اما و اگر های بازگشایی مدارس

بلاخره ستاد ملی مقابله با کرونا  تصمیم خودرا برای بازگشایی مدارس گرفت.
15 شهریور مدارس باز خواهد شد، ‌دانشگاه‌ها هم همین‌طور می‌شود دو هفته زودتر از هر سال و ثبت یک رکورد تاریخی . ترس خانواده‌ها ازویروس کرونا،‌  کابوس ابتلای فرزندان به این ویروس؛  روز به روز کمترکه هیچ در حال افزایش است.این ویروس لعنتی به خیلی‌ها لطمه زد؛ به بچه‌های مناطق محروم هرمزگان ، به دانش‌آموزانی که گوشی هوشمند و اینترنت نداشتند و به بچه‌هایی که حتی تلویزیون و رادیو در دسترس‌شان نبود.هرچند آقایان مسوول کک شان هم نگزید که چه تعداد دانش آموز با شاد هرگز شاد نشدند.
آغاز سال تحصیلی جدید از 15 شهریورگرچه تازه‌ترین تصمیم ستاد ملی با مقابله با کروناست، ولی تصمیم غریبی نیست، چون ریشه‌اش برمی‌گردد به فروردین و بحث‌هایی که برای آغاز زودهنگام سال تحصیلی و جبران عقب‌ماندگی‌های تحصیلی در جریان بود. خانواده ها درباره فرستادن فرزندانشان به مدرسه مطمئن نیستند.
خانواده هایی که تعداد شان کم نیست. با حسابی سرانگشتی و یک بررسی میدانی می‌شود گفت خیلی زیادند که به بازگشایی مجدد مدارس بدبین هستند و به بهداشتی بودن و بهداشتی ماندن محیط مدارس نیز امید ندارند. تصمیمی که این خانواده‌ها گرفته‌اند اگر مدارس باز شد و کرونا همچنان جولان داد بچه‌ها را به مدرسه نفرستند، حتی اگر غیبت بخورند، حتی اگرمشکل اداری برایشان پیش بیاید و حتی اگر قرار باشد یک سال درس نخوانند و از هم‌سن و سال‌های‌شان عقب بمانند.
آمارهای رو به رشد کرونا و ثبت  مرگ کودکان و دانش آموران  در این روزها به‌خصوص مرگ دانش آموز10ساله بندرعباسی که بی‌هیچ بیماری زمینه‌ای، چد روز پیش تسلیم کرونا شد خیلی‌ها را ترسانده. آنها جای این کودک، فرزند خود را می‌بینند و به بازگشایی مدارس نه می‌گویند، یک نه قاطع.  خانواده‌ها بیم دارند و نگران کرونا هستند و‌ این ترس و نگرانی  روز به روزبیشتر می شود.بسیاری ازخانواده‌ها  منتظرند تا ببینند چه می‌شود و اوضاع کرونا همچنان قمر درعقرب می ماند  یا تا شهریور و مهر این ویروس ناشناخته بار و بنه اش را می بندد ، آن وقت با خیالی آسوده  ثبت‌نام کنند. گزارش ها حکایت از سردی ثبت نام در مدارس دارد. اگر سال تحصیلی شروع شود و کرونا همچنان باشد و آموزش ها بازهم مجازی شود بیش از نیمی از کسانی که ثبت‌نام کرده‌اند، ثبت‌نام‌شان را پس می‌گیرند. به‌جز مدارس غیردولتی که تحصیل در آنها پولی است و بسیاری از خانواده‌ها به سبب نامعلوم بودن آینده دست به عصا حرکت می‌کنند، مدارس دولتی نیز یقین دارند اگر کرونا با همین وضعیت پیش برود، خانواده‌های زیادی به بازگشایی مدرسه روی خوش نشان نمی‌دهند و مانع حضور فیزیکی دانش‌آموزان در مدرسه می‌شوند.
بدون شک  اگر اوضاع به همین شکل پیش برود،  خانواده ها چون مطمئن هستند بچه‌ها نمی‌توانند بهداشت فردی و فاصله‌گذاری را رعایت کنند و مدرسه نیز توان چندانی برای نظارت ندارد، اجازه حضورفرزندان شان درمدرسه را نمی دهند. با آمارهایی که روزانه از تعدادمبتلایان به این بیماری قرن منتشر می شود، خانواده ها متقاعد می شوند که  کرونا در ایران مهار نشده‌است. اما از سوی دیگر همین خانواده‌ها وقتی  با بازگشایی‌های متوالی اصناف گوناگون روبه رو می‌شوند که همه  در رسته های مختلف شغلی  فعالیت دارند، این باوردر آنها ریشه می کند که نکند کرونایی دیگر وجودندارد.
مردم بازگشایی کسب و کارها را خوب درک می‌کنند و خوب می دانند که معیشت تعطیلی ندارد.تا به حال کسی به این سوال خانواده‌ها پاسخ نداده و مسؤولی نیز توجیه شان نکرده،‌ حتی به آنها اطمینان‌های سفت و سخت نیز داده نشده که اگر مدارس باز شوند ماجرای مرگ کرونایی دانش آموز 10 ساله بندرعباسی تکرار نمی‌شود.
بی دلیل نیست که در این فضای مبهم که کرونا روز به روز چهره زشت ترش را نشان مان می‌دهد،‌ بسیاری از خانواده‌ها به بازگشایی مدارس بدبین هستند و آن را منشا گرفتاری‌های بعدی می‌دانند. دولت باید نسبت به رعایت همه موازین بهداشتی در مدارس به  اولیا اطمینان بدهد و با تهمیداتی که اتخاذ می‌کند آنها را نسبت به حفظ سلامت فرزندان مجاب کند، طوری که آنها با میل و رغبت از بازگشایی مدارس استقبال کنند.
با این حال اگر دولت اطمینان داد ولی همچنان برخی خانواده‌ها با آموزش حضوری فرزندانشان در مدرسه مخالف بودند هیچ قانونی نه وجود دارد و نه می‌تواند آنها را مجبور به این کار کند. البته در شرایط عادی، قانون آموزش اجباری پیش‌بینی کرده که اگر خانواده‌ای مانع تحصیل فرزندش شود مستوجب مجازات خواهد بود؛ ولی چون به واسطه کرونا،  اوضاع بسیارحاد و وخیم است این قانون نمی‌تواند کارایی داشته‌باشد. نتیجه این که دولت و آموزش و پرورش بیش از هر چیز باید به خانواده ها و دانش آموزان احساس امنیت و اطمینان خاطر بدهند؛ زیرا برخوردهای قهری جواب نمی‌دهد و نه دولت عزمی برای چنین برخوردهایی دارد.
اما نکته مهم در ماجرای بازگشایی مدارس که رییس جمهور از هردو شیوه مجازی و حقیقی در آموزش سخن به میان آورده ،اینکه در مناطق دور افتاده کشور و استان هرمزگان که  از اینترنت خبری نیست و فاقد زیرساخت های مخابراتی و ارتباطی هستند تکلیف چیست ؟ دانش آموزان چگونه بایدآموزش ببینند و تحصیل کنند؟ مجازی یا حقیقی . حضور در مدرسه و ترس از ابتلا به کرونا یا دور شدن از درس به دلیل نداشتن امکانات آموزش مجازی!!!