نویسنده: ویکتور فن بیلو (لوریو) نمایش نامه نویس و طنزپرداز آلمانی

ترجمه، اقتباس و نگارش: علی رضا کوشک جلالی

نمایش نامه:

زن.

شوهر.

اتاق نشیمن.

زن: نظرت راجع به لباس من چیه؟

مرد: کدوم...

زن: ...همین که تنمه...

مرد: خیلی قشنگه...

زن: .... یا فکر می کنی سبزه قشنگ تره...

مرد: سبزه؟

زن: همون که دکمه های قرمز داره...

مرد: نه...

زن: نه یعنی چی؟

مرد: فکر کنم از این که تنته، قشنگ تر باشه...

زن: پس چرا هفته ی پیش گفتی که بهم می آد...

مرد: به نظرم این که تنته، خیلی قشنگه؛ اون یکی هم بهت می آد....

زن: آهان! پس این که تنمه زیاد بهم نمی آد؟!

مرد: چرا.... خیلی بهت می آد... خیلی...

زن: پس اون آبی بلنده رو روش می‌پوشم...

مرد: آهان...

زن: یا این که از رنگش خوشت نمی آد؟

مرد: چرا...چرا...

زن: فکر کنم لباس مورد علاقه ی توئه....

مرد: من؟ آره....آره....

زن: پس اگه این طوره، می‌خوای فقط آبی بلنده رو با دکمه های قرمز بپوشم..

مرد: می‌دونی چیه؟ تو این لباس که تنته، مثل ماه شدی!

زن: این تعریف‌ها تو این لحظه هیچ کمکی به من نمی کنن!

مرد: بسیار خب... پس اون آبی بلنده رو بپوش...

زن: پس اصلاً از این لباس که تنمه خوشت نمی آد....

مرد: چرا....اما به نظر می آد که تو از لباسی که تنته خوشت نمی آد...

زن: من خوشم نمی آد؟ این خوشگل ترین لباسیه که دارم!

مرد: خب... پس عوضش نکن دیگه!

زن: اما همین الان گفتی که آبی بلنده رو بپوشم...

مرد: می‌تونی آبی بلنده رو بپوشی یا همون سبزه با دکمه های قرمزه رو و یا اینی رو که تنته..

زن: آهان! پس کاملاً برات بی اهمیته که من چه لباسی تنم کنم!

مرد: بهتره اون سبزه رو که دکمه های قرمز داره تنت کنی...

زن: اول می گی همین که تنمه عالیه... بعد می گی آبی بلنده رو بپوشم... حالا یه دفه از لباس سبزه خوشت اومده؟

مرد: عزیزم، شایدم بهتر باشه که...

زن: می دونی چیه؟ با تو می شه راجع به چرت و پرت هایی مثل فوتبال، سیاست، محیط زیست، آلودگی هوا، جنگ جهانی پنجم ساعت ها صحبت کرد، اما یه دقیقه هم تحمل صحبت کردن در مورد مسائل اساسی رو نداری!