منافع استان قربانی سهم خواهی های جناحی

صبح ساحل، سیاسی _ فعالیتهای غیر رسمی برای انتخابات ریاست جمهوری جسته وگریخته درهمه نقاط کشور از جمله بندرعباس آغاز شده است. برخی گردهمایی ها  وسخنرانی هایی هم که این روزها در مسجدی یا تالاری یا دانشگاهی دیده می شود از تکاپوها و تلاش کاندیداهای احتمالی ریاست جمهوری یازدهم حکایت دارد. حضور این کاندیداها در استان هرمزگان  نتیجه همت وهمراهی گروهی است که بر محورتفکری خاص یا سابقه ای مشترک ویاحتی  برمحورعاملی نامشخص با یکدیگر اتحادی را تشکیل داده اند. این گروه ها که چند دوره ای است نقش تعیین کننده ای در انتصابات استان داشته اند درهر دوره متکثرتر و متعددتر شده اند. که گرچه گاهاً خود را شاخه ای از تشکل ها وجناح های سیاسی مرکز معرفی می کنند، نه عقبه آنها ونه نوع منش وکنش هایشان درحوادث سیاسی چندان انطباقی با آن سرشاخه ها نمی یابد. این اتحادهای ظاهراً منشعب شده ازمرکز بیشتر به سایه هایی از تشکل های اصلی می ماندکه با طلوع وغروب یک قدرت به سویی می چرخند.

اما از اصالت داشتن یا نداشتن جریانهای فعال سیاسی استان که بگذریم، نوع رفتارهای سیاسی این فعالان در دوره ها وسالهای گذشته هیچ گاه معطوف به منافع استان نبوده و در بهترین حالت بزرگترین نقطه موفقیت آنها اعمال نفوذ در انتصاب برخی مقامات استان و نهایتاً چند مدیرکل بوده است. هدفی حداقلی از وارد شدن به عرصه سیاسی.

ذکر بدیهیات است که استان هرمزگان تجاری ترین و پردرآمدترین استان به نسبت مساحت وجمعیت و شاخصهای تعیین کننده دیگر، بخش بزرگی از درآمد کشور را به دوش می کشد و هنوزهزاران فرصت اقتصادی از ترانزیت ومعادن وصنایع دریایی و بنادر ونفت وگاز بدون سرمایه گذاری، بکر و دست نخورده باقی مانده است.  با وجود سهم قابل توجه درآمدی استان، نه نمایندگان استان ونه هیچ بخش از فعالان سیاسی منشعب یا مستقل نتوانسته اندجایگاهی معادل استانهای بسیارکم درآمدتر در صحنه سیاسی کشور بیابند. علی رغم آنکه همواره درایام انتخابات همه کاندیداها چه وابسته به یک جناح، چه کاندیداهای مستقل همراهی عده زیادی را از استان نصیب خود کرده اند، هیچ گاه سهم عادلانه ای از بودجه و سایر امتیازات به هرمزگان نرسیده است. در حالی که در دنیای سیاست مهمترین قاعده همکاری، معاملات است، مشخص نیست فعالان استان وارد چه معادله ومعامله ای می شوندکه در نهایت جز چند اختیار در انتصاب مدیران داخل استانی و احیانا معاونین( که آن هم دوخط درمیان تحقق یافته) امتیاز دیگری در دست ندارند که البته آنهم نصفه نیمه مانده است.

 نگاهی به 2 دوره گذشته ریاست جمهوری نشان می دهد فعالان سیاسی  جدید استان که اغلب تجربه اندکی در پیروزی سیاسی داشته اند، چنان استمرار در قدرت استانی را برای خود حیاتی و با اهمیت می شمرند که رقابت با سایر فعالان سیاسی استان را از هر رقابت دیگر مهمتر می بینند. به تعبیر دیگر درحالیکه رقابت اصلی برای استانهای کمتر توسعه یافته و رو به تحول که هنوز سهمی از قدرت درمرکز تصمیم گیری پایتخت و دولت نیافته اند رقابت با سایر استانها در امتیاز گیری از دولت آینده است، فعالان سیاسی و جناحی  درهرمزگان چنان با فضای موجود و دغدغه های حاکم بین سیاسیون درمرکز ادغام می شوند [ البته اغلب تنها در دوره هایی که برای  رقابت انتخاباتی فعالند] که فراموش می کنند‌ آنچه در سرنوشت آتی استان همچون هرمزگان و پیشرفت آن موثر است و حتی در ماندگاری آنها در قدرت بیش از آنکه نوع جناح حاکم در هیئت دولت باشد، کسب سهمی از قدرت تصمیم گیری در دولت آینده است.متاسفانه از واکنش در نخستین هفته شروع فعالیتهای کاندیداهای احتمالی مشخص شد تجربه ناموفق وناکارآمدوعقیم رقابت درون استانی بازهم پوشش ومانعی شده است برسر اتحادی که درصورت تحقق می توانست همه فعالان را در برابر هریک از کاندیداهای ریاست جمهوری به یک صدا برای سهم خواهی در تصمیمات کلان کشور تبدیل کند.اتحادی که می تواند باعث شود به جای آن که سقف درخواستهای فعالان سیاسی استان تعیین استاندار به انتخابات نمایندگان باشد، حضور در هیئت دولت یا دست کم تغییر روندهای غلط حاکم بر واگذاری پروژه های کلان اقتصادی که مانع رشد پیمانکاران و شرکتهای بومی ومنطقه ای را مطالبه کنند.

در میان رقابتهای درون استانی آنچه قربانی می شود منافع عمومی هرمزگانی هاست چراکه در اثر تلاطم فضای سیاسی  از قدرت چانه زنی گروه ها کاسته می شود درحالی که درصورت پیش رو گذاشتن پیشرفت وتوسعه واقعی وتحقق قدرت تاثیرگذاری استان می توانند اختلافات دیگر را کنار گذاشته و برای احقاق حقوق مردم استان پای مذاکره با کاندیداها بنشینند. اقدامی که استانهای دیگر تجربه آن را دارند   امروز رقابتی دارند ناشی از رقابت همان هایی است که از آن استان در پایتخت صاحب قدرت شده و اجازه هیچ تضییع حقی از مردمشان را نداده اند.

منافع عمومی استانی همچون هرمزگان که هنوز ابتدای راه ورود به سیاست کشور  است، اقتضا می کند گروه های سیاسی برای برجا ماندن هم که شده بیش از آنکه دراندیشه حذف یکدیگر با شند برای تقویت قدرت استان با یکدیگر همکاری کنند. مردم از یاد نمی برندکه همان اندک امتیازاتی هم که درگذشته به استان داده شد تحت تاثیر رقابتهای داخلی سوخت شد و ناتمام ماند. ما به جای ساده اندیشان سیاسی به حرفه ای هایی نیاز داریم که بدانند قدرت واقعی در اجماع با یکدیگر است نه در حذف.