پیاده ها، امنیت ندارند

صبح ساحل، اجتماعی _ سالها پیش‌درشماره3055-28/2/1371  روزنامه صبح ساحل طی مقاله ای به فرهنگ رانندگی و عبور ومرور درسطح شهر بندرعباس اشاراتی کردم که بخشی از آن متوجه رانندگان موتورسیکلت سواران بود از جمله اینکه کاری کنیم که این گروه از رانندگان وسیله موتوری باور کنندکه باید مانند اتومبیل‌ها مقررات رانندگی را رعایت کنند و به آن احترام بگذارند ومثلا از چراغ قرمز نگذرند و باسرعت مجاز حرکت نمایند. به حق تقدم دیگران احترام نهند و ازاین قبیل.... اشاره کردم که این گروه از شهروندان اگر امروز که موتورسوارند به رعایت قوانین ومقررات راهنمایی و رانندگی پای بند نشان ندهند و آنرا پاس ندارند فردا که پشت فرمان اتومبیل نشستند تحت تاثیر عادات  نادرست پیشین چه بسا که چراغ قرمز را نادیده بگیرند وبدون ملاحظه جوانب امر، رانندگی کنند. همان روزها ازیک پلیس جوان دریکی از چهارراهها پرسیدم چرا جلوموتور سوارانی که از چراغ قرمز می گذرند نمی گیرید؟ جوابی داد که شرم آور و تاسف انگیز بود.او گفت:ما تلاش خودمان برای وادار ساختن آنان به رعایت مقررات می کنیم اما متاسفانه بعضی ازآنان نه تنها به راهنمایی‌ها و تذکرات ما توحه نمی کنند بلکه گاه، با کلمات اهانت آمیز ازکنار ما به سرعت می گذرند بطوری که اگر شماره ای هم داشته باشند فرصت یادداشت کردن شماره آنها باقی نمی ماند. متاسفانه امروز هم هستند تعداد اندکی از موتورسواران ورانندگانی اتومبیل که گویا عبور از چراغ قرمز ویاهر نوع تخلف ازمقررات راهنمایی و رانندگی را برای خود افتخاری می دانند ویا به عبارت عامیانه تر نوعی زرنگی می پندارند البته این را اضافه کنم که خوشبختانه تعداد این قبیل راننده ها بسیار اندک است و موتور سواران بسیاری را می بینیم که به مقررات احترام می گذارند و انجام کار خلاف را دور ازشأن وشخصیت خود ومغایر با اصول شهرنشینی و زندگی درشهر می دانند. اما نکاتی که امروز درباب ، عبور ومرور درسطح شهر مخصوصا برای عابران پیاده می توان مطرح کرد عبارتنداز:

-1 در بولوارهایی مانند بولوار اسدآبادی و جمهوری اسلامی(کمربندی) تا آنجاکه نگارنده دیده است و می بیند هیچ نقطه امنی برای عبور پیاده‌ها از عرض بولوار ویا خیابان نیست وهیچ چراغی برای عبور پیاده ها«سبز» نمی شود ودیده ایم ومی بینیم که بسیای ازعابران پیر وجوان وخرد ودرشت برای عبور از عرض خیاباها مشکل دارند سواره ها هم که به مصداق ضرب المثل زیبای فارسی از«پیاده ها خبرندارند». و همه  جا عبور بلامنازع راحق خود میدانند و نه تنها مجالی برای عبور پیاده ها نمی دهند که غالبا با مشاهده عابر پیاده، برسرعت خود میافزایند تا درآن مسابقه نابرابر از پیاده ها عقب نمانند.از سرعت گیرها و خط کشی های مخصوص پیاده هاهم ظاهرا معجزه ای ساخته نیست و چیزی ازسرعت ها نمی کاهد در چنین احوالی، بهتر نیست که در بولوارها و خیابانها در فواصل معین وکارشناسی شده، چراغ راهنما نصب گردد تا سواره‌ها ناچار به توقف کامل شوندوپیاده ها با خیال راحت وبدون عجله وترس ودلهره از عرض خیابان بگذرند؟ این که بسیاری ازشهروندان برای عبور از عرض خیابان، حد ومرزی نمی شناسند و از هرجاکه هستند بی خیال یا با دلهره ونگرانی ازعرض خیابانها می گذرندعلت اساسی آن اینست که جای امنی برای عبور نمی بینند که اگر بود خود را به خطر نمی انداختند. مجسم فرمایید دانش آموزی برای رسیدن به مدرسه، عجله دارد که هرچه زودتر خودرا به‌آن سوی خیابان برساند ازکجا بگذرد که خطری او را تهدید ننماید؟ مرد و زن سالمندی که توان چندانی برای راه رفتن هم ندارند می خواهند ازاین سوی خیابان به آن سو، بروند ازکجا بگذرند که بی خطر باشد؟

-2 میدان قدس، سرانجام سروسامانی گرفت وبا تغییراتی که درآن دادند بهتر ازگذشته شده. چراغ راهنما نصب گردیده(البته چراغ راهنما فقط  برای رانندگان وسایط نقلیه) خط کشی و میخ کوبی شده، همه اینها خوب وبسیارخوب، خدا قوت و سپاسگزار اما با وجود باغچه ها و گل کاریها که درست مماس بر خط کشی ها هستند پیاده ها ازکجا خودرا به خط کشی ها برسانند؟از روی گل کاریها وباغچه ها؟ ازکناره خیابان ومحل عبور اتومبیلها؟ بنظر نگارنده چون این باغچه هاوگل کاریها اگر از آفتاب سوزان بندرعباس جان سالم بدر برند به احتمال زیاد زیر پای رهگذران ریز و درشت نابود خواهند شد پس بهتر نیست که سطح آنهارا آسفالت یا موزاییک کنیم تا به عنوان سکوی انتظارپیاده ها مورد استفاده قرار گیرند؟ که اگر چنین شود هزینه آبیاری ونگه داری آنها هم صرفه جویی خواهد شد.

خط کشی های عابر پیاده وقتی مطلوب وقابل استفاده خواهند بودکه ازاین سوی خیابان تا نقطه برابر آن در سوی دیگر، همسطح ویکنواخت باشندوگرنه خط کشی هایی که ورود به آنها از هر طرف با مانع روبرو باشد کاربردی نخواهد داشت نمونه این نوع خط کشی های بی مصرف درجاهای دیگر شهر هم می توان نشان داد. باری مطلب به درازا کشید. سخین پایانی این است که در دنیای ماشینی امروز هر نوع وسیله رفاهی مانند اتومبیل وموتورسیکلت وتلفن وبر ق وگاز وبسیاری دیگر اگر به درستی مورد استفاده قرارنگیرند بجای آنکه موجب آرامش و آسایش جسم وجان باشند اسباب زحمت و دردسر خواهند بود. فرهنگ رانندگی وعبور ومرور درسطح شهرها باید توسط رسانه های عمومی مانند مطبوعات، صداو سیما، کلاسهای درس و نشست های اختصاصی و عمومی همواره مورد بحث ومذاکره و آموزش قرار گیرد تا همانگونه که اکنون بستن کمربند ایمنی درشهر بندرعباس وبطور کلی استان هرمزگان نهادینه شده وباصطلاح جا افتاده، سایر مقررات هم به درستی به مرحله عمل و اجرا درآیند. به امید آن روز.