*متاسفانه آدمی زاد آن‌قدر عمر می‌کند که متوجه حماقت‌های مأنوس خود، می‌شود، به چیزهایی معتقد می‌شود که عمری آن‌ها را انکار کرده بود و در می‌یابد که داوری و فکرها و عملش چقدر اشتباه بوده.

*وقتی داریم دنیا را ترک می‌کنیم از این که کسانی- ولو خویشاوند - مفت و مجانی صاحب ثروت‌های ما می‌شوند که تمامی عمر برای به دست آوردنش جان کند‌ه ایم چندان خوشحال نخواهیم بود.

* ما سوء تفاهمی هستیم در ذهن دیگران، این سوء تفاهم غالباً برطرف نمی‌شود مگر به مرگ دیگران.

استاد جواد مجابی