«اثری که من در این‌جا طرح می‌ریزم در روزهای بی‌فردای تنهایی سعادت‌آمیز اما تب‌آلودی به من القا شده‌است که نو برخاسته از بیماری، در اتاقم در ویلنوو کنار دریاچه لمان رودرروی گردوینی بلند قامت که رازدار اندیشه‌هایم بود به رویا می‌رفتم. من به اندیشه جان کسان درگذشته و روزهای مرده و سایه‌های دوست داشته‌ام که به دیدنم می‌آمدند دست به نوشتن بردم».
از گذشته‌های دور، احساس تنهایی و تلاش برای مبارزه با آن، از دغدغه‌های مهم و چالش‌برانگیز بشریت بوده‌است. اکثر مردم احساس تنهایی را معادل با انزوا، گوشه نشینی و عدم وجود روابط می‌دانند.
برای تنها گذاشتن کودک در خانه، سن به خصوصی را نمی توان مشخص کرد. با این وجود، اگر کودکتان دارای چند نشانه زیر است می توانید او را آزمایشی برای مدتی کوتاه در خانه تنها بگذارید:
تصور ما از انسان موفق و خوشبخت در عصر کنونی، کسی است که علاوه بر داشتن ثروت و موقعیت اجتماعی، دارای دایره‌ی متعادلی از ارتباطات نزدیک و دور می‌باشد. به همین دلیل تصور به بن بست رسیدن تعاملات و به معنای دقیق کلمه تنها شدن، برای ما تصوری آزار دهنده است که تلاش می‌کنیم از آن دوری کنیم.