شرایط سخت تحصیل در خانه دوم!!

 صبح ساحل ، اجتماعی - هیاهوها آغاز شد. مهر که می رسد، دانش آموزان از خواب تابستانی بیدار می شوند تا به مدرسه سلامی تازه کنند، از اینجاست که سکوت ها شکسته شده، جنب وجوش ها آغاز می شود. فردا روز خنده ها و گریه هاست. روز دیررسیدن به مدرسه، روز تأخیر والدین در رسیدن به محل کار. فردا روز دیگری است. فردا آغاز پاییز برگ ریزان در بهار تعلیم و تربیت است. حتماً با این جمله آشنا هستید، جمله ای که بر دیوار مدارس نقش بسته است. «بچه ها، دانش آموزان به خانه دوم خود خوش آمدی» . به راستی مدرسه خانه دوم بچه هاست؟ اگر اینگونه است پس چرا مسوولان توجهی به وضعیت آنها نمی کنند.واقعاً شعار، مدرسه، خانه دوم دانش آموزان است چقدر با واقعیت ها متناسب است. خانه دوم، باید مثل خانه اول باشد. به مدرسه تنها به چشم یک چاردیواری خشک و رسمی نباید نگاه کرد که بچه ها برای باسواد شدن چاره ای جز آمدن به آن نداشته باشند، بلکه باید ابزاری برای یادگیری، تعلیم و تربیت و رسیدن به آرامش با عشق و علاقه باشد. در شرایطی که در سال های اخیر زندگی ماشینی و آپارتمان نشینی رسم شده، مردم دوست دارند، حالا که در خانه های کوچک و محقر جایی برای تخلیه انرژی فرزندانشان وجود ندارد، مدرسه جایی باشد برای تحرک و رشد استعدادهای دانش آموزان. این را باید پذیرفت که اگر بهترین برنامه درسی در بدترین ساختمان ها که نامش را مدرسه گذاشته اند، پیاده شود، آن طور که انتظار می رود کارایی نخواهد داشت. متاسفانه آنچه طی سال های اخیر با آن روبرو بوده ایم، تبدیل آپارتمان ها و خانه های محقر به مدرسه. چیزی که با اصل تعلیم و تربیت در تضاد است. مناسب سازی نشدن مدارس، ضعف بزرگ سیستم آموزش و پرورش کشور است. ساختمان مناسب سازی شده یعنی ساختمان هایی که مختص کاربران آن طراحی شده است. مدرسه مکانی است که قرار است دانش آموزان در آن سنین مختلف در آن تحصیل می کنند باید متناسب با ذائقه ها و نیازهای سنین مختلف طراحی شود، چیزی که متاسفانه در ساختمان های بسیاری که تحت عنوان مدرسه از آن استفاده می شود، هرگز دیده نمی شود.باید ساختمان ها به گونه ای طراحی و احداث شود که هنگام استفاده، دانش آموزان، احساس آرامش و رفاه کنند. فضای فیزیکی مناسب که پاسخگوی نیازهای جسمی و روانی افراد باشد، می تواند انگیزه ها را بیدار و بهره وری را افزایش دهد. اینها نیاز فرزندان این مرزوبوم است که لباس دانش آموزی به تن کرده و قرار است،آینده سازان فردای ایران اسلامی  باشند، متاسفانه در کشور ما مشکلات آموزش و پرورش آنقدر زیاد است و از نظر مالی مدراس در مضیقه هستند که حتی نمی توانند، پیرامون و محیط داخلی مدارس را با نقاشی آذین بندی کنند. این وضعیت دامن مهدهای کودک هم گرفته، به طوری که یک آپارتمان با چند اتاق، بدون حتی چند متر فضای سبز و حیاط را به پرورش کودکان اختصاص داده اند. سری به مهدهای کودک سطح شهر بزنید، چه می بینید. اختصاص فضای کوچک تحت عنوان کلاس برای بچه هایی که هنوز خواندن و نوشتن بلد نیستند جفا در حق این کوچولوهاست. والدین چاره ای ندارند ومجبورند، فرزنذان خود را رهسپار این مهدها کنند. این در حالی اتفاق می افتد که شهریه مهدها نیز همچنان رو به افزایش است. امسال با هر شرایط که هست مدارس سال تحصیلی جدید را آغاز می کنند. لااقل مسوولان آموزش و پرورش، طرحی نو در اندازند و از همین حالا، موسسین مدارس غیرانتفاعی و مهدهای کودک را ملزم کنند سال آینده، کلاس ها ار به این شکل دایر نکنند. تا خانه دوم بچه ها، واقعاً از هر نظر، همچون خانه اول آنها باشد.