میراث فرهنگی، نیازمند خون تازه!!

 صبح ساحل ، اجتماعی - میراث فرهنگی کشور و این استان همیشه دستخوش تغییروتحولاتی خاص خودش بوده است. کشور ما علیرغم داشتن جاذبه های گردشگری و میراث فرهنگی به جا مانده از اعصار و قرون گذشته و مواهب طبیعی دیگر، هنوز نتوانسته آنگونه که هست، این جاذبه ها ومیراث به جهانیان معرفی کند. شاید بزرگ ترین ضعف ما در کشور و به ویژه استان هرمزگان، کم توجهی به این آثار است. متاسفانه برای معرفی  جاذبه های گردشگری کشور از هیچ ابزاری استفاده نمی شود. شاید به این دلیل که اعتبار و بودجه کافی دراختیار این سازمان قرار ندارد. که بتواند به معرفی جاهای بکر و امکانات منحصر به فرد و اماکن دیدنی  کشور بپردازد. اصلا قرار نیست که خود این سازمان متولی اماکن گردشگری باشد. پس نقش بخش خصوصی چه می شود؟ این اماکن با نظر سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی به بخش خصوصی واگذار شود. تا حداقل این بخش بتواند هم برای سازمان درآمدزایی داشته باشد و هم این اماکن از رونق نیفتند و همچنان پذیرای گردشگران داخلی و خارجی شوند.متاسفانه آنچه طی این سالها دیده شده اینکه از میراث فرهنگی چندان محافظت نمی شود و اکثر آنها درحال  تخریب و نابودی هستند، مثل طبیعت بکر و جنگل های زیبا!! این را باید پذیرفت که در زمینه زیرساختهای گردشگری دچار ضعف هستیم.

برای رونق گردشگری باید از تصدی گری های دولتی کاسته شود.وقتی آدمی به میراث گذشتگان نگاه می کند که چگونه درحال  نابودی هستند، یاد انسان هایی می افتدکه در اعصار گذشته با دستان خالی و با چه مشقتی، این بناها را استوار کرده اند.اما امروز چه راحت، بی توجه به آنچه براین اماکن گذشته، سرخوش از همه چیز، با اقداماتی به نابودی آنها کمک می کنیم. بندرعباس یکی ازمناطقی است که دارای میراث فرهنگی متعددی است.میراثی که تنها به این ملت تعلق ندارد. معبد هندوها در دل شهر بندرعباس علیرغم قرار گرفتن درمرکز شهر، آنچنان دارای جذابیت و پربیننده نیست. هرچند طی سالهای اخیر اقداماتی درمحدوده این بنای تاریخی انجام شده و غرفه هایی راه اندازی شده که مردم لااقل به هوای این غرفه ها و صنایع دستی هم که شده سری به معبد هندوها  بزنند. اما باز هم آنقدر رونق ندارد. اماکن دیگر هم به نوعی دیگر. حمام گله داری،مسجدگله‌داری از اماکن قدیمی و میراث فرهنگی این شهر هستند. حمام گله داری با آن قدمت کهن که روزی جاذبه  خاص خودش را داشت، امروز همچون دیگر اماکن از رونق افتاده وکسی سراغی از آن نمی گیرد. برای معرفی و شناخت این اماکن، میراث فرهنگی درتعامل با آموزش و پرورش برنامه هایی تدارک ببینند تا دانش آموزان و حتی دانشجویان به صورت هفتگی ازاین اماکن بازدیدکنند.‌آن قدر مدرسه و آموزشگاه درسطح شهر بندرعباس فعالیت می کنندکه تا پایان سال تحصیلی، روزانه این اماکن مورد بازدید دانش آموزان قرار خواهد گرفت. برای آشنایی نسل امروز با میراث نیاکان، باید چنین کرد.باید دانش آموزان را با این اماکن آشنا کرد. باید به آنها آموخت که پدران ما در شرایط دشوار و سخت ، چگونه این آثار را خلق کرده اند. نه تنها در بندرعباس، بلکه درتمام شهرها و مناطق استان، جاذبه های گردشگری فراوانی وجود دارد که  برخی از آنها نابود شده و برخی دیگر در حال  تخریب هستند. درگوشه و کنار این استان، حتی در جزایر بکر هرمزگان، بسیار می توان آثار دید که از گذشته های دور تا به امروز، هویت ایرانی را فریاد می زنند. اما ما چه کرده ایم؟ جز اینکه ، هربار خاکی و خشتی از آنها را جدا و با خود برده‌ایم. تا به امروزکه نفس آنها به شماره افتاده است. آیا دیگر کشورها چنین می کنند. کشورهایی که از مواهب خدادادی و طبیعت زیبا و آثارتاریخی بهره مند نیستند، به سوی ساخت آثار مصنوعی رو آورده اند و یا با الگوبرداری از آثار تاریخی، بدنبال خلق اینگونه آثار هستند.حیف است که دربرخورد با آثار تاریخی و میراث فرهنگی کشور،تلاش گذشتگان را از خاطر ببریم. میراث فرهنگی استان، نیازمند تزریق خون تازه ای در پیکرش است. تا بلکه وضعیتش از آنچه که هست تغییر کند. باورکنید مردم، به میراث فرهنگی و اماکن تاریخی کشور عشق می ورزند، اما اگر مسوولان قدر بدانند!!