در راستای نزدیک شدن به روز جهانی آلزایمر بررسی  این باور عمومی که زوال عقل یا به تعبیر دقیق‌تری آلزایمر یک سرنوشت تغییر ناپذیر است و نمی‌توان از ان پیشگیری کرد، خالی از لطف نیست. آلزایمر یک بیماری عصبی پیش‌رونده است، یعنی علائم آن به صورت تدریجی ایجاد می‌شود و طی چند سال شدیدتر شده و بر عملکرد مغز تاثیر جدی می‌گذارد.

اولین علامت بیماری آلزایمر معمولا مشکلات جزئی حافظه است، مانند فراموش کردن مکالمات یا رویداد‌های اخیر یا فراموش کردن نام مکان‌ها و اشیاء. با پیشرفت بیماری و گذشت زمان مشکلات حافظه شدیدتر خواهد شد و علائمی مانند سردرگمی ، گم شدن، مشکلات گفتار ، مشکلات خود مراقبتی و خلق و خوی پایین و غیره پدیدار خواهند شد. در حالی که از سال 2000 تا کنون میزان مرگ و میر ناشی از آلزایمر 150 درصد افزایش یافته، محققان در سراسر جهان در حال بررسی چگونگی پیشگیری از آلزایمر هستند و در اکثر موارد توافق نظر دارند که آلزایمر مانند سایر بیماری‌های مزمن رایج احتمالا در نتیجه‌ی تعاملات پیچیده بین عوامل متعدد از جمله  سن، ژنتیک، محیط، سبک زندگی و شرایط پزشکی هم زمان ایجاد می‌شود.

کارشناسان معتقدند اگرچه نمی‌توان برخی از عوامل خطر مانند ژنتیک یا سن را دستکاری کرد، اما سایر عواملی که منجر به بیماری آلزایمر می‌شوند، مانند فشار خون بالا، عدم فعالیت، نوع فعالیت محور روده-مغز و انزوای اجتماعی را می‌توان تغییر داد. بسیاری از مطالعات نشان می‌دهد که حفظ ارتباطات اجتماعی قوی و فعال با افزایش سن می‌تواند خطر زوال شناختی و آلزایمر را کاهش دهد. از طرف دیگر سبک زندگی فرد که شامل نوع فعالیت بدنی، رژیم غذایی و ارتباطات می‌شود، تاثیری مستقیمی بر میزان ابتلا به این بیماری دارد. به طور خاص رژیم غذایی مدیترانه‌ای که شامل سبزیجات، غلات و حبوبات زیادی است، احتمال ابتلا به فشار خون بالا و در پی آن آلزایمر را کاهش می‌دهد.

طبق تحقیقاتی که به تازگی در ژورنال جهانی آلزایمر منتشر شده است، مصرف الکل و دخانیات می‌تواند احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش داده و ترک کردن این موارد به عنوان عوامل حفاظتی در برابر این بیماری عمل می‌کنند. بیشترین عامل تاکیدی در میان پژوهش‌های انجام شده در پیشگیری از آلزامیر فعال نگه داشتن بدن و ارتباطات است. ورزش هوازی به صورت مداوم و بخصوص با افزایش سن می‌تواند تاثیر مستقیمی بر کاهش احتمال ابتلا به این بیماری را داشته باشد.

از طرف دیگر ارتباط با دیگران و حضور در هسته‌های اجتماعی باعث فعال ماندن بخش‌هایی از مغز شده و در نتیجه احتمال اختلالات عصبی را کاهش می‌دهد. به طور کلی این باور عمومی که آلزایمر قابل پیشگیری نیست، باور ناکارآمدی است و سبک زندگی افراد تا حد زیادی بر کاهش ابتلا و حتی کاهش علائم این اختلال و سایر اختلالاتی عصبی تاثیر دارد.