دکتر پزشکیان رئیس جمهور منتخب همان طور که در تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری وعده داده بود در یک اقدام خلاقانه که در نوع خود مسبوق به سابقه نیست برای انتخاب وزرا و تشکیل کابینه خود اقدام به تشکیل شورای راهبردی با عضویت گروهی از نخبگان سیاسی، دانشگاهی و اجتماعی از قومیت‌ها ومذاهب و جنسیت‌های مختلف با هدایت و رهبری محمد جواد ظریف کرده تا این شورا عصای دست ایشان در چینش کابینه چهاردهم باشد. این اقدام بدیع و بجای رئیس جمهور منتخب می‌تواند دستاوردهای مثبت و فراوانی را با خود به همراه داشته باشد که ذیلا فقط به چهار مورد آن تیتروار اشاره می‌گردد.
مشارکت حدود ۴۰ درصدی در دور اول انتخابات و تقدم و تاخر نامزدها ، پیام هاي متعددی برای شنیدن دارد. هر چند مردم در این چند دهه، حوادث و بزنگاه های حساسی را پشت سر گذاشته اند و نباید تحلیلی دلهره آور از این رخداد به جامعه انتقال داد ولی انگار سیرت صورت هاي زيادي در چشم مردم صورتی شده که خرج کردن از مولفه هاي محترم هم ؛ محرک جریان سازی اجتماعی مشارکت نشد! حتی ربات ها ، اخبار زرد و... فاقد کارکرد توانایی موج سازی شدند. شاید هسته سخت هم در حال شکافتن باشد!
با پایان رای‌گیری و معرفی نامزدهایی که به دور دوم انتخابات ریاست جمهوری دوره چهاردهم راه یافتند سوال بزرگ و پررنگی که در ذهن همه‌ی کارشناسان (صرف نظر از گرایش‌های سیاسی) و حتی مردم کوچه و بازار به وجود آمده است چرایی و علل کاهش مشارکت مردم در این دوره از انتخابات است.
بدون هیچ مقدمه‌ای می‌گویم با صندوق رای قهر نکنیم. چندی است که در پاسخ به دریافت و اقناع شخصی در این هیاهوهای دیکتاتورانه‌ی رسانه‌ها که اجازه تحلیل مستقل را از مخاطب سلب کرده است؛ به دنبال مقصود اصلی انقلاب اسلامی 1357 گشته‌ام.
پروسه انتخابات در کشورهای مختلف یک پروسه تصمیم‌گیری رسمی است که مردم برای اداره امور کشور شخص (رئیس جمهور) یا اشخاصی را(نمایندگان پارلمان یا مجلس)رسما برای مدت مشخصی بر می‌گزینند.
چند روز از عروج ملکوتی رئیس جمهور عزیز، وزیر امور خارجه و سایر همراهان دوست‌داشتنی ایشان می‌گذرد؛ در و دیوار این مرز و بوم رنگ غم، اندوه و بهت به خود گرفته است، قلم و زبان بنده قاصر از بیان عظمت شهدای گرانقدرمان می باشد که در سانحه سقوط هلی‌کوپتر به درجه رفیع شهادت نائل آمدند و به سعادت جاودانه رسیده اند، لکن به قول معروف؛ آب دریا را اگر نتوان کشید / هم به قدر تشنگی باید چشید، با این اوصاف به بیان چند مطلب مختصر در این خصوص می پردازم.
کم‌کم به پایان ماران نفس‌گیر و شورانگیز انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری نزدیک و نزدیک‌تر می‌شویم، آنچه در این میان قابل‌تأمل است اینکه مشارکت در انتخابات یک حق فردی محسوب می‌گردد یا یک تکلیف شرعی- اجتماعی نیز قلمداد می‌گردد!
شگفتی انتخاباتی شاید قبای بزرگی برای رویدادهای این انتخابات باشد اما ممکن است نتایج به‌گونه‌ای رقم بخورد و تغییراتی اتفاق بیفتد که تاکنون نمونه آن را در هرمزگان نداشتیم ازاین‌رو در این مطلب قصد داریم به چند مورد از آن‌ها بپردازیم. تعداد کاندیدای تائید صلاحیت شده اولین موضوع قابل‌توجه در دوازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی است.
مردم سالاری یکی از ارکان مهم انقلاب اسلامی است و همه بزرگان و کارشناسان بر هر سلیقه سیاسی بر این اعتقاد هستند که حضور مردم در همه عرصه‌ها راهگشا بوده و هر کجا که سدی ایجاد شده مشارکت مردم سد شکن بوده است، امروز و با قرار گرفتن در آستانه انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری نیز حضور و مشارکت مردم احساس می‌شود، چرا که با پای کار بودن مردم است که خط بطلانی بر خیال‌های خام و آشفته دشمنان کشیده می‌شود و آنجاست که اقتدار ایران اسلامی به رخ جهانیان کشیده خواهد شد.
هیچگاه گمان نمی‌کردیم شورای ششم به گونه‌ای عمل کند که شوراهای ادوار قبل اینگونه سرافراز شوند. حاشیه‌های این شورا آنقدر زیاد است که ما هم از نوشتن و پرداختن به آن خسته‌ایم و مدتی سکوت کردیم شاید رویه تغییر کند اما هر بار اوضاع تاسف‌بار تر می‌شود.
لیرضا منادی سفیدان رئیس کمیسیون آموزش،تحقیقات و فناوری مجلس شورای اسلامی از نمایندگانی بود که برای تصویب طرح رتبه بندی فرهنگیان در مجلس تلاش زیادی کرد و یکی از نمایندگانی بود که جامعه ی فرهنگی و بازنشستگان کشوری و لشکری برای تصویب طرح همسان سازی حقوق بازنشستگان به او امید داشتند اما طی هفته ی گذشته کلیپی از رفتار زننده و عجیب ایشان در دیدار با گروهی از معلمان و بازنشستگان خوزستانی که برای حل پاره ای از مشکلات خود با ایشان دیدار و گفتگو داشتند در فضای مجازی منتشر شد که رسم و رسوم و آداب معاشرت و مردم داری را که از ویژگی های فرهنگ ایرانی و اسلامی ما است رعایت نکرد و موجبات تکدر خاطر مهمانان خود و افکار عمومی و فرهنگیان که خود،معلمان اخلاق و ادب فرزندان این سرزمین هستند را فراهم آورده و با این رفتارش، ناگهان جایگاهش در افکار عمومی از عرش به فرش رسید.