رفتار پرخاشگرانه‌ی کودک  از مواردی ست که برای والدین و معملمان، همیشه دردسر ساز بوده است. پرخاشگری‌هایی که می‌تواند در سه صورت جسمانی، کلامی و ارتباطی برای اطرافیان قابل مشاهده باشد، در والدین ایجاد احساس شرم، اضطراب و استیصال خواهد کرد. بنابراین والدین مشتاقانه در پی راهکاری برای خاموش کردن پرخاشگری در کودک خود هستند.

امروز در این مطلب‌ می‌توانید چند راهکار اساسی برای مهارکردن پرخاشگری در کودک را خوانده و به کار ببندید. گام اول در تعدیل پرخاشگری کودک، شناختن علت آن است. گاهی کودک پرخاش می‌کند چرا که راه دیگری برای تخلیه‌ی هیجان خود نمی‌شناسد. برای جلوگیری از رخداد این مورد، تلاش کنید هیجانات مثبت و منفی را به کودک بیاموزید و راه‌های پیشنهادی مواجهه با این هیجانات را با او در میان بگذارید، میتوانید از طریق بازی کردن نقش یا برخورد با هیجانات تخیلی عروسک‌ها این آموزش را به کودک بدهید تا در او تاثیرگذارتر باشد.

گام بعد این است که بدانید کودکان، شاگردان زندگی شما هستند، عناصر رفتاری شما و دیگر اطرافیان را می‌بینند و در اکثر مواقع جز به جز آن را می آموزند. در نتیجه پرخاشگری می‌تواند یک رفتار آموخته شده از یک فرد مورد اعتماد کودک باشد که برای خنثی کردن آن، باید رفتار الگو یا فردی که کودک از وی تقلید می کند تصحیح شود. در مواردی ممکن است پرخاشگری کودک به دلیل ناکامی و نرسیدن به اهداف مطلوب باشد. این هدف مطلوب می‌تواند به خوراکی، بازی کردن یا کم شدن نمره ای در مدرسه بازگردد، در مواردی که می‌توانید و فکر می‌کنید در روش تربیتی شما مشکل ایجاد نمی‌کند از ناکامی جلوگیری کنید، اما با رفتار مقتدر به کودک نشان بدهید که به او باج نخواهید داد و با پرخاشگری نمی‌تواند آنچه نباید را از شما دریافت کند. اگر به کودک باج عاطفی بدهید، به این معنا که در مواقع پرخاشگری او از گفته یا قانون خود عقب بکشید کودک مجددا می آموزد که با پرخاشگری می‌تواند هر آنچه می‌خواهد را از شما دریافت کند پس پرخاشگری در او پررنگ تر خواهد شد. در مواردی نیز، پرخاشگری کودک به علت اضطراب و افسردگی است.

اگر فکر می‌کنید کودکتان دچار اضطراب شده و  علاوه بر پرخاشگری رفتارهایی نظیر جوییدن ناخن، تکان دادن مداوم پا، عدم تمرکز و ... را دارد می‌توانید با افزایش فعالیت های بدنی به کودک در جهت تخلیه‌ی هیجان‌ها کمک کنید. اگر هم گمان می‌کنید پرخاش او به دلیل افسردگی ست و با رفتارهایی مانند گوشه گیری، بی علاقگی، فاصله گرفتن از کودکان همسال و ... همراه  است بهتر این خواهد بود که موضوعی که کودک به آن علاقه داشته و از دست داده یا حتی گمان می کند از دست داده را پیدا کنید.  مانند زمانی که در خانواده نوزادی متولد می شود و کودک فکر می کند محبت والدین را برای همیشه از دست داده است. اما به طور کلی اگر پرخاشگری در کودک شدت و تکرر بالایی دارد یا همراه با افسردگی یا اضطراب است ، حتما از کمک و راهنمایی یک متخصص کودک و نوجوان بهره بگیرید.