وقتی ازدواج‌ می‌کنیم، تا مدتی بعد با احساسات شدیدی از عشق و محبت دست و پنجه نرم می‌کنیم. برایمان سخت است که از شریک عاطفی‌مان دور بمانیم، ابرهای صورتی در آسمان زندگی جا خوش می‌کنند و مرگ را به جدایی از معشوق ترجیح می‌دهیم. به بیانی در اوایل رابطه اغلب ما نه تنها به جدایی و تمام کردن زندگی مشترک فکر نمی‌کنیم که حاضریم تمام زندگی و داشته‌هایمان را به بدهیم تا بتوانیم همسرمان را به دست بیاوریم، راضی کنیم و در زندگی نگهاش داریم. اما آیا این احساسات و هیجانات شدید قرار است تا پایان عمر همراه ما بمانند؟ خیر. یک یا دو سال بعد از ازدواج، مشکلات زندگی و ویژگی‌های منفی همسرمان رخ می‌نماید، هورمون اکسی‌ توسین در خون که مسئول میل و عشق است، تهنشین می‌شود و کم کم چشم ما به روی واقعیات منفی زندگی زناشویی‌مان باز می‌شود. وقتی از در ارتباط بودن با همسر، مثل گذشته مشعوف نمی‌شویم و احساس می‌کنیم این رابطه ایرادات و کمبودهای بسیاری دارد، هم خودمان گاهی میل به قطع کردن این رابطه را در سر می‌پرورانیم و هم گاهی نگران می‌شویم که مبادا همسرمان هم چنین احساس و خواستی را داشته باشد و بدتر اینکه مبادا این خواست را عملی کند. اگر تا این جای نوشته، با کلماتش همذات پنداری کرده‌اید و به وضعیت کنونی زندگی‌تان شبیه است، به این معناست که شما رابطه پرشوری با شریک زندگی‌تان داشته‌اید، اما حالا آن شورها از سر افتاده و دوره‌ی سکون ارتباط را طی می‌کنید. درست است که آن عشق، شور، هیجان و خواستن بیانتها، شیرین و لذت‌بخش بوده است اما اگر همیشه آسمان زندگی صورتی بود، پس کدام منطق قرار بود به آینده نگری و دوام عاقلانه‌ی زندگی ما یاری برساند؟ عشق دوره‌های خاص خودش را دارد و به پایان رسیدن یکی از این دوره‌ها و ورود به دوره‌ی بعدی، به معنای پایان پذیرفتن عشق نیست. این ما هستیم که مشخص می‌کنیم با بازه‌ای از عشق چطور برخود کنیم و چطور آتش هر آتشکده‌ای از زندگی مشترک‌ مان را رون نگاه داریم. عشق، ممکن است از شور به تعهد، از تعهد به صمیمیت، از صمیمیت به منطق و خردورزی و ... گذار کند، اما قرار نیست در هر مرحله ما سوگ دوره‌ی پیشین را داشته باشیم. باید نکات مثبت هر دوره را پیدا کنیم و ببینیم قرار است در این دوره چه درسی در مورد ارتباط با دیگری مهم یا همسرمان را بیاموزیم، این درس چطور به رشد زندگی زناشویی ما کمک می‌کند و چطور با این درس‌ها خودمان را باید بالا بکشیم. خلاصه‌ی مطلب اینکه، آتش عشق خاکستر نخواهد شد، مگر اینکه شما بخواهید.

روزنامه صبح ساحل