صبح ساحل ، اقتصادی - به گزارش اقتصاد نیوز، دکتر محمود رئوفی به نقل از کانال اکونومیست فارسی؛ کتاب دوبی سریع‌ترین شهر دنیا «نوشته جیم کرین با ترجمه هرمز همایون پور در سال 91 در 412 صفحه توسط نشر نی منتشرشده است.
این کتاب در چهار بخش و هیجده فصل چگونگی شکل‌گیری بندر دوبی را به‌تفصیل شرح می‌دهد. جیم کرین می‌نویسد»: کسی تصور نمی‌کرد که این دهکده کوچک روزی به شهری بدل شود که لقب سریع‌ترین شهر دنیا را به خود اختصاص دهد.
در 1960 دوبی سفری آغاز کرد که از هر آنچه عرب‌ها در چندین صدسال انجام داده بودند هیجان‌انگیزتر بود. شهر باگذشت زمان بزرگ‌تر و درخشان‌تر شد.
دهکده نشینان که پدرانشان ملخ می‌خوردند حال رداهای شفاف گلدوزی شده به تن می‌کردند و سالمندان بی‌سواد با جت‌های شخصی به خرید می‌رفتند.
«به قول نویسنده کتاب، مادر شهر این دهکده که امروز مدرن‌ترین شهر دنیا محسوب می‌شود» بندرلنگه «بوده است. بندرلنگه، همان‌طور که از نامش پیداست بندری لنگه وبی همتا وبی نظیر بوده است که نام دیگرش بندر مروارید است.
نویسنده در فصل دوم تحت عنوان: سرازیر شدن ثروت ایران به سمت دوبی می‌نویسد»: لنگه بندری سرزنده با مردمانی هوشمند بود که می‌دانستند چگونه پول بسازند اما با سخت‌گیری دولت تهران و وضع عوارض و مالیات فضای بی‌قیدوبندی که آن مردم را جذب کرده بود از میان رفت.در سال 1894 میلادی که شیخ مکتوم در دوبی به تخت حکومت نشست می‌خواست کارهایی برای جذب بازرگانان از ایران انجام دهد.
در سال 1900 ایرانی‌ها کار اورا آسان کردند. آن‌ها مالیات‌ها را در لنگه و بوشهر افزایش دادند، مهاجرت‌ها شدت گرفت. شیخ مکتوم مراقب میوه‌های رسیده بود.
پس طرحی درانداخت تا دوبی به مناسب‌ترین بندر برای کسب‌وکار در ناحیه سفلای خلیج‌فارس تبدیل شود. پنج درصد مالیات موجود ونیز عوارض گمرکی را ملغی کرد و دوبی را به‌صورت یک بندر آزاد درآورد.
در همان حال کارگزاران خود را به همه سوی خلیج‌فارس فرستاد تا بزرگ‌ترین بازرگانان را چه عرب و چه ایرانی به اقامت در دوبی برانگیزند.
این کارگزاران به تجار وعده زمین رایگان گوش دادن به خواسته‌های آنان در مجلس فرمانروا و سیاست عدم دخالت دولت در امور تجارتی می‌دادند. این مشوق‌ها کارگر افتاد،سران تعدادی از بزرگ‌ترین خانواده‌های بازرگان ایرانی پذیرفتند که به دوبی بروند.
سرشماری سال 1901 نشان داد که پانصد ایرانی در دوبی اقامت گزیده‌اند. ظرف چند سال بعد روشن شد که بیش‌تر ایرانیانی که لنگه را ترک کرده‌اند در دوبی ساکن شده‌اند.
در ادامه جیم کرین می‌نویسد: ایرانیان در دوبی محله بستکیه را ساختند که نامش را از بستک شهر آبا و اجدادی‌شان در جنوب مرکزی ایران گرفته بودند.
ایرانی‌ها علاوه بر کسب‌وکار خود زبان، غذاهای متنوع، موسیقی و آداب اجتماعی‌شان را نظیر مراسم عروسی که چندین روز طول می‌کشید را به دوبی آوردند.
ایرانی‌ها رونق و دنیادیدگی را به شهری آوردند که از هیچ‌یک از آن‌ها آگاهی چندانی نداشت...
بیش‌تر اهالی دوبی هنوز در کلبه‌های سقف پوشالی زندگی می‌کردند و آب آشامیدنی خود را از چاه‌های عمومی می‌گرفتند؛ اما شهر دارای محله مدرنی شد همان بستکیه که تازه‌ترین فناوری تهویه را وارد کرد: بادگیر. در ادامه مطلب کرین می‌نویسد: «رهبران دوبی از تجارت آزاد و مشوق‌های کسب‌وکار شیخ مکتوم درس‌ها آموختند.
آنان می‌دانند که صرفاً با تغییراتی اندک در اوضاع‌واحوال و خردمندی‌ها بخت و اقبال بندرلنگه و دوبی می‌تواند جابه‌جا شود». استان هرمزگان به‌ویژه غرب استان، در 117 سال قبل یعنی یک قرن و 17 سال پیش بنیان‌گذار مدرنیسم در بندر دوبی بوده‌اند.
جالب اینجاست که استاندار هرمزگان در اواخر دوره قاجار و اوایل دوران پهلوی سدیدالسلطنه بوده است که خود نویسنده و محقق و مورخ بود و کتاب‌های تاریخی بسیاری از وی بجا مانده است که هنوز برخی از کتب ایشان منبع دست‌اول خلیج‌فارس و بنادر و سواحل جنوب ایران محسوب می‌گردد.
این مختصر را بدین منظور آوردم که غافلان فهم کنند که استان هرمزگان همچون سایر مناطق ایران‌زمین از زمان‌ها دور، مهد دانش و ارزش و بینش و صنعت و تجارت و مدنیت و شهرنشینی و آبادانی بوده است.