودکان، یک استرسور حاد محسوب می‌شود.  همچنین به علت عدم فعالیت و تحرک کمی که در این چند سال گریبان‌گیر کودکان شده، بسیاری از بیماری‌های جسمی ناشی از کم‌تحرکی را در آینده، در بازه‌ی سنی خیلی کم خواهیم‌داشت. البته تمام این‌ها جدا از فاکتور اقتصادی و اجتماعی‌ است. کودکان طبقات فرودست جامعه، علاوه بر تمام این مشکلات، مجبور به بر دوش کشیدن مصائب اقتصادی و اجتماعی خانواده هم هستند، هزینه‌ی اینترنت، تلفن همراه، والدینی که بیش از پیش در منگنه‌ی اقتصاد به دام افتاده‌اند، همگی بر هسته‌ی روانی کودکان تاثیرات مخرب خودش را خواهد گذاشت. تمام این مسائل در درجه‌ی ناچیزی قابل حل فردی است، اما اگر به دنبال یک راهکار اساسی باشیم، آن برنامه‌های اقتصادی و حمایتی دولتی است، که باید شامل تمام طبقات جامعه باشد و تمام دهک‌ها بتوانند از آن استفاده کنند.