منطقه حفاظت شده گنو در معرض خطر!

 صبح ساحل ، اجتماعی - مناطق حفاظت شده ، تلاش عالمانه ای است برای حفظ آخرین بازمانده های تنوع زیستی در برابر روند نابخردانه تخریب طبیعت که جان بدر برده اند.تخریب طبیعت ناشی از بهره برداری غیرعقلانی از محیط است اضافه بر این الگوهای توسعه به هیچ وجه ضمانت  ادامه حیات طبیعت نمی نمایند. زیرا در اکثر الگوهای توسعه، طبیعت رایگان به حساب آمده و در محاسبات اقتصادی هزینه نابودی آنها در مقابل درآمد حاصل از توسعه مقایسه نمی شوند.منطقه  حفاظت شده گنو بدلیل شایستگی های خود به عنوان ذخیره گاه زیست کره شناخته می شود. تجمع عناصر گوناگون متعلق به مناطق پهنه های جغرافیایی گیاهی دور و نزدیک و حضور این عناصر در یک محدوده نه چندان گسترده حاکی از ویژگی منحصربه فرد این  منطقه می باشد.گیاهانی ک دارای سرزمین محدود و مشخص باشند آندمیک یا  انحصاری نامیده می شوند، اغلب این گیاهان در خارج از منطقه رویشی خاص خود پیدا نمی شوند بنابراین در زمره گونه های آسیب پذیر و نادر محسوب می شوند، چنانچه رویشگاه و یا جمعیت آنها به دلایل متعددی از جمله تخریب اراضی موجب برهم خوردن سیمای اکولوژیک رویشگاه آنها شود آسیب دیده و در آستانه انقراض قرار می گیرند. منطقه حفاظت شده گنو پناهگاه تعدادی از این گیاهان انحصاری می باشد. تخریب محیط زیست گویا سر باز ایستادن ندارد، هر روز که می گذرد نه تنها از تخریب محیط زیست ذخایر زیست کره کشورمان کم نمی شود بلکه بر آن افزوده می شود. نگاهی به اخبار منتشره در رسانه های گروهی بیانگر این واقعیت تلخ است که علی رغم وجود قوانین ومقررات، تخریب محیط حفاظت شده و اکوسیستم های بکر کشورمان برای بسیاری از سازمان ها و دستگاه های دولتی و مردم به صورت یک عادت در آمده است و هیچ عامل بازدارنده ای هم وجود ندارد.این باربه بهانه انتقال آب خلیج فارس به استان های کرمان و یزد دست تطاول بنگاه های اقتصادی و فولاد گل گهر سیرجان به منطقه حفاظت شده گنو که یکی از منحصر به فردترین ذخیره گاه زیست کره  می باشد نمایان شده است، بطوریکه با خط لوله عریض و جاده عریض آن از ناحیه پل فلزی روی رودخانه کل در امتداد ضلع شرقی راه آهن بندرعباس به سیرجان در دامنه غربی کوه گنو و درون منطقه حفاظت شده از موقعیت چاه  موبدین تا روستاهای هورمودر پایین بطول 25 کیلومتر دست به تخریب گسترده خواهند زد.این در حالی است که چنانچه از ضلع غربی راه آهن و در امتداد آن بیرون از محدوده حفاظت شده مسیر این خطوط انتقال آب تغییر یابد خطرات کمتری متوجه حیات وحش و گیاهی و اکوسیستم منطقه خواهد شد. به نظر می رسد منفعت زودگذر بنگاه های اقتصادی بر حفظ منابع ماندگار محیط زیست ارجحیت داشته است. نتیجه بی توجهی و بی مبالاتی در این زمینه تخریب و از بین رفتن ذخیره گاه زیست کره و انقراض تنوع زیستی و نابودی اکوسیستم منحصر به فرد منطقه خواهد بود.در این میان بسیاری از مسوولین هم به جای استفاده از مکانیسم ها و ابزارهای لازم در واقع  تماشاچی اند و از فقدان قوانین که ضمانت اجرایی قوی داشته باشد گله مندند.متاسفانه مسوولان هرمزگان و اصحاب رسانه و فعالان و دوستداران محیط زیست در این زمینه بی خبرند و یا خود را به بی خبری زده اند و  چشم هایشان را بسته نگه داشته اند.اما با کمال تاسف باید اعتراف کرد تاکنون کفه ترازو به نفع تخریب کنندگان منطقه حفاظت شده گنو سنگین شده است، گویا از  دست مسوولین و دستگاه های مربوط و نهاد های مردمی و حامیان طبیعت کاری ساخته نیست.اما هیچکدام از مواردی که عنوان شد نمی تواند توجیهی برای سکوت مسوولین، نمایندگان مجلس شورای اسلامی کارشناسان محیط زیست، فعالان و دوستداران محیط زیست و یکایک مردم هرمزگان و کشورمان قلمداد شود که دست روی دست بگذارند و برای  تغییر مسیر خطوط انتقال آب خلیج فارس به استان های کرمان و یزد به خارج از محدوده منطقه حفاظت شده گنو هیچ اقدامی به عمل نیاورند.در صورتی که روال جاری به همین منوال باشد در آینده ای نزدیک حیات وحش و حیات گیاهی این ذخیره گاه زیست کره پایانی غم انگیز خواهد داشت!