به گزارش صبح ساحل ، وی در این سال های اخیر با حضور پیوسته و پررنگ در برنامه های مختلف ادبی در استان هرمزگان و بازتاب شعرش در خارج از استان، فعال نشان داده چاپ دو مجموعه شعر از این شاعر جوان طی سه ماه اخیر نشان از تلاش و پشتکار این هنرمند هرمزگانی است.

مجموعه دوم سارا سلماسی با عنوان « اوها بلد بودند» که در ابتدای مهر ماه امسال توسط انتشارات بومی « سمت روشن کلمه » چاپ و منتشر شده است توانسته نظر و نگاه بسیاری از فعالان حوزه ادبیات را به خود جلبکند و همین موضوع ، بهانه گفتگوی ما با این شاعر هرمزگانی است.

وی در پاسخ به سوال خبرنگار ایسنا که گفته شد در طول سه ماه گذشته چاپ مجموعه شعر «اوها ،بلد بودند» دومین کتاب شما بود که به چاپ رسید، آیا تعمدی برای چاپ این دو کتاب در فاصله ای اندک بود، گفت: صریح ترین پاسخ من به این پرسش «خیر به هیچ عنوان» است که مجموعه شعر موزون من قریب به یک سال و نیم پیش آماده بود و من با چند نشر مختلف برای چاپ گفتگو نشسته اما هر بار به دلایل مختلف از چاپ کتابم منصرف شده بودم.

سلماسی، افزود: به دلایل مختلف از جمله، عدم حمایت نشرها بعد از چاپ، ممیزی و عدم توازن در توزیع و در همین رفت و برگشت ها و کلنجار رفتن ها و در نتیجه رسیدن به یاس از چاپ مجموعه شعرم بود که مجموعه ترانه های بومی و فارسی را سر و سامان دادم و به دلیل عِرق خاصی هم که به گویش بومی دارم گمان کردم بهتر است نخستین اثری که از من چاپ می شود رنگ بومی و محلی داشته باشد.

وی اظهار کرد: با معرفی هنرمند گرامی محمد خانی، مجموعه ترانه هایم توسط انتشارات دانشیاران بدون هیچ کشمکش در مرحله اول مجوز چاپ دریافت کرد.

سلماسی ادامه داد: در همین حین بود که «انتشارات سمت روشن کلمه» به مدیریت شاعر خوب و استاد فرهیخته جناب آقای یداله شهرجو، اعلام موجودیت کرد و با شناختی که از وی داشتم بهترین گزینه را برای چاپ مجموعه شعرم دیدم به دقت، دلسوزی و حمایت های ایشان ایمان راسخ داشته و دارم و با افتخار مجموعه شعرم را برای چاپ به وی سپردم.

این هنرمند بیان کرد: البته باز هم مشکل ممیزی در چاپ کتاب من را دچار تردید کرد، اما با شنیدن نصایح و راهنمایی های استاد شهرجو پذیرفتم که در شرایط موجود اگر به این دلیل از چاپ کتاب انصراف بدهم خسرانی برای فعالیت ادبی من خواهد بود. به این ترتیب در فاصلهی کوتاهی بعد از مجموعه ترانه ها، مجموعه شعرم هم به چاپ رسید.

سلماسی در خصوص اثر "اوها بلد بودند" خاطرنشان کرد: مجموعه شعر موزون من شامل دو بخش است بخش اول غزل ها و بخش دوم دیگر قوالب شعر کلاسیک شامل مثنوی و چارپاره و مسمط که در واقع حاصل طبع آزمایی های من در مسیر جریان شعری مرکب حرکت است.

این شاعر هرمزگانی اضافه کرد: اولین انجمن ادبی بندرعباس ( البته بعد از سال ها دوری از شعر و بازگشت مجدد )من به آنجا پیوستم انجمنی بود که غزلسرایی جریان اصلی و مورد عنایت جمع بود و نخستین غزل های من هم در همان مسیر نئوکلاسیک سروده شد .

وی ادامه داد: بعد از مدتی، از انجمن غزل جدا شدم و به انجمن شعر و ترانه هرمزگان پیوستم آشنایی با شاعران سپیدسرا از یک سو و از سوی دیگر از طریق فضای مجازی ارتباط و آشنایی من با جریان های جدید شعر کلاسیک از جمله مرکب حرکت و غزل پست مدرن ، باعث شد مسیر متفاوتی در پیش بگیرم.

فرهیخته بندرعباسی بیان کرد: در مجموعه شعر اوها بلد بودند این سیر را می شود دنبال کرد هر چند به دلیل حذف ، چندین شعر این یکی دو سال منتهی به چاپ کتاب ، در مجموعه قرار ندارد.

سلماسی با اشاره به این مطلب که گسترش فضای مجازی به شکستن مرزهای ارتباطی بین من و شاعران مطرح این دهه شعر فارسی منجر شده است، اظهار کرد: از آنجایی که همیشه میل دانستن در وجود من بوده و هست و این سخن سرلوحه امورم بوده است که «برای اینکه معلم خوبی باشی باید بتوانی شاگرد خوبی باشی» در کارگاه های شعر مجازی شرکت کرده ام و از هر باغی گلی چیده ام.
وی ادامه داد: مجموعه شعر اوها بلد بودند بدون اینکه ادعای نبوغ و بلوغ مولفش را داشته باشد از جریان شعر امروز عقب هم نمانده هم در محتوا و هم در فرم تلاش هایی کرده ام ،بدون اینکه مخاطب عام را نادیده بگیرد توجهی به مخاطب خاص هم داشته است. مجموعه بی نقصی نیست اما گمان نکنم بشود با بی توجهی از کنترش گذشت. چشم به راه نقد و نظرات دوستان شاعر خواهم بود.

این شاعر هرمزگانی با اشاره به اینکه یکی از دست مایه های جدی ام در حوزه محتوا معرفی دغدغه های زن جنوبی است، بیان کرد: من بعنوان یک زن شاعر جنوبی شعرم چیزی جز بازتاب آنچه گفته شد نیست و اگر من شعرهایم را زندگی کرده باشم پس اتفاق خارق العاده ای نبوده و نیست.

سلماسی ادامه داد: زنی هستم در این بوم زیست می کنم و محتوایی که وارد شعرم شده جدا از زندگی من نبوده و زن شعرم هم از من و زنان اطرافم متولد شده با همه ی مظلومیت ها و سادگی هایش، گاهی دست به عصیان زده و دردش را فریاد کرده است.

وی در پاسخ به این پرسش ایسنا که بازتاب اقلیم و جغرافیای جنوب نیز در شعرهایتان حضور چشمگیر دارد آیا این حضور خودخواسته بوده است، افزود: یادم هست یک بار دوست شاعری گفت از اِلمان های بومی خوب کار می کشی و در جواب گفتم آن ها از من کار می کشند نه من. این امر، به صورت کاملا طبیعی و در ناخودآگاهم بوده که در شعرم نمود یافته است .

سلماسی ادامه داد: شاعر مدام در تعامل با جوانب مختلف اشیا و واژگان پیرامونش است. اگر به قول نیما دیدن جایگزین شنیدن شده باشد پس ضرورتا ،باید آنچه با شاعر در ارتباط دایمی است وارد شعرش شود. یکی از آسیب های نوگرایی افراطی ، یکدستی و مشابه شدن فضای شعر جوان امروز به همدیگر است .

وی در خصوص دغدغه های زبانی و بهره گیری از فرصت های تازه که در شعرهایش بازتاب دارد، تصریح کرد: هر شاعری برای بیان هنری خویش ،دستمایه و ابزارهایی را به کار می گیرد که به مقتضای ضرورت و مبتنی بر اصول هنری حاکم در دوره ای است که در آن زندگی می کند اگر شاعر بخواهد عناصر شعر قدیم را با همان روابط و رویکرد گذشته به کار بگیرد به قول نیما« فرزند زمان خویشتن»نخواهد بود و کاری برای ادبیات امروزش نکرده است .

این شاعر جوان ادامه داد: آشنایی من با جریان های شعر موزون معاصر باعث شده که در حد نیاز نه بعنوان هدف بلکه وسیله از تکنیک هایی مثل آشنایی زدایی ، هنجارگریزی و ... بهره ببرم .جریان های شعر موزون معاصر از جمله مرکب حرکت و غزل پست مدرن را هم دنبال و طبع آزمایی کرده ام. حتی اسم مجموعه ام را طوری انتخاب کردم که غریبه گردانی همراه داشته باشد . جمع بستن ضمیر (او ) و استفاده اش در معنی (آن ها) اولین هنجارشکنی است که مخاطب با آن مواجه می شود. حتی المقدور سعی کرده ام از کلیشه ها بپرهیزم.

وی با بیان اینکه بخشی از سروده های من ترانه است، اظهار کرد: ترانه کلامی است که قابل اجرا و آهنگسازی باشد. شعر و ترانه برای من به منزله ی فرزندان دوقلو هستند با این تفاوت که ترانه ساده و بی آلایش و رام است و شعر چموش و بی آرام، فرزاندانی با دنیایی متفاوت از هم که گاه ترانه سعی کرده خود را به شعرم نزدیک کند اما بهر حال چون مخاطب ترانه عام است ،زبان در ترانه دنبال پیچیدگی و تکنیک مندی نیست و مخاطب را در دریافت معنا معطل نگه نمی دارد، شاعری که سمت ترانه می آید مسیرش مانند پایین آمدن از پله هاست یعنی برگشتن از سمت پیچیدگی تخیل به سادگی و روانی فکر و زبان البته این به معنی ساده انگاری ترانه نیست بلکه منظورم ساده تر نویسی نسبت به شعر است .

این فعال فرهنگی گفت: ترانه مخاطب عام دارد و در کاربرد صنایع بدیعی نباید افراط کرد. ترانه جای استعاره های فراوان نیست می توان با تشبیه و تشخیص شاعرانگی را در اثر حفظ کرد به طوری که مخاطب لذت ببرد اما گیج نشود. ترانه سرا در حین سرودن ترانه باید به لحن و اجرای متنش فکر کند و ملودی های مختلف را در ذهن بیاورد . چون اصولا ترانه برای اجرا شدن نوشته می شود.

سلماسی به فضای شعر و ادبیات در استان هرمزگان اشاره و خاطرنشان کرد: شعر هرمزگان در هر برهه زمانی ،شاعران شاخصی را به ادبیات کشور معرفی کرده است . اگر بخواهم از کانون شعر بلامنازع استان نام ببرم می گویم میناب است و بعد از آن بندرعباس و بعد سایر شهرها. حرکت های فردی موفق در در جای جای استان دیده می شود و انتشار کتاب های شعر مبین این موضوع است اما حضور یداله شهرجو و تواضع و شاگرد پروری اش باعث شده ،میناب مرکز اصلی فعالیت های جدی ادبیات معاصر هرمزگان باشد. بندرعباس با اینکه چهره های درخشان شعر دهه هفتاد را دارد از این نظر به گرد میناب نمی رسد و شعر جوان هرمزگان یکی از آن پتانسیل های سرشار است که خصیصه ی بارز او جسارت ورزی و خلاقیت است و آینده ی روشنی را می توان برایش متصور بود.