صبح ساحل، فرهنگی _ دوست داریم علی دوباره زیر برف قدم بزند ، پشت میکروفن رادیو بنشیند ، به خانواده وینگفیلد باز گردد ، مقابل دوربین ظاهر شود و به این فکر کند که چطور تماشاگر را بخنداند ، روی اسب فیلم نوری زاد چهارنعل برود . دوست داریم دوباره برای تماشای بازی علی بلیت بخریم ، منتظر بمانیم نمایش هفته از رادیو پخش شود ، منتظر بمانیم نام علی را در تیتراژ فلان فیلم ببینیم . علی رستمی این روزها کمی خوب نیست ، آنقدر که خودش راحت می تواند نام بیماری اش را بگوید من نمی توانم، مثل روز اولی که پرسیدم علی چرا لاغر شدی و او به راحتی گفت : سرطان دارد ، با چاشنی لبخندی که به صورتش اضافه کرد و تلاش کرد بگوید چیز خاصی نیست . علی این روزها دارد روزهای باقی مانده تا عملش را می شمرد.

به گزارش (ایسنا) میهمان این گفت و گو کسی است که از 15 سالگی به حرفه بازیگری روی آورد و پس از 15 سال فعالیت در تئاتر، تلویزیون و رادیو و عضویت در گروه های مختلف نمایش و کسب جوایز کشوری، منطقه ای و استانی و افتخار آفرینی برای استان هرمزگان اکنون با بیماری دست و پنجه نرم می کند که شاید برای رهایی از آن به حمایت و پشتیبانی تمامی مسئولان و اهالی جامعه هنر نیاز دارد. به سراغ علی رستمی بازیگر توانمند عرضه های مختلف نمایش استان هرمزگان رفتیم تا علاوه بر بازنویسی خاطرات 15 سال حضورش در عرصه فرهنگ و هنر از شرایط این روزهایش با خبر شویم که شما را به خواندن این گفت و گو دعوت می کنیم:

به عنوان سوال نخست ابتدا از آغاز بازیگری تان و چگونگی ورودتان به این عرصه بگویید.از سال 76 به بازیگری در تئاتر روی آوردم و پس از تجربه چند نمایش، با بازی در اثری به کار گردانی "ذبیح الله توکلی" در جشنواره دانش آموزی شرکت کردم و با عنایت داوران توانستم موفق به کسب مقام نخست بهترین بازیگر این جشنواره را کسب نمایم و این مقام باعث تشویق به ادامه حضورم در این حرفه شد.

آیا در ادامه راه بازیگری توانستید این موفقیت ها را افزایش دهید؟می توانم بگویم آشنایی بنده با "رضا جوشار" یکی از کارگردان ها توانمند تئاتر توانست در مسیر حرفه ای زندگی ام تأثیر بسزایی داشته باشد و با با ایفا نقش در نمایش "نرگس" توانستم بار دیگر خود را به اثبات برسانم و عناوین بهترین بازیگری جشنواره منطقه ای و استانی را کسب کنم و از آنجا دیگر  خود را به طور جدی در تئاتر و نمایش پیدا کنم و پس از آن با نمایش "افسانه هما" در جشنواره سراسری کودک و نوجوان گچساران از نگاه تماشاگران به عنوان محبوبترین بازیگر برگزیده شدم که هیچگاه این موفقیت را از یاد نخواهم برد.

علاوه بر بازی در تئاتر، در نمایش های تلویزیونی و رادیویی نیز حضور موفقی داشته اید. چه شد که به صدا و سیما روی آوردید؟از سال 76 بود که با آشنایی بنده با نمایش، توانستم نظر کارگردانان مختلف را جلب کرده و با پیشنهادهای متعددی رو به رو شدم و بازی در نمایش های مختلفی را تجربه کردم و از سال 89 علاوه بر گویندگی، در زمینه نمایش رادیویی حضور مستمری داشته ام و با عنایت پروردگار نظر مثبت شنوندگان را جلب کرده ام.

آنطور که ذهنم یاری می رساند در برخی سریال های کشوری نیز به ایفا نقش پرداخته اید.بله، سریال های مسافر سحر، دل آشوب از آثار کشوری بنده بوده و همچنین هیش و رهایی از ابریشم از دیگر آثار استانی است که با استقبال مناسب مخاطبان رو به رو شد.

به طور کلی با چه کارگردان هایی به صورت حرفه ای کار کرده اید؟

مجید جمشیدی،رضا جوشار، مرتضی نیک نهاد، حسین کریمی، بابک نیارکی و داریوش گرمساری از جمله کارگردان هایی بودند که افتخار بازی در نمایش های آن ها داشتم و از زحمات تمامی آن ها متشکرم.

آخرین اثری که در آن به عنوان بازیگر حضور داشته اید، چه نام دارد؟یک فیلم کوتاه به نام "برف در بندرعباس آقا" به کارگردانی مرتضی نیک نهاد آخرین فیلم کوتاهی است که بازی کرده ام و 28 مرداد ماه در جشنواره فیلم اردیبهشت در بندرعباس اکران خواهد شد.

حال کمی از دنیای بازیگری فاصله بگیریم و به شرایط جسمانی تان بپردازیم. از چه زمان حس کردید که به سرطان مبتلا شده اید؟در فیلم "هیش" بود که احساس کردم گردنم قدری ورم کرده اس و پس از آزمایش و معاینات مختلف پی به آن بردم که به سرطان غدد لنفاوی(هوچکین) مبتلا هستم و از سال 89 به شیمی درمانی پرداختم و پس از 12 جلسه و تلاش و حمایت های دوستانم بهبود پیدا کردم تا اینکه در جشنواره تئاتر سال گذشته متوجه شدم که بار دیگر کم خونی به سراغم آمده و بار دیگر مورد حمله تومورها قرار گرفته ام و پس از آزمایشات مختلف پزشکان عمل پیوند مغز و استخوان را بهتر از شیمی درمانی دانستند و دوم شهریور برای رفتن به زیر تیغ جراحان راهی تهران می شوم.

در این مدت مسئولان حال شما را جویا شده اند؟

به هیچ وجه، مسئولان نه تنها حالی از بنده نپرسیدند بلکه حتی رئیس انجمن نمایش استان هرمزگان درخواست بنده برای معرفی به صندوق حمایت از هنرمندان را بارها به تعویق انداخت و با گفتن اینکه " یک قبر برایم در قطعه مفاخر بهشت زهرا بندرعباس بگیرید" از پیگیری این کار منصرف شدم.

اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان هرمزگان و مسئولان صدا و سیمای مرکز خلیج فارس در این راه چه گام های برداشته اند؟ از سال 89 پیگیر بیمه کردنم از طریق اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان هرمزگان هستم اما هیچ کسی توجهی به درخواستم ندارد و دردسر های زیادی در این راه کشیدم و مسدولان صدا و سیما تنها به قول بسنده کرده اند و تاکنون هیچ وعده ای را عملی نکرده اند و تنها افسوس می خورم که از 15 سالگی برای فرهنگ و هنر تلاش کرده ام اما توجهی به بنده صورت نمی گیرد.

به عنوان سوال پایانی شنیده ایم گروهی برای حمایت از شما در شهر بندرعباس تشکیل شده است، در این خصوص چه نظری دارید؟بله، باید از تمامی دوستانم که به طور خودجوش اقدام به تشکیل این گروه کرده اند قدردانی کنم و روزی محبت آن ها را جبران خواهم کرد.