مشارکت حدود ۴۰ درصدی در دور اول انتخابات و تقدم و تاخر نامزدها ، پیام هاي متعددی برای شنیدن دارد. هر چند مردم در این چند دهه، حوادث و بزنگاه های حساسی را پشت سر گذاشته اند و نباید تحلیلی دلهره آور از این رخداد به جامعه انتقال داد ولی انگار سیرت صورت هاي زيادي در چشم مردم صورتی شده که خرج کردن از مولفه هاي محترم هم ؛ محرک جریان سازی اجتماعی مشارکت نشد! حتی ربات ها ، اخبار زرد و... فاقد کارکرد توانایی موج سازی شدند. شاید هسته سخت هم در حال شکافتن باشد!  

برخی از بدنه اجتماع ؛ عدم مشارکت را به مثابه یک سیگنال به دستگاه مرکزی تلقی نموده وبه زعم خود رنگین کمان سرمایه اعتماد اجتماعی را تک رنگ تر می کنند! هر چند که رهبر انقلاب در دیدار اخیر خود اشاره فرمودند که نباید به این افراد با عینک ضد نظام نگریست! و مضامینی دیگر که در این جا، مفروض یادداشت نیست و حتما هم باید شنیده ، دیده و آنالیز شوند. نکته بسیار حیاتی دامن نزدن به مفروضات توهمی دوقطبی هاي کاذب اجتماعی است. انتخابات ، فصل باز تولید کشت نیروی نشاط اجتماعی خواهد بود و نه مزرعه وعده های سرابی حسرت آور که گلابی کرم زده بی اعتمادی به بار آورد.  شاید حال دلمان خوب نباشد ، شاید گله مند باشیم. ولی وطن مفهومی است که با وجودمان پیوند خورده است. مرزبندی هم ندارد چه عقیده ای داشته باشی ! باور کنیم عرصه ابراز غیرت به وطن در این روزها، همین انتخابات است. حافظه تاریخی کنشگران و مرجع هاي سیاسی کشور را هم مرور کنیم ، در این روزها کسی از تحریم انتخابات صحبتی ندارد. از سعید حجاریان تا سعید قاسمی در مصادیق انتخاب تفاوت دارند و در اصل انتخاب گری توافق وجود دارد. علیرغم تمام ناترازی هاي اقتصادی، نابرابری های اجتماعی ، ناهمگونی هاي هویتی و سرخوردگی ها،دلشکستگی ها و حسرت ها ؛ ما در مسیر هستیم، شاید مسیری پر از سنگلاخ! .  

خود تحقیری ناکارآمدی، پنداره ای خطرناک در مسیر سعادت یک ملت خواهد بود ؛ همانطور که توهم انگاری توسعه خیالی هم برای یک ملت شقاوت به بار خواهد آورد. ایران عزیز ما ، به انتظار حرکت ما نشسته است. این روزها در یک جنگ شناختی ما باید صف خود را مشخص کنیم. شاید همین صف انتخابات، یکی از وجوه تمایز ما با کشورهای پیرامون است. باید گفت حالیا چشم جهانی نگران من و توست!